რამდენიმე საათში, თბილისის სააპელაციო სასამართლო, მიკაილ კადიევისთვის ლტოლვილის სტატუსის მინიჭების საკითხს განიხილავს.
გადასცემს თუ არა საქართველო მიკაილ კადიევს რუსეთის ფედერაციას, ეს მის ლტოლვილის სტატუსზეა დამოკიდებული, რაზეც მას საქართველოს ლტოლვილთა და განსახლების სამინისტრომ ოფიციალურად უარი უთხრა.
თუმცა, ცნობილია, რომ რუსეთის გენერალური პროკურორის მოადგილემ, უკვე მიმართა წერილით საქართველოს სამართალდამცავ ორგანოებს, სადაც რუსეთის სახელმწიფო პირობას დებს, რომ მიკაელ კადიევის ექსტრადიციის შემთხვევაში, მის მიმართ არ განხორციელდება წამება და არაადამიანური, ღირსების შემლახველ მოპყრობა.
კადიევი ციხიდან ჟურნალისტებს მიმართავს და სასამართლო პოცესის გაშუქებას სთხოვს.
"მოგმართავთ დაღესტნელი ეროვნების მოქალაქე მიკაილ კადიევი, რომელიც ჩემი უფლებადაცვითი საქმიანობის გამო, რუსეთის ხელისუფლების მხრიდან განვიცდი პოლიტიკურ დევნას, რის გამოც ბრალი დამედო იმაში, რომ თითქოს მონაწილეობას ვიღებდი 2009 წლის სექტემბერში მოსკოვში მომხდარ მკვლელობაში.
არავის აინტერესებს, რომ უამრავი მოწმე და სხვა მტკიცებულებები უტყუარად ადასტურებენ, რომ ამ დროს დაღესტანში სამსახურში და შემდეგ მშობლიურ სოფელში ვიმყოფებოდი. სამწუხაროდ, საქართველოს ძალოვანი სტრუქტურების იმ წარმომადგენლებმა, რომლებისაც რუსეთის ხელისუფლებასთან აქვთ საიდუმლო კავშირები, გადაწყვიტეს ჩემი დაკავება და ფარულად გადაცემა რუსეთისათვის.
ამ გეგმის განსახორციელებლად, სამოქალაქო ფორმაში ჩაცმულმა ანტიტერორისტული ცენტრის წარმომადგენლებმა 2012 წლის დეკემბერში ქ. ბათუმში დამაკავეს და ფაქტიურად გამიტაცეს კიდევ ერთ დაღესტნელ ლტოლვილთან, მაგომედ მაგომედოვთან ერთად. თუმცა, თბილისისკენ მომავალ გზაზე მე მოვახერხე გაქცევა, მოგვიანებით კი მაგომედოვი უკვალოდ გაქრა და შემდგომში იგი რუსეთის ერთ–ერთ ციხეში აღმოაჩინა "წითელმა ჯვარმა".
ამის შემდეგ ჩემმა გამტაცებლებმა გადაწყვიტეს ჩემი ოფიციალურად დაკავება და 2013 წლის 13 ივნისს შუაღამისას შემოიჭრნენ ჩემს ნაქირავებ ბინაში. ( ქ. თბილისი, ბოჭორმის ქ. №50/18 ) ჩხრეკისას ჩამიდეს მაკაროვის" სისტემის პისტოლეტი, 8 ცალი ვაზნა და ცელოფანში შეკრული რაღაც ფხვნილი, რომელიც თურმე 2253,83 გრამ ჰექსოგენის შემცველ ფეთქებად ნივთიერებას წარმოადგენდა. ამის გამო დამაკავეს მე და ჩემთან ორი დღის წინ სტუმრად ჩამოსული ჩემი ბიძაშვილი, რიზვან ომაროვი.
დაკავებიდან რამდენიმე საათში შსს–მ გაავრცელა ოფიციალური ინფორმაცია, რომ თითქოს ჩვენ განზრახული გვქონდა საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში აფეთქების გზით ტერორისტული აქტების მოწყობა" და თურმე ჩვენ კარგად გაწვრთნილი მეომრები ვიყავით".
მართალია რამდენიმე დღეში თვითონ შსს–მ ოფიციალურად უარყო ეს აბსურდული სიტყვები და ბრალი წაგვიყენეს საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 236 –ე მუხლის I ნაწილით გათვალისწინებული დანაშაულისათვის, ანუ ცეცხლსასროლი იარაღისა და საბრძოლო მასალის უკანონო შეძენა–შენახვაში, რაც 6 თვიდან 3 წლამდე თავისუფლების აღკვეთას ითვალისწინებს.
მიუხედავად იმისა, რომ საქმის მასალებიდან და სასამართლოს მსვლელობისას სრულიად აშკარად წარმოჩინდა, რომ სწორედ ჩხრეკის ჩამტარებელმა პოლიციელებმა ჩადეს" ჩემს საცხოვრებელ ბინაში, ზემოთ ნახსენები კანონსაწინააღმდეგო ნივთები, თბილისის საქალაქო სასამართლომ მე და ჩემს ბიძაშვილს 2–2 წლით თავისუფლების აღკვეთა მოგვისაჯა, რომელიც შემდგომში ძალაში დატოვა სააპელაციო სასამართლომ.
ეს განაჩენი გასაჩივრებულია საქართველოს უზენაეს სასამართლოში.
ყველასათვის ცნობილია, თუ რა საშინელი ბედი ელოდება მკვლელობაში სრულიად უსაფუძვლოდ ბრალდებულ ჩრდილოეთ კავკასიის ნებისმიერ მოქალაქეს (მით უფრო სამოქალაქო აქტივისტს) რუსეთში ექსტრადირების შემთხვევაში. საქართველოს ხელისუფლების მოქმედების მრავალი ნიშანი მიუთითებს იმაზე, რომ ის აპირებს ჩემს ექსტრადირებას რუსეთში. კერძოდ:
1) ჩემი ბათუმიდან გატაცების გამო მე და ჩემმა ადვოკატმა გელა ნიკოლაიშვილმა რამდენჯერმე მივმართეთ საქართველოს მთავარ პროკურატურას და გენერალურ ინსპექციას გამოძიების დაწყების მოთხოვნით, მაგრამ პასუხად მხოლოდ დუმილი მივიღეთ.
2) მე 2013 წლის ივლისში თხოვნით მივმართე საქართველოს ლტოლვილთა და განსახლების სამინისტროს ჩემთვის ლტოლვილის სტატუსის მონიჭების შესახებ, წარვადგინე ჩემი სამოქალაქო აქტივისტობის და რუსეთის ხელისუფლების მხრიდან დევნის დამადასტურებელი უამრავი წერილობითი დოკუმენტი. თუმცა, ჩემს თხოვნაზე სამინისტროს მხრიდან 2014 წლის 16 იანვარს ოფიციალური უარი მივიღე. უარის ერთ–ერთ მოტივად სამინისტროს წარმომადგენლები ასახელებენ იმას, რომ რუსეთის გენერალური პროკურორის მოადგილე საქართველოს შესაბამისი უწყებისადმი მოწერილ წერილში პირობას დებს, რომ მე ექსტრადიციის შემთხვევაში არ დავექვემდებარები წამებას და არაადამიანურ, ღირსების შემლახველ მოპყრობას.
3) ჩემი ადვოკატის მიერ ლტოლვილთა და განსახლების სამინისტროს ეს უარი გასაჩივრებულ იქნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში, თუმცა, სასამართლომ უარი განაცხადა სარჩელის დაკმაყოფილებაზე.
4) ამჟამად თბილისის საქალაქო სასამართლოს გადაწყვეტილება გასაჩივრებული გვაქვს თბილისის სააპელაციო სასამართლოში, სადაც მისი განხილვა დაიწყება 2014 წლის 8 ოქტომბერს.
გამომდინარე იქიდან, რომ საქართველოს ხელისუფლება ჩემთვის ლტოლვილის სტატუსის მონიჭების კატეგორიული წინააღმდეგია, აშკარად განზრახული აქვს ჩემი ექსტრადირება რუსეთში (რადგან ცნობილია, რომ საქართველოს კანონი ხელისუფლებას უკრძალავს ლტოლვილის სტატუსის მქონე პირის ექსტრადირებას სხვა ქვეყანაში).
მოგმართავთ საქართველოს მედიის წარმომადგენლებს, რათა დაესწროთ სასამართლო სხდომას თბილისის სააპელაციო სასამართლოში (8 ოქტომბერს, 16 საათზე), სადაც განიხილება ჩემთვის ლტოლვილის სტატუსის მონიჭების საკითხი, გაავრცელოთ თქვენი ობიექტური შეფასება, რათა დამეხმაროთ სამართლიანობის მიღწევაში.
მხოლოდ საქართველოს საზოგადოების ობიექტური ინფორმირებულობა შექმნის იმის საფუძველს, რომ ჩემი უკანონო 2–წლიანი სასჯელი საქართველოში, არ გადაიზარდოს საქართველოს ხელისუფლების მხრიდან რუსეთში ჩემს ექსტრადიციაში, რაც არა მხოლოდ ჩემი პიროვნების უპირობო გაწირვა, არამედ ერთ–ერთი სამარცხვინო ლაქა იქნება საქართველოს თანამედროვე ისტორიაში.
პატივისცემით
მიკაილ კადიევი 05.10.2014"
