დღე, რომელიც გაერომ დააწესა, ყოველი წლის 1 ივნისს აღინიშნება და ბავშვთა დაცვის საერთაშორისო დღედ არის ცნობილი.
რატომღაც ეს დღე საქართველოში კონცერტებით, ფერადი ბუშტებით, ტორტებით და ათასგვარი გასართობი ღონისძიებებით აღინიშნება.
ეს დღე რომ სრულიად სხვა დატვირთვას უნდა ატარებდეს, ეს გუშინდელმა დღემაც კარგად დაგვანახა.
ჩვენ ვცხოვრობთ ქვეყანაში, სადაც 12 წლის ბიჭების მკვლელობა გაუხსნელია, შვილმკვდარი მშობელები კი სამართალს ეძებენ; ჩვენ ვცხოვრობთ ქვეყანაში, სადაც აქცია იმართება გაუხსნელი მკვლელობის გამო და ამ დროს გაქვს შეგრძნება, აქციის უკან გარკვეული პოლიტიკური გუნდი ბინძურ თამაშს თამაშობს; ჩვენ ვცხოვრობთ ქვეყანაში, სადაც ხელისუფლების წევრები და სასულიერო პირები ძვირადღირებული ჯიპებით დადიან, ბავშვები კი ირგვლივ სამათხოვროდ დადიან; ჩვენ ვცხოვრობთ ქვეყანაში, სადაც 11 000 ათასი მოსწავლე ჩაიჭრა საატესტატო გამოცდაზე და განათლების რეფორმაზე არავინ ფიქრობს; ჩვენ ვცხოვრობთ, ქვეყანაში სადაც ბავშვები სამუშაოდ თურქეთში გადადიან და იქედან ჯანმრთელობის პრობლემით ბრუნდებიან; ჩვენ ვცხოვრობთ ქვეყანაში, სადაც ბავშვები გაურკვეველ ვითარებაში იკლავენ თავს და საქმეები გამოუძიებელია.
და ამ დროს, იმ პრობლემს, რომლებიც ჩვენ ირგვლივ ყოველდღე მრავლად არის, ფერადი ბუშტებით „ფუთავენ“.
ბოლოს კი, გოდერძის ჩოხელის “თევზის წერილები“ მახსენდება: როდესაც გამიხარდაის უფლებები დაირღვა, ადამიანად ყოფნა აღარ მოუნდა და თევზად გადაიქცა.
ერთ საღამოს, მდინარეში მყოფ გამიხარდაის შვილმა მიაკითხა: _ მამიკო, გამოდი რა! ოღონდ გამოდი და არასოდეს არ გაგაბრაზებ. კანფეტებს გიყიდი. ნუ იქნები თევზი, გეხვეწები…
მერე ხვეწნით რომ ვერაფერი შეასმინა, ტირილით წამოვიდა სოფლისკენ პატარა გოგო.
რაც შეიძლება, მეტად უნდ დავინტერესდეთ ყველანი ბავშვების პრობლემით, რომ ადამიანობა არ დავკარგოთ და თევზად გადაქცევის სურვილი არ მოგვინდეს…
ერთად გავერთიანდეთ იმ უფლებების დასაცავად, რომელიც ყოველდღე ირღევა _ ფერადი ღონისძიებების გაკეთებას ყოველთვის მოვასწრებთ!
