ხვალ, 12 თებერვალს ლადო მესხიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრიდან უკანასკნელ გზაზე გააცილებენ თეატრის რეჟისორსა და მსახიობს, რეზი ქაროსანიძეს, რომელიც რამდენიმე დღის წინ სწორედ ამ სცენაზე ნახეს გარდაცვლილი.
უნიჭიერესი ახალგაზრდა კაცის ამ ქვეყნიდან ასე უდროოდ წასვლამ დაამწუხრა მისი ნიჭის თაყვანისმცემლები, მეგობრები, ოჯახის ახლობლები. განსაკუთრებით ემოციურად ეთხოვება რეზის ზეკო ხაჩიძე.
ლადო მესხიშვილის სახელობის სახელმწიფო დრამატული თეატრის ადმინისტრაციის უფროსი დამძიმებული სულით კიდევ ერთხელ მივიდა თეატრში და აგვიღწერა იქაურობა:
,,რეზიკოს გაფრენის მერე, თეატრში გადავედი. მისი ფოიერვერკული სულის მისტიკურ ტაძარში. სპექტაკლის ეს დეკორაცია იდგა- არა რეზიკოს ესთეტიკის, მაგრამ მაინც ზღაპრის (ოღონდ ის სხვა ზღაპრის ბიჭი იყო). ჰოდაა… თებერვლის თვის აფიშაზე, მესხიშვილის თეატრის რეპერტუარში, ახლაც ელოდა მის სპექტაკლს, “ბუზებს”. შეპირდნენ. არ იყო. წინასწარ გაფრთხილებაც დაავიწყდათ. მერამდენედ… ასეთ დროს ხელს მაგრად ვჭიდებდი და ყველა რაციონალური და ირაციონალური “გამართლება” თავისთვის და მტკიცედ ამომდიოდა პირიდან. მისი შიშველი ნერვის ტკივილი თვითონ მკარნახობდა სიტყვებს. თებერვლის ბოლოს ისევ დასხდებიან მესხიშვილის “მწირი” რეპერტუარის გადასაწყობად. ახლა მარტის თვის აფიშაზე ველოდებით რეზი ქაროსანიძის სპექტაკლს – “ბუზები” მისი ორესტეს ამბავს, რომელიც რეზის ხმაა, რეზის შინაგანი პოეზია და ტემპერამენტი, ხავილის, ტკივილის, ფეთქვის, ღმერთებთან ბრძოლების, დედისგან ბოლო კოცნით ამორთმეული სულის და ახალი ადამიანის თავიდან დაბადების. მარტის თვის აფიშაზე სარტრის და რეზის “ბუზებს” წავიკითხავთ. დამპირდნენ. თეატრისბიჭი იცოცხლებს .”
ავტორი