ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის სოფელ ნასაკირალის მკვიდრს, სამოცდათვრამეტი წლის ზინა თვალაბეიშვილს, ყავარჯნით ხელში, ხშირად შეხვდებით ოზურგეთის ცენტრში, ბაზარსა თუ მაღაზიებში.
როგორც მისი საუბრის მერე ვიგებთ, მას ერთადერთი ვაჟიშვილი გარდაეცვალა, უფრო ადრე მეუღლე მოუკვდა და ახლა მარტოა. შვილიშვილი სამხედრო სავალდებულო სამსახურს იხდის, რძალი კი, რომელიც, მისივე თქმით, ხშირად ავადმყოფობს, ოჯახებში ქირაზე სამუშაოდ დადის, რომ ლუკმის ფული იშოვოს.
ზინა თვალაბეიშვილი საკუთარ გასაჭირზე თვითონ უფრო სრულყოფილად ყვება:
_ მეუღლე კარგა ხმის წინ გარდამეცვალა. ეს ნაადრევი უბედურება არ მაკმარა ღმერთმა და ვაჟიშვილიც გარდამეცვალა ავადმყოფობით. შინ რძალი და შვილიშვილი მყავს, რომელიც სამხედრო სამსახურში გაიწვიეს. მას სამოცდაათ ლარამდე ხელფასი აქვს. როგორ წავიწყმედ სულს, რომ მომცეს და გამოვართვა. რძალი ხშირად ავადმყოფობს, სახსრები აწუხებს და მაინც ცდილობს, აქა-იქ კერძოდ იმუშაოს. მე ჩემი პენსია წამლებისთვისაც არ მყოფნის, მაგრამ, რაც უფრო ძალიან მაწუხებს, ისეთ წამალს ვყიდულობ, დანარჩენ ტკივილს და წუხილს ვითმენ. მე რატომ არ უნდა მქონდეს სოციალური დახმარება? ეს სამართალია? _ გვეუბნება „გურია ნიუსის“ რედაქციაში მოსული ქალბატონი.
კითხვაზე, მიმართა თუ არა მან სოციალური მომსახურების გურიის რეგიონულ სამსახურს, ამბობს, რომ არ მისულა და არც განცხადება აქვს დაწერილი. ამბობს, რომ ბოლო ათი წელია, განსაკუთრებულ დუხჭირ ყოფაშია და რომ იტყვიან, სული კბილით გააქვთ. სიმართლე რომ ვთქვა, არც ვიცი, სად არის ეს სამსახური, რომ მივიდე. ნასაკირალის გამგებელთან ვიყავი და არ ეცალა, ახლა ვინმეს უნდა ვთხოვო, რომ დამეხმაროსო.
ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის გამგებლის წარმომადგენელი დაბა ნასაკირალში, დავით ტუნაძე „გურია ნიუსთან“ ასეთ კომენტარს აკეთებს:
_ ქალბატონი ზინა თვალაბეიშვილი ნამდვილად გაჭირვებული მოხუცია, ოჯახში მძიმე მდგომარეობა აქვთ. ახლახან იყო ჩემთან. ისეთ დროს მოვიდა, როცა ოზურგეთში, გამგეობაში მივდიოდი, ისევ სოფლის საქმეზე. არ მეცალა და ვუთხარი, ახლა დრო არ მაქვს და მოდი, როცა დავბრუნდები-მეთქი. მერე არ მოსულა და ახლა თქვენგან ვიგებ, რომ ჟურნალისტებთან საუბრობს და დახმარებას ითხოვს. ზინა თვალაბეიშვილის ოჯახი დღეისთვის მართლაც მძიმე ეკონომიკურ ყოფაშია. ადრე, სანამ ქმარი და შვილი ცოცხალი ჰყავდა, ნამდვილად არ უჭირდათ, ძალიან მშრომელი ოჯახია. მერე ერთბაშად, რომ იტყვიან, საქმე უკან წავიდა. მე არასდროს დავზარდები არცერთ ჩვენს მცხოვრებს, რომ გავყვე, დახმარება გავუწიო, მაგრამ ხომ უნდა მოვიდეს? სოციალური მომსახურების სააგენტოს განცხადებით თუ არ მიმართა და ისე ამბობს, დახმარება მეკუთვნისო, ზეპირად ვინ დაუნიშნავს? ყველაფერს ხომ თავისი წესი აქვს, მას ნამდვილად მიმყოლი სჭირდება სააგენტოში, რომ დააკვალიანოს, სად მივიდეს და ვისთან დაწეროს განცხადება, _ ამბობს ტუნაძე.
