სოციალური ქსელში ცხოველის ჭირი აქტუალურ თემად იქცა _ საუბარი იყო ავადმყოფობაზე, როგორც ძაღლებში გავრცელებურ პანდემიაზე.
ვეტერინარული კლინიკის „აბ-ვეტ ბუნების“ ექიმი დათო ნანობაშვილი ჩვენთან საუბრობს გავრცელებულ ვირუსზე, რომელიც არის ცხოველთა სეზონური ვირუსი _ ე. წ. „ვოლიერული ხველა“.
ექიმის თქმით, თბილისში მოხდა ხორცისმჭამელთა ჭირის და ვოლიერული ხველის გაიგივება, სინამდვილეში ეს არ არის ჭირი.
„ხორცისმჭამელთა ჭირი და ვოლიერულ ხველა _ ორივე ვირუსს აქვს რამდენიმე საერთო სიმპტომი. ორვე იწყება ხველებით, თითქოს ცხოველს რაღაც გაეჩხირა ყელში და ორივეს შემთხვევაში აქვთ გამონადენი. განსხვავება ის არის, რომ ჭირის შემთხვევაში არის ჩირქოვანი გამონადენი ცხვირიდან და თვალებიდან. ვოლიერული ხველის შემთხვევაში უბრალოდ გამონადენია, იშვიათად გვხვდება ჩირქოვანი გამონადენი. ამიტომ ამსგავსებენ ამ ორ ვირუსს ერთმანეთს. თუმცა, განსხვავება მაინც რადიკალურია _ ეს არის ტემპერატურის სხვაობა. ჭირის შემთხვევაში, როგორც წესი, მაღალია ტემპერატურა, რასაც ვერ ვიტყვით ე. წ. ვოლიერული ხველისას. ინკუბაციის პერიოდი ვოლიერულ ხველას ძალიან პატარა აქვს _ 48/72 საათიც საკმარისია ინფიცირებიდან კლინიკური ნიშნების გამოსავლენად. ჭირის შემთხვევაში ინკუბაციის პერიოდი გაცილებით დიდია. ლეტალობა ჭირის შემთხვევაში 70%-ზე მეტი, ვოლიერული ხველის შემთხვევაში კი 0%-ია“, _ ამბობს დათო ნანობაშვილი.
ექიმი აღნიშნავს იმასაც რომ, ხორცილსმჭამელთა ჭირთან ერთად კიდევ ერთი ტერმინი შემოიღეს თბილისში _ შავი ჭირი, რომელიც შუა საუკუნეებში იყო საქართველოში გავრცელებული. ეს შავი ჭირი არ არის _ არის ჩვეულებრივი ხორცისმჭამელთა ჭირი, რომელის ინფიცირების წყარო ვერ იქნება ადამიანი და კატა:
“ჩემი კლინიკის სტატისტიკიდან გამომდინარე, შემიძლია, ვთქვა, რომ ხორცისმჭამელთა ჭირის პაციენტები იგივე რაოდენობაა, რაც იყო. არსებობს სეზონური აფეთქებები ყოველწლიურად და ესეთი აფეთქება მოხდა. არ ყოფილა განსაკუთრებული რაოდენობა. ამას ვერ დავარქმევთ პანდემიას ან ეპიდემიას. თუმცა, აფეთქება ვოლიერული ხველის იყო და ამან დიდ მასშტაბს მიაღწია“.
დათო ნანობაშვილი, ასევე, საუბრობს ინფიცირების გზებზე _ ჭირის შემთხვევაში ინფიცირება ხდება ჰაერწვეთოვანი გზით, ვოლიერული ხველის დროს _ ძალიან სწრაფად და მარტივად შეიძლება დაინფიცირდეს ცხოველი კონტაქტით:
„რა მნიშვნელობა აქვს, ეს ჭირი იქნება თუ ვოლიერული ხველა, მკურნალობა ერთი და იგივეა _ ეს არის მცდარი შეხედულება. მკურნალობა რადიკალურად განსხვავებულია. ჭირის შემთხვევაში ყოველი წუთი და ყოველი დღე მნიშვნელოვანია, იგივეს ვერ ვიტყვი ვოლიერული ხველის შემთხვევაში_ ის ყველა ვარიანტში დასრულდება გამოჯანმრთელებით“.
ტასო ლოსაბერიძეს, რომელიც მიუსაფარ ცხოველებს უვლის და მკურნალობს, ამჟამად ყავს ცხოველის ჭირით ინფიცირებული სამი ძაღლი. ტასოს თქმით, ერთ მათგანს უფრო მძიმე ფორმებში აქვს ჭირი, ორის ჯანმრთელობის მდგომარეობა კი სტაბილურია:
„თავიდან ჰქონდათ ის სიმპტომები რაც ზოგადად ცხოველის ჭირს ახასიათებს _ ჩირქოვანი გამონადენი, სიცხე, სისუსტე, ხველება და ვიზუალურადაც ეტყობოდათ. არის მეორე, უფრო რთული ფორმა, რომლის შემთხვევაში ამ სიმპტომებს ემატება კანკალი და ეპილეფსიური შეტევები. ასეთ მძიმე მდგომარეობაში მყავს ამ ეტაპზე მარტო ერთი ძაღლი, რომელსაც არასწორად უმკურნალეს და ნერვულში გადაუვიდა, საიდანაც ძაღლის „გამოძრომა“ ძალიან ძნელია _ 80% კვდება. ამ ეტაპზე სამ ჭირიან ძაღლს ვმკურნალობ“.
ტასოს თქმით, ძალიან რთულია ქუჩაში ჭირიანი ძაღლის მკურნალობა და ვირუსის გავრცელებისგან ცხოველის დაცვა:
„როცა ერთს ვმკურნალობთ, შეიძლება ასი დაინფიცირდეს. მე სულ ვცდილობ, იზოლირებულად მყავდეს ასეთი ძაღლები. სახლში არ მყავს ჭირიანი ცხოველები _ მაქვს ცალკე ტერიტორია, რომელიც დაყოფილია _ მძიმე ავადმყოფები ცალკე მყავს და სტანდარტული ჭირით დაავადებულები _ ცალკე. დავდივარ ყოველ დღე და ვუკეთებ წამლებს“, _ ამბობს ტასო ლოსაბერიძე.
