ოზურგეთის საზოგადოებრივი ჯანდაცვის ცენტრის ეპიდემიოლოგი ელზა სიმონიშვილი ფეისბუქზე სტატუსს აქვეყნებს, რომელსაც “გურია ნიუსი“ უცვლელად გთავაზობთ.
“26.02.20.–დან… ყოველდღიური რუტინა:
_ დილა იწყება წინა 24-საათის სტატისტიკის ანალიზით,
რასაც მოყვება თითოეული შემთხვევის გარჩევა, -ინფიცირებულთან და შესაძლო კონტაქტებთან კომუნიკაცია ყველანაირი საშუალებით: სატრანსპორტო, სატელეფონო, სოციალური ქსელების გამოყენებით, პირადი კავშირებით,
_ რისკ-ჯგუფების დადგენა და კვლევა,
_ ურთიერთობა ყველანაირი კატეგორიის, განათლებისა და შეგნების პაციენტთან,
_ გარდაცვლილთა რეგისტრირება…
_ მობილური ჯგუფის გასვლები უმძიმეს პაციენტებთან, -ადგილზე-ჯანდაცვაში ტესტირების ,,ქართული ვარიანტი”და რიგის მოწესრიგება–სრული კოშმარი.
_ სამუშაო დღის ბოლო(რომელიც ყოველთვის სხვადასხვა დრომდე გრძელდება)
_ დღის ნიმუშების კლასიფიცირება…
_ გვიან ღამით –ისევ კვლევის შედეგების ანალიზი.
….ხომ მარტივად იკითხება, ნაკლებად საინტერესოა:
_ მათთვის, ვინც ახლა სარგებლობს კუთვნილი შვებულებით და ისვენებს მთაში თუ ბარში,
_ მათთვის, ვინც უკვე თვეებია ,,ონლაინ-რეჟიმით” სახლში იმყოფება,
_ მათთვის ვინც ინფიცირებულის კონტაქტია და 12 დღე სახლში ჯდომა მოეწყინა,
_ მათთვის ვისაც დაუდგინდა ინფიცირება, თუმცა სუსტად გამოხატული სიმპტომატიკის გამო არც იზოლაციაში ჩერდება და არც მოძრაობას იზღუდავს,
_ მათთვის ვინც არ სცნობს ვაქცინაციის ეფექტურობას და ამ თემაზე ყველანაირ ჭორსა თუ მართალს დიდი ენთუზიაზმით ავრცელებს,
_ მათთვის ვინც აკრძალვებისა და სანქციების მიუხედავად მაინც ახერხებს დღეობების, ქორწილებისა და ქელეხების მოწყობას, -მათთვის, ვინც დაიღალა რეგულაციის წესების დაცვით და აღარ თვლის საჭიროდ რეკომენდაციების შესრულებას,
_ მათთვის ვინც ახლა დაქირავებულ ,,კონსპირაციულ” აგარაკზე მორიგ ,,სვეცკურ-ფართს” აწყობს…
სამაგიეროდ მე: ჯანდაცვის ეპიდემიოლოგი, ჩემს კოლეგებთან ერთად შაბათ დღესაც ვზივარ სამსახურში და სიმპტომიან პაციენტებს ვემსახურები…
ჩვენც გვინდა შაბათი და კვირა!
ჩვენც გვინდა ახლობლებთან ერთად სახლში ყოფნა!
ჩვენც გვინდა ვისარგებლოთ დასვენების უფლებით!
P.S. უმძიმესი დღეები გადავიტანე, ისეთი, როგორიც ადამიანის ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ, ერთადერთხელ დგება–დედა გავაცილე საუკუნო სასუფევლის გზაზე… ქელეხი არ გადამიხდია…“ – წერს ელზა სიმონიშვილი.
