_ აღნიშნა დისკუსიაზე ილიაუნის პროფესორმა ემზარ ჯგერენაიამ.
დისკუსიაში, რომლის მოდერატორი საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკის წარმომადგენელი გიორგი საბანაძე იყო, ასევე მონაწილეობდნენ “ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის” აღმასრულებელი დირექტორი თამარ რუხაძე, ჟურნალ “ტაბულას” რედაქტორი თამარ ჩერგოლეიშვილი და ჟურნალ “ლიბერალის” რედაქტორი ნინო ბექიშვილი.
თამარ რუხაძის თქმით, “სიძულვილის ენა” არ ნიშნავს მაინც და მაინც უხამსი და უცენზურო სიტყვების გამოყენებას. სავსებით ჩვეულებრივი სიტყვებითაც შეიძლება ამგვარი რამის მიღწევა. “სიძულვილის ენად” შეიძლება შეფასდეს გამოხატვის ნებისმიერი თემა, რომელიც ამართლებს ძალადობას და დისკრიმინაციას.
“ქარტიის მუხლებიდან მეშვიდე დებულება არეგულირებს სიძულვილის ენას, სადაც ნათქვამია, რომ ჟურნალისტმა ხელი არ უნდა შეუწყოს დისკრიმინიაციას. ასევე, ქარტიის რეკომენდაცია ამბობს იმას, რომ ჟურნალისტმა უნდა დააფიქსიროს საკუთარი სწორი დამოკიდებულება ამ საკითხზე. როდესაც რესპონდენტი იყენებს “სიძულვილის ენას”, აუცილებლად უნდა გაემიჯნოს მას და არ მისცეს საშუალება, მისი მედიასაშუალება “სიძულვილის ენის” ტირაჟირებისთვის გამოიყენონ”.
სხვა ვითარებაა, როდესაც საჯარო მოხელე, ან ადამიანი, რომელსაც აქვს გავლენა საზოგადოებრივ აზრზე, იყენებს “სიძულვილის ენას”. რუხაძის თქმით, ამ შემთხვევაში არა თუ უნდა აქვეყნებდეს ჟურნალისტი ამას, არამედ ვალდებულიც კი არის. იმიტომ რომ საზოგადოებას ჰქონდეს სწორი ინფორმაცია, ვის ხელფასსაც აფინანსებს, როგორი ადამიანია.
დისკუსიაზე ისაუბრეს იმის შესახებ, რომ არამარტო ქართული მედია იყენებს სიძულვილის ენას, არამედ ეს, ზოგადად, ქართული საზოგადოების პრობლემაა.
“ჩვენ ვართ პოსტსაბჭოთა ქვეყანა და ის მანკიერებები, რაც აქვს პოსტსაბჭოთა ქვეყნებს, ლიბერალური აზროვნების ნაკლებობა, განათლების დაბალი დონე, ეს ყველაფერი ჩვენთანაც არის. ჩვენ არ ვართ გამორჩეულები, ჩვენს მეზობლებსაც აქვთ ეს პრობლემა. დიდ ქვეყნებსაც”, _ ამბობს ემზარ ჯგერენაია და აგრძელებს, რომ ქართულ საზოგადოებაში წამყვანი ადგილი სიძულვილის მხრივ არმენოფობიას და სექსუალური უმცირესობების თემას უჭირავს.
“სიძულვილის ენა” ევროპის ბევრ ქვეყანაში კრიმინალიზებულია. მისი გამოყენებისთვის სასჯელია გათვალისწინებული. ამერიკის შეერთებული შტატებში ასე არ არის და ყველაფრის თქმა შეუძლია ადამიანს. რაც შეეხება საქართველოს, დისკუსიის მონაწილეები შეთანხმდნენ, რომ კანონით მისი რეგულაცია საფრთხის შემცველია.
“დასჯის მომხრე არ ვარ, მაგრამ იმის მომხრე ვარ, ისე განვვითარდეთ, გავნათლდეთ, რომ ნაკლები იყოს ჩვენს საზოგადოებაში მსგავსი ტიპის გამონათქვამები და ამას მივაქციოთ ყურადღება. განსაკუთრებით, პოლიტიკოსები, აზრის ლიდერები უნდა იყონ ფრთხილად, სამოქალაქო საზოგადოებამ კი ყოველთვის უნდა მიაქციოს ამას ყურადღება”, _ ამბობს ჯგერენაია.
