“დენის ციპლენკოვზე ძალიან ვარ გაბრაზებული და იმედია, ჩვენი შეხვედრა მალე შედგება”, – ამბობს “მკლავჭიდის მეფე” ლევან საგინაშვილი. “ქართველი ჰალკი”, რომელსაც 2018 წლის შემდეგ ერთი ორთაბრძოლაც არ წაუგია. დუბაიში გამართულ King of the Table 6-ის მაგიდასთან ქართველმა გოლიათმა 4:2 დაამარცხა იტალიელი “გლადიატორი” ერმეს გასპარინი. დიდი ხანია, ლევანმა “მშრალი” ანგარიშებით გამარჯვებას მიგვაჩვია და ეს ანგარიში, ცოტა არ იყოს, გვეხამუშა, თუმცა… 4:0 დაწინაურების შემდეგ “ჰალკს” სუნთქვის პრობლემა შეექმნა და ბრძოლა აღარ გააგრძელა. დასწყდა თუ არა გული “წაგებულ” რაუნდებზე, რატომ არ გახდა ფეხბურთელი, რას ფიქრობს ხვიჩა კვარაცხელიაზე და რას უპირებს უახლოეს მეტოქეებს, – “მაგიდის მეფე” ლევან საგინაშვილი საუბრობს.
– გასპარინისთან მატჩში “უჩვეულო” ანგარიშის მიზეზი ის არის, რომ დუბაის დარბაზში არ იყო საკმარისი ჟანგბადი! კონდიცირების სისტემა სრული დატვირთვით არ მუშაობდა, როცა დარბაზი მაყურებლებით გაივსო, ჰაერი მალევე ჩაიხუთა და ისე დამძიმდა, მეც და გასპარინისაც სუნთქვის პრობლემა შეგვექმნა. ერმესზე გაცილებით მძიმეწონოსანი ვარ და ასეთ პირობებში ასპარეზობა მე უფრო გამიჭირდა. სუნთქვის პრობლემამ საწყის რაუნდებში იჩინა თავი, მაგრამ მაქსიმალური მობილიზების წყალობით ოთხი რაუნდი მოვიგე და ასაპრეზობა შევწყვიტე. შევატყვე, იყო ალბათობა, ხელის გადაწევის დროს ან მანამდე გონება დამეკარგა და ეს ნამდვილად არ იქნებოდა სასიამოვნო “სანახაობა”.
– ბევრჯერ გითქვამს, რომ დუბაიში ასპარეზობა ყველაზე კომფორტულია შენთვის: არაბთა გაერთიანებულ საამიროებში ჩასასვლელად 3 საათიც კმარა და ორგანიზებაც ყოველთვის მაღალ დონეზეაო. ამჯერად რა მოხდა?
– დევონ ლარატსაც ამავე დარბაზში შევხვდი. თუმცა ის მატჩი ივლისში გაიმართა და გარეთ ისე ცხელოდა, კონდიცირება მაქსიმალურ ნიშნულზე იყო ჩართული. გასპარინისთან შეხვედრისას კი, რაკი გარეთ სიგრილე იყო, დარბაზის ძალიან გაცივება არ ჩათვალეს საჭიროდ… ამის გამო მაყურებლებით სავსე დარბაზში მალევე ვიგრძენით ჟანგბადის ნაკლებობა. არა მარტო ჩვენ – გულშემატკივრებიც უჩიოდნენ სიცხეს და უჟანგბადობას.
– შარშანდელ ინტერვიუში მითხარი, რომ შენთვის თავად გამონახე მოტივაცია – მინდა ისე დავასრულო კარიერა, ერთი რაუნდიც არ წავაგოო. 2018 წლის შემდეგ არც წაგიგია, თუმცა… აქამდე უნაკლო სტატისტიკაში გასპარინისთან 4:2 გამარჯვებაც გამოერია… გული არ გწყდება?
– სიმართლე გითხრათ, საბოლოო ანგარიშის მიუხედავად, იმ ორ რაუნდს წაგებად მაინც ვერც აღვიქვამ… ისე არ ყოფილა, თითქოს გასპარინი მაგიდასთან იდგა და მელოდა, მე კი მისვლას ვერ ვახერხებდი – ორივე ვისხედით, სუნთქვა ორივეს გვიჭირდა, მაგრამ ასპარეზობა მე შევწყვიტე. ასეც უნდა ყოფილიყო: უკვე გამარჯვებული ვიყავი და ეს გადაწყვეტილება სწორედ მე უნდა მიმეღო! რაც შეეხება ანგარიშს – არა უშავს, ეს შეხვედრაც 6:0 რომ ვერ მოვიგე. მით უმეტეს… გასპარინისთან შეხვედრაში მოტივაციის მოძებნა გამიჭირდა.
– იმიტომ, რომ დარწმუნებული იყავი გამარჯვებაში? ეს ხომ ნებისმიერ მეტოქესთან ასეა?
– ერთი ვიცი, რომ არ ვიყავი საკმარისად მოტივირებული… ერმესი არ გამოდგა მოწინააღმდეგე, რომელიც “საკმარისად” გამაღიზიანებდა, ძალიან მომანდომებდა გამარჯვებას… შეიძლება პირდაპირ ითქვას, რომ მოვალეობის მოხდის მიზნითაც კი გავედი მაგიდასთან…
– გამოდის, ერმესიც ლარატივით უნდა მოქცეულიყო და შეურაცხმყოფელი განცხადებებით ეცადა შენი მდგომარეობიდან გამოყვანა?!
– დევონ ლარატი ერმესზე ძლიერი და სახელგანთქმული მკლავჭიდელია – მის ქცევასთან ერთად, ესეც მაძლევდა მოტივაციას. გასპარინიც კარგი ბიჭია, ძლიერი სპორტსმენი, მაგრამ რაღაცნაირად ვერ შევძელი მოტივირება. ორთაბრძოლის დასრულების შემდეგ გულწრფელად შევაქე იტალიელი – ბოლომდე იბრძოლა, თითქმის მთლიანად გადაწეული მაჯითაც დიდხანს გამიძალიანდა… ასეთი ტექნიკით დიდხანს ბრძოლა ძალიან სახიფათოა – შეიძლება მკლავჭიდელმა უმძიმესი დაზიანება მიიღოს. ერმესმა მაქსიმალურად გაიმეტა თავი, ბოლომდე იბრძოლა და საქებარი სიტყვებიც ნამდვილად დაიმსახურა ჩემგან. მაგრამ ეს მერე იყო – ბრძოლის დაწყებამდე კი ძალიან გამიჭირდა ბოლომდე მობილიზება… აი, დამინიშნონ შეხვედრა დენის ციპლენკოვთან და… მოტივაცია მერე ნახეთ!
– კი ამბობ, გასპარინისთან შეხვედრის წინ სათანადოდ მობილიზება გამიჭირდაო, მაგრამ მაგიდასთან ისეთი სახით მიხვედი, გვეგონა, ერმესის გადაყლაპვას აპირებდი… ასე ძალიან მეტოქის დემორალიზებისთვის “იბღვირებოდი”?
– ეს საბრძოლო განწყობის შესაქმნელად, მობილიზებისთვის არის საჭირო. გარდა ამისა, ორთაბრძოლის დაწყებამდე მაყურებლის აყოლიებაზეც ფიქრობ… მკლავჭიდის მატჩი ხომ მხოლოდ მკლავის გადაწევა არ არის? ერთგვარი შოუც უნდა იყოს, საინტერესო სანახაობა, მით უმეტეს, ამ ტურნირების გამართვა სწორედ იმ ადამიანებზეა დამოკიდებული, ვინც ტრანსლაციებს ყიდულობს და უყურებს. მაყურებელს დაძაბულობა, სანახაობა უყვარს. წინასამატჩო ამბებიც ამასთან არის ხოლმე დაკავშირებული. გეხსომებათ, როგორ იქცეოდა ლარატი ჩემთან შეხვედრამდე. სამაგიეროდ, პირისპირ საუბრისას სულ იმას მეუბნებოდა, მართლა ასე კი არ ვფიქრობ, ამას შოუს დრამატიზებისთვის ვაკეთებო. ცუდ რაღაცებს რომ იტყოდა ჩემზე, მერე თავის მართლებას იწყებდა.
– ლარატსა და გასპარინისთან ხელის მტევნების სპეციალური სამაგრით “დაბმა” რამდენჯერმე გახდა საჭირო… ასეთ დროს მკლავჭიდელი დისკომფორტს არ განიცდის?
– გააჩნია, როგორ დააბამს მსაჯი! შეიძლება ისე დააბას, ძალიან არაკომფორტულად გრძნობდე ხელს, მოწინააღმდეგემ კი, პირიქით, უპირატესობა მიიღოს. უმეტესწილად ასეც ხდება – ისე გადააბამენ ხოლმე ხელებს, რომ მე არაკომფორტულად ვგრძნობდე თავს და მეტ-ნაკლებად, გაათანაბრონ ძალები. ასე იყო გასპარინისთან შეხვედრის დროსაც. გარდა ამისა, მაჯას მხოლოდ მე მასწორებინებდნენ, ერმესს – არა. ასეთი რაღაცები უკვე აღარც მიკვირს.
– ხელის გადაწევის დროს იტალიელს თვალებში უყურებდი, გასპარინი კი მხოლოდ თავის მკლავს დაჰყურებდა…
– იმ დროს ჯერ კიდევ არა მიშავდა… ჟანგბადის ნაკლებობა უკვე მაწუხებდა, მაგრამ თავს მეტ-ნაკლებად ნორმალურად ვგრძნობდი. აი, მესამე რაუნდში კი, რომელიც ყველაზე მეტად გაიწელა, დავრწმუნდი, რომ დახუთული ჰაერის გამო მალე სერიოზული პრობლემები მექნებოდა და საქმე დროულად უნდა მომემთავრებინა. ამიტომაც, როგორც კი შეხვედრა განახლდა, მესამე და მეოთხე ქულა სწრაფად მოვიპოვე. ვგრძნობდი, რომ უკვე გონებაც მებინდებოდა, აზროვნებაც მიჭირდა და ყველაფერი სწრაფად უნდა დამესრულებინა.
– ისე, დევონ ლარატს Kინგ ოფ ტჰე თაბლე 4-ზე მოუგე, გასპარინის – თაბლე 6-ზე. 5 გამოტოვეთ?
– მეხუთე ტურნირიც გაიმართა, მაგრამ “მაგიდის მეფე” არ გამოვლენილა. მეფე მე ვარ (იცინის).
– ერმეს გასპარინი იტალიელია, იტალია კი დღეს ხვიჩა კვარაცხელიაზეა გადარეული… ერმესთან კვარაზეც ხომ არ გილაპარაკია?
– არა, ერმესს კოჭებში ეტყობა, რომ არ არის ფეხბურთის მოყვარული. საერთოდაც, რაღაცნაირი, თავისებური ყმაწვილია. როგორც გითხარით, აგრესიაც კი არ გამოუწვევია ჩემში… წინასამატჩო პრესკონფერენციებზე ამბობდა, ლევანს დიდი წინააღმდეგობა თუ გავუწიე, ამითაც კმაყოფილი ვიქნებიო. ალბათ, ასე ჩემი ყურადღების მოდუნებას ცდილობდა, მაგრამ ფაქტია, ასეთი ლაპარაკით მაყურებლის ინტერესი სერიოზულად შეამცირა! გეთანხმებით: იტალიელს ფეხბურთი არ უყვარდეს, გასაკვირი ამბავია, მაგრამ საქმეც ის არის, რომ მკლავჭიდელების უმეტესობა ასეთია – მხოლოდ მკლავჭიდს უყურებენ, ჩაკეტილები არიან ამ სამყაროში, სხვა არაფერი აინტერესებთ. დეკემბერში პარიზში დამპატიჟეს მკლავჭიდელებმა. ბარში ვისხედით, როცა მსოფლიო ჩემპიონატზე საფრანგეთის ნაკრების მატჩი დაიწყო. ცოტა ხანში ჩემი ფრანგი მასპინძლები წამოიშალნენ და წასვლა დააპირეს, დარბაზში წავიდეთ, ვივარჯიშოთო. მერე, ფეხბურთი-მეთქი, ვკითხე გაკვირვებულმა. არ გვაინტერესებსო… სად არის სამართალი: საფრანგეთი უნდა თამაშობდეს მუნდიალზე და საქართველო არ-მეთქი, მივაძახე… რაც შეეხება ხვიჩას, მას პირადად არ ვიცნობ. რამდენჯერმე მხოლოდ ინსტაგრამით შევეხმიანეთ ერთმანეთს, მაგრამ ძალიან მიყვარს! საოცრად კარგი ბიჭია პიროვნულადაც და ფეხბურთელი ხომ მთლად სასწაულია. კვარა ჩვენი იმედია! ფეხბურთი და იტალია თავიდან შემაყვარა. არადა, წლებია, იტალიის ნაკრებისა და ტურინის “იუვენტუსის” გულშემატკივარი ვარ: განსაკუთრებულად მიყვარს დელ პიერო და ბუფონი. პატარაობისას პაოლო მალდინის ფანი ვიყავი.
– იტალიის ნაკრების გულშემატკივარი ყოფილხარ და ახლა გასაგებია, რატომ “აჩუქე” გასპარინის ორი რაუნდი… ხუმრობა კარგია, მაგრამ საფეხბურთო თემა გავაგრძელოთ: რატომ არ დადგა ლევან საგინაშვილისგან ფეხბურთელი?
– მოზარდობაში ისე სწრაფად ავიყარე ტანი, რომ როგორც ექიმებმა აგვიხსნეს, ყველა ორგანო ვერ “აჰყვა ტემპს” და ზრდაში ჩამორჩა. საკმარისი იყო თუნდაც მცირე ფიზიკური დატვირთვა, რომ მაშინვე წნევა მეცემოდა და ძალიან ცუდად ვხდებოდი. ეს პრობლემა 15 წლის ასაკიდან მაწუხებდა და სანამ 20-ის არ გავხდი, ვერ მოვიშორე. საბოლოოდ, იძულებული გავხდი, ფეხბურთში ვარჯიშისთვის თავი დამენებებინა. რაც შეეხება მკლავჭიდს, ვარჯიში საკმაოდ გვიან დავიწყე. მაშინ ჯანმრთელობის პრობლემები უკვე აღარ მაწუხებდა. ფეხბურთზე მაინც არ მწყდება გული – ყოველთვის მინდოდა სპორტსმენი ვყოფილიყავი და რადგან ეს ოცნება ავიხდინე, სანანებელი აღარაფერი მაქვს. ახალგაზრდებს კი მოვუწოდებ – მცირედით არასდროს დაკმაყოფილდნენ, მიზანი ყოველთვის და ყველგან ჩემპიონობა უნდა იყოს!
– მკლავჭიდს დავუბრუნდეთ: ერმეს გასპარინისთან მატჩ-რევანში ხომ არ სურს?
– თვითონ ამბობს, დაახლოებით ორ წელიწადში მზად ვიქნებიო და ვნახოთ… მე არ მაქვს შეხვედრის პრობლემა. აი, წელს კი სხვა გეგმები მაქვს: 22 ივლისს სტამბოლში ყაზახ არტიომ მოროზოვს უნდა შევხვდე. “დასავლეთი აღმოსავლეთის წინააღმდეგ”, – ასე ჰქვია ტურნირს, ოქტომბერში კი ლარატი-ციპლენკოვის მატჩია და თუ ციპლენკოვმა მოიგო, დიდი ალბათობით, გაზაფხულზე სწორედ მას შევხვდები!
– ბოლო დროს მოროზოვმა ძალიან მოუმატა – 25 წლის არის, ძალაც ერჩის და გამოცდილებაც დააგროვა, მაგრამ… აქვს შენთან რამე შანსი?
– ერთი ვიცი – მოვუგებ (იცინის)! მოროზოვი შესამჩნევად არის გაძლიერებული, ბოლო ბრძოლის შემდეგ 10 კილოგრამი აქვს მომატებული, თუმცა…
– შენი პასუხებიდან გამომდინარე, ვატყობ, რომ მთავარ კონკურენტად მაინც ციპლენკოვი (დენის ციპლენკოვი – უკრაინული წარმოშობის რუსი მკლავჭიდელი. მსოფლიოს მრავალგზის ჩემპიონი. წლებია, მოსკოვში ცხოვრობს. არის პარტია “ერთიანი რუსეთის” წევრი) მიგაჩნია. ასეა?
– არ ვიცი, ახლა როგორ ფორმაშია ციპლენკოვი. თებერვალში ბრზენკს მოუგო, მაგრამ რაც უნდა ძლიერი და გამოცდილი იყოს, 58 წლის მეტოქის დამარცხებით რეალურ სურათს ვერ დავინახავთ. სამაგიეროდ, ლარატთან შეხვედრა გამოაჩენს ბევრ რამეს. არა მგონია, დენისმა ადვილად “გაისეირნოს” კანადელთან, მით უმეტეს, ლარატი კარგ ფორმაშია. წლებია, ციპლენკოვთან მატჩს ველი, ჩვენი ორთაბრძოლა ნამდვილად დიდი მოვლენა იქნება. მასთან შეხვედრისას მოტივაცია ნამდვილად არ მექნება საძებნელი!
– ე.ი. ლარატთან შეხვედრისას, ციპლენკოვს უნდა ვუქომაგოთ, რომ თქვენი შეხვედრა, ბოლოს და ბოლოს, გაიმართოს!
– დიახ, მინდა შევხვდე და ერთხელ და სამუდამოდ გავაქროთ კითხვის ნიშნები… მით უმეტეს, ციპლენკოვზე ძალიან ვარ გაბრაზებული – რუსეთში ომის მხარდამჭერ აქციებზე დადის და მისაღები ამის გამოც უნდა მიიღოს!
– საუბრის ბოლოს ისევ ბოლო შეხვედრას მივუბრუნდეთ: გასაგებია, რომ გასპარინის შენთვის ხელი ერთხელაც არ გადაუწევია, მაგრამ სტატისტიკაში მაინც 4:2 დარჩება და გატყობ, რომ ეს ორი რაუნდი გულში მაინც ხინჯად გაქვს… ოღონდ მგონია, ეს ანგარიში, ერთგვარი “გადატვირთვაც” იქნება შენს კარიერაში, მომდევნო შეხვედრებს ორმაგი მოტივაციით შეხვდები!
– მართალია! აქამდე ტურნირიდან დაბრუნებული, ერთ თვეს ვისვენებდი ხოლმე, ახლა კი დუბაიდან დაბრუნებიდან მეორე დღესვე განვაახლე ვარჯიში! ცოტა წონაც მაქვს დასაკლები, გარკვეული კომპონენტები უნდა გავაუმჯობესო და მომდევნო შეხვედრას ბევრად მონდომებული შევხვდები, მით უმეტეს, თუ ციპლენკოვთან შეხვედრა შედგა, ის მართლაც კარიერის მთავარი მატჩი იქნება ჩემთვის!
წყარო: კვირის პალიტრა
