ბიოლოგი ციცინო სირაძე ჩოხატაურში, ქვემო ერკეთში ცხოვრობს. ის, 30 წელზე მეტია, ჩოხატაურის პირველ საჯარო სკოლაში მეშვიდე–მეთორმეტე კლასელებს ბიოლოგიას ასწავლის. თუმცა მხოლოდ საგნის სწავლებით არასდროს შემოფარგლულა მისი პედაგოგიური თვალთახედვა. მრავალმხრივი უნარების მქონე პედაგოგს,მუდამ სურდა, ბავშვებთან ასევე მრავალმხრივი შემოქმედებით ძიებით სავსე გაკვეთილებით თუ სკოლისგარეშე ცხოვრებით ეცხოვრა. მიზანდასახული სვლით კი მუდამ აღწევდა კიდეც ჩანაფიქრის ზედმიწევნით გახორციელებას.
ციცინო სირაძე დიდი სიხარულით გვიამბობს, რომ სოფელ ქვემო ერკეთის იანეულთან დამაკავშირებელი გზის ერთკილომეტრიანი მონაკვეთი და “ბერიძეების უბანი” ენერგოეფექტური ნათურებით გაანათა.
_ ყველაფერი დაიწყო იქედან, რომ ჩოხატაურში, ევროკავშირის დაფინანსებით ხორციელდება პროექტი: “ჩოხატაური მდგრადი ენერგეტიკული მომავლისკენ“. მცირე საგრანტო კონკურსი გამოცხადდა და შესაძლებელი გახდა როგორც ინდივიდუალური, ისე საინიციატივო ჯგუფების ჩართვა. გადავწყვიტე, ეს პროექტი ინდივიდუალურად გამეკეთებინა და გავიმარჯვე. ძალიან გამიხარდა. მეუღლე ინჟინერია და დამეხმარა პროექტის სრულყოფაში. თქვენ წარმოიდგინეთ, სამუშაოებიც მალე დასრულდა და უკვე ერთ თვეში, ერთი კილომეტრი სიგრძის გზაზე ენერგოეფექტური ნათურები აინთო! ჩვენს უბანში რვა ოჯახი ცხოვრობს. იანეულისკენ მომავალი გზა ნაწილობრივ უკაცრიელია და იმ განათების გაკეთება, საკუთარ ოჯახში შუქის ანთების ტოლფასია, _ ამბობს ქალბატონი ციცინო.
მისივე თქმით, ბერიძეების უბანი, სადაც თავად ცხოვრობს და ასევე დანარჩენი დაუსახლებელი მონაკვეთიც, ახლა განათებულია და სამომავლოდ მასზე პასუხისმგებლობა ენერგოსამსახურს ევალება.
_ უფრო სწორად, თავად იკისრეს. პროექტით როგორც გვქონდა განსაზღვრული, ზუსტად ისე გახორციელდა ყველაფერი. სამუშაოები, რომელიც ინდმეწარმე “ლევან სიმონიშვილის” თანადგომით შესრულდა, განსაზღვრულ ვადებში მოექცა და პასუხისმგებლობით გაკეთდა ყველაფერი. მიხარია, რომ ჩვენც გავიხარეთ და სხვებიც გავახარეთ. 21-ე საუკუნეში, დაბნელებული არ უნდა იყოს საავტომობილო გზა, თუნდაც ის სოფლის ერთ უბანს მეორესთან აკავშირებდეს. სასიხარულოა, რომ ჩვენ ეს მოვახერხეთ. მადლიერი ვარ ყველასი, განსაკუთრებით დონორი ორგანიზაციების, რომლებიც ჩვენს ქვეყანას ასე უდგანან გვერდით, _ ამბობს ქალბატონი ციცინო.
როგორც ვთქვით, ციცინო სირაძე ჩოხატაურის პირველი საჯარო სკოლის ბიოლოგიის მასწავლებელია და საგნის სწავლების პარალელურად, მრავალი წელია, სკოლაში ეკოკლუბს ხელმძღვანელობს. ეს სასკოლო კლუბი ორჯერ გახდა ნიკო კეცხოველის სასკოლო პრემიის მფლობელი. კონკურსი ყოველ წელს ტარდება და მოტივირებული პედაგოგი მუდამ ცდილობს, ამ კლუბის მოსწავლეები გამარჯვებულ პოზიციაზე აღმოჩნდნენ.
_ მდგრადი განვითარების 17 მიზანს შორის, უმეტესად ყველას ვასრულებთ. ვცდილობთ, რომ განათლების, ეკოსისტემის და სხვა მიმართულებები კარგად იქნეს გაგებული და ათვისებული. ადრეც, ავსტრიის განვითარების ფონდის მიერ, სკოლაში არაერთი პროექტი დაფინანსდა და მრავალი საშური საქმე გავაკეთეთ. ეს იძლევა შესაძლებლობას როგორც სკოლაში, ისე ჩემს სოფელში, ყველგან, ჩვენ ირგვლივ, ვაკეთოთ სასიკეთო საქმე. ამასთან, ეს ჩემი შინაგანი მოთხოვნაცაა და სხვანაირად არც შემიძლია, _ გვეუბნება მრავალმხრივი უნარების წყალობით არაერთი კარგი საქმის ინიციატორი და ასევე არაერთხელ გამარჯვებული ციცინო სირაძე.
რა თქმა უნდა, თავის მიღწევას, ყველანაირ წარმატებას, კოლეგებს და ოჯახს უმადლის.
_ ჩემი მეუღლე, გიორგი ბერიძე პროფესიით ინჟინერია. პროექტის შედგენისას რომ არ დამხმარებოდა, გამიჭირდებოდა. როგორც ყოველთვის, მხარდაჭერა მქონდა სკოლის პედკოლექტივისგან. როცა შინ და გარეთ თანამოაზრე და ერთგული, დამხმარე ადამიანები გყავს, საქმეს სულ ექნება წარმატებული დასასრული, _ ამბობს ჩვენი კეთილმოსაუბრე, ღიმილიანი რესპონდენტი.
გვსურს, ბევრი წარმატება და გამარჯვება ვუსურვოთ ქალბატონ ციცინო სირაძეს, როგორც სასკოლო, ისე საზოგადოებრივ ცხოვრებაში.
ავტორი
