რუსთაველის თეატრის შვეიცარიაში ყოფნისას, იქ კონცერტები ჰქონდა ცნობილ მომღერალს, რეი ჩარლზს და ბილეთის ფასი 30 დოლარიდან იწყებოდა. ერთ საღამოს გია ფერაძე იზა გიგოშვილთან მივიდა და ეუბნება:
– შალვოვნა! მაქვს პატივი, დაგპატიჟოთ რეი ჩარლზის კონცერტზე!
ქალბატონი იზა გადაირია:
– გია, საიდან იშოვე ბილეთების ფული? ორი ბილეთის ფასი ხომ თითქმის ჩვენი ჰონორარის ნახევრის ტოლია!
– დარდი ნუ გაქვს, ოც წუთში ქვევით იყავი, ჰოლში, გამოწყობილი!
სასწრაფოდ მოიყვანა თავი საზეიმო წესრიგში და დათქმულ დროზე ჩავიდა ჰოლში. გიაც, გამოწკეპილი, ქვევით ელოდებოდა.
მდიდარი კაცის ჟესტით გააჩერა ტაქსი და მივიდნენ ვეებერთელა საკონცერტო დარბაზთან, სადაც შესასვლელ კართან უამრავი ხალხი იყო მისეული. გიამ ხელი ჩაჰკიდა, გასწი-გამოსწია ხალხი, და როგორც იქნა, მიაღწიეს კარამდე, რომელსაც პოლიცია აკონტროლებდა. მივიდნენ ბილეთების კონტროლიორთან. გიამ წინ გაატარა, ჯიბიდან ამოიღო სადღაც ნაშოვნი რეი ჩარლზის სურათი, რომელზეც ქართულად წაეწერა მომღერლის ავტოგრაფი და კონტროლიორს დამტვრეული ინგლისურ-ქართულ-იტალიურით დააყარა:
– „რუსტაველი… ტეატრ… კავკაზიშე წრე… იზა… შალვოვნა… რეი ჩარლზ… ბიგ ფრენდ… ბიგ დოსტ“… – თან იზაზე უთითებდა და მარჯვენა და მარცხენა ხელის საჩვენებელი თითები ერთმანეთს გაუსვ-გამოუსვა, რაც ჩვენში ახლო მეგობრობის მანიშნებელი ჟესტია. გაკვირვებულ კონტროლიორს ვერაფერი გაეგო. ამასობაში უკან ხალხი მოაწყდა და საცობი წარმოიქმნა.
გია და იზა უკან მომავალმა ხალხმა თანდათან შეიტანა შიგ და გიამ ერთხელ კიდევ მოუთათუნა მხარზე ხელი კონტროლიორს.
– იეს! რეი ჩარლზ… ბიგ ფრენდ… თენქ იუ… – და კვლავ გაუსვ-გამოუსვა თითები ერთმანეთს.
ხალხის ნაკადს ნელ-ნელა შეყავდა ისინი დარბაზში. კონტროლიორი იძულებული გახდა, უკვე მათ უკან მომავალი მაყურებლების ბილეთები შეემოწმებინა. ისინი კი შორიდან აკვირდებოდნენ გაოცებულ კონტროლიორებს, რომლებიც კვლავ საჩვენებელი თითების ერთმანეთზე გასმით არკვევდნენ, თუ რას ნიშნავდა ეს ჟესტი. იზა და გია სასწრაფოდ შეერივნენ ხალხს. დარბაზშიც ვიღაც ახალგაზრდას დაათმობინა მისთვის ადგილი.
