ძნელი მოსაძებნია საქართველოში კაცი, ქართული სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო ანსამბლი „ერისიონი“ რომ არ უყვარდეს. „ერისიონი“, თავისი სწრაფი ცეკვის მანერით, განსხვავებულ შთაბეჭდილებას ტოვებს და, ბატონი ჯემალ ჭკუასელიც განსხვავებული პიროვნებაა თავისი გურულობითა და დახვეწილი იუმორით.
გასული საუკუნის ბოლო წლებია. ედუარდ შევარდნაძე ქუთაისში ხვდება ადგილობრივი „ცეკას“ წარმომადგენლებს. საქმიანი ღონისძიების შემდეგ, როგორც წესია, გაიმართა კონცერტი. კონცერტში მონაწილეობას იღებს ანსამბლი „ერისიონი“, ჯემალ ჭკუასელის ხელმძღვანელობით.
ყველაფერი დასახული გეგმით წავიდა. კმაყოფილია საქართველოს „ცეკას“ პირველი მდივანი, იმდენად მოიხიბლა, რომ, კონცერტის შემდეგ იკადრა და თვითონ შევიდა კულისებში.
„ფეხზე“ დადგა მთელი ანსამბლი, „ფეხზე“ დგას თავად ჯემალ ჭკუასელი. ხუმრობა ხომ არაა – „ცეკას“ პირველი მდივანი თავისით შევიდა ანსამბლის „სამზარეულოში“.
დაძაბული სიტუაციაა. შევარდნაძემ ჯემალს ხელი ჩამოართვა:
– მიხარია, მიხარია, ჩემო ჯემალ, რომ ქართველებს ასეთი უბადლო და შესანიშნავი ანსამბლი გვყავს.
– დიდი მადლობა, ბატონო ედუარდ! დიდი მადლობა ესოდენი დაფასებისთვის… – და, გამოვიდნენ სცენაზე ერთად.
დაანგრია ტაშმა და აპლოდისმენტებმა დარბაზი.
ედუარდი ჯემალს ღიად ელაპარაკება მაყურებლის თვალწინ:
– ბატონო ჯემალ, თქვენ გურული ბრძანდებით?
– დიახ, ბატონო ედუარდ! – გაიბადრა ჯემალი.
ტაშმა იქაურობა გააყრუა…
– კარგიაა… – ჩაიცინა „ცეკას“ მდივანმა, – კი მაგრამ, ის უნდა მეკითხა…
– რა, ბატონო ედუარდ?
– ნოდარ დუმბაძეც ხომ გურული იყო?
– რა თქმა უნდა… – პასუხობს ჯემალ ჭკუასელი.
ტაშმა იმატა. იმატა კი არა, სადაცაა კედლები ჩამოიქცევა.
შევარდნაძე განაგრძობს:
– ილიკო და ილარიონიც ხომ გურულები იყვნენ?
– აბა, რა, ბატონო ედუარდ! – აჰყვა სიცილში ჯემალი.
კვლავ დაინგრა დარბაზი ტაშისკვრით.
– ხოდა, შე კაცო (ედუარდს იუმორი არ ღალატობდა), ეს ქუთაისელები რომ ტაშს უკრავენ, რა უხარიათ?!!
დარბაზში სამარისებური სიჩუმე ჩამოვარდა, თუმცა, მალე ქუთათურებმა ახალი ძალით დასცხეს ტაში…
