თბილისში, მოსკოვის გამზირზე მიუსაფარ პირთა თავშესაფრის 20 კარავში 170-მდე ადამიანი უკვე 2 წელზე მეტია ცხოვრობს. უსახლკაროთა თავშესაფარი ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ, 2013 წლის დეკემბერში რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტროს ინიციატივით გაიხსნა. 2014 წლის 10 ნოემბრიდან კი, "მიუსაფარ პირთა თავშესაფრის მოვლა-პატრონობის" პროგრამა სამართავად თბილისის მერიას გადაეცა. ამ პერიოდიდან დღემდე პროგრამის ფარგლებში 362 700 ლარია დახარჯული.
აღსანიშნავია, რომ თავშესაფარში მცხოვრებთა რიცხვი ცვალებადია, 22 მაისის ღამის მონაცემებით, თავშესაფარში 167 ბენეფიციარი იყო. აქედან, 16 შშმ პირი და 23 პენსიონერია. თავშესაფარში არ არიან ბავშვები.
მერიის ინფორმაციით, თავშესაფრისთვის ყოველთვიურად საშუალოდ 60 ათასი ლარი იხარჯება. ბენეფიციართა საჭიროებების მიხედვით თანხა ცვალებადია და ძირითადად მათ კვებაზე, სამედიცინო მომსახურებაზე, შეშის შეძენაზე (ზამთრის პერიოდში), კომუნალურ ხარჯებზე, საყოფაცხოვრებო და პირადი ჰიგიენის საშუალებებით უზრუნველყოფაზე, ბალიშების, პლედებისა და ლეიბების შეძენაზე, სადეზინფექციო-სადეზინსექციო და ასინიზაციის სამუშაოებზე, მომსახურე პერსონალის ხელფასებსა და სხვა საჭიროებებზე ნაწილდება.
მათივე ინფორმაციით, ყოველდღიურად თავშესაფრის დაახლოებით 50 მცხოვრებს ადგილზე პირველად სამედიცინო დახმარებას შპს "ქურთა" უწევს. ბენეფიციარებს ემსახურებიან ღუდუშაურის სახელობის და საპატრიარქოს კლინიკები. განსაზღვრული დაავადებების ჩამონათვალი, არ არსებობს, თავშესაფრის ბენეფიციარებს, საჭიროების მიხედვით, ყოველგვარი სამედიცინო დახმარება უტარდებათ.
რაც შეეხება კვებით უზრუნველყოფის საკითხს, უსახლკაროთა ბენეფიციარს ორჯერადი კვებით, საყოფაცხოვრებო და პირადი ჰიგიენის ნივთებით საერთაშორისო ჰუმანიტარული კავშირი "კათარზისი” უზრუნველყოფს, რომლის წარმომადგენლებიც 24 საათის განმავლობაში მორიგეობენ თავშესაფრის ტერიტორიაზე. აქ ასევე არიან ინფრასტრუქტურის, თავდაცვისა და ჯანდაცვის სამინისტროების წარმომადგენლებიც.
თბილისის მერიის ინფორმაციით, მიუსაფარ და უსხლკარო პირებს, დაახლოებით 2 თვეში, სოფელ დიდ ლილოში ახალ თავშესაფარში გადაიყვანენ, რომელიც 240 ბენეფიციარზეა გათვლილი და მშენებლობა მიმდინარე წლის ივლისში უნდა დასრულდეს.
როგორც "გურია ნიუსს" მერიიდან აცნობეს, პროექტის მიხედვით, შენდება ერთსართულიანი შენობა, სადაც განთავსდება საძინებლები, სამრეცხაო, სველი წერტილები, სასადილო ოთახი, სამედიცინო პუნქტი, სტაციონარი, ფსიქოლოგის კაბინეტი. საცხოვრებელ კომპლექსში მოეწყობა შიდა და გარე კანალიზაციისა და წყალსადენის ქსელები, გათბობის სისტემა, ვენტილაცია. თავშესაფარი უზრუნველყოფილი იქნება გაზმომარაგებით, ხანძარსაქრობითა და საქვაბით. პროექტით გათვალისწინებულია შიდა ეზოს კეთილმოწყობაც. კომპლექსს ეყოლება დაცვა და ადაპტირებული იქნება შშმ პირებისთვის.
პროექტისათვის დედაქალაქის ბიუჯეტიდან 1 600 000 ლარია გამოყოფილი. სამშენებლო სამუშაოებს ტენდერში გამარჯვებული კომპანია ""RSP 40" 24 საათიან რეჟიმში აწარმოებს.
"გურია ნიუსი" უსახკლკაროთა თავშესაფარში 22 მაისს იმყოფებოდა და როგორც მომსახურე პერსონალს, ასევე ბენეფიციარებს ესაუბრა.
თავშესაფარში "კათარზისის" 9 თანამშრომელი და 6 სამხედრო მუშაობს, რომლებიც ბენეფიციარებს 24-საათიან რეჟიმში ემსახურებიან.
"ოთხი თვეა აქ ვმუშაობ, დილიდან საღამომდე აქ მყოფ ხალხს ვუვლით. ვბანთ, ვისაც ბანაობა ფიზიკური მდგომარეობის გამო არ შეუძლია. პამპერსს ვუცვლით, ასევე საკვებს ვურიგებთ. შემდეგ ეზოს ვალაგებთ, ასევე სამზარეულოს. ასე გადის ჩვენი სამუშაო დღე", _ გვითხრა "კათარზისის" თანამშრომელმა.
"3 დღეში ერთხელ დილიდან საღამომდე აქ ვართ. ყოველდღე აქ ყოფნას ვერავინ გაუძლებს. აქ ყველაზე გაჭირვებული ხალხია. მოხალისეები არ მოდიან. ერთადერთი შემოწირულობა თუ მოაქვთ საკვების ან ტანსაცმლის სახით, რითაც მობინადრეებს ეხმარებიან. აგრესიულები არ არიან ჩვენ მიმართ, პირიქით უხარიათ რომ ვეხმარებით. რასაც ვაკეთებთ მძიმე სამუშაოა", _ აცხადებენ "კათარზისის" თანამშრომლები.
თავშესაფრის ადმინისტრატორის ინფორმაციით, შშმ პირთა ქცევის გაკონტროლება რთულია და ისინი თავის ნებაზე ცხოვრობენ.
"ძალიან ბევრი ადამიანი ცხოვრობს, სულ 20 კარავია, აქედან 2 არ ფუნქციონირებს. აქ შშმ პირთა ქცევის გაკონტროლება ფაქტიურად შეუძლებელია. საკუთარი ლოგინები არ ააქვთ, ხან ერთ კარავში სძინავთ, ხან მეორეში. ციხე არ არის, რეჟიმი რომ დავამყაროთ. ამიტომ ვერაფერს ვუკრძალავთ. 2 კარავში მარტო ქალები ცხოვრობენ,მაგრამ დანარჩენებში არეულად სძინავთ. თუ ჯანმრთელია და ქმედითუნარიანია სადმე მიდის და მუშაობს, მაგრამ არ უნდა ქირით ცხოვრება და ამიტომ აქ სძინავს. აქედან ვერ გავყრით ამ ადამიანებს, იმიტომ რომ, ის სამუშაოც დროებითია, ზოგჯერ სულ რამდენიმე დღიანი და მერე რა უნდა ქნან? ჩვენი მიზანია არცერთი ადამიანს ქუჩაში არ ეძინოს. ბავშვებიანები არ არიან, თუმცა ყოფილან და გადაგვიყვანია დედათა და ბავშვთა სახლებში. ერთი გოგონა ორსულად იყო, თან 2 ბავშვი ჰყავდა. ძალიან სათნო პიროვნებაა, მაგრამ ოჯახში კონფლიქტის გამო წამოვიდა. რამდენიმე მსგავსი შემთხვევა გვქონდა და ნუცუბიძეზე გადაიყვანეს. ისეთებიც არიან ვისაც ოჯახები აქვთ დანგრეული და ამიტომ აქ ცხოვრობენ. ზოგმაც ადრე დანაშაული ჩაიდინა, ციხიდან გამოუშვეს არ ჰყავს არავინ და ამიტომ აქ ცხოვრობენ. ზოგიც გონება ან უნარშეზღუდულია. ზოგიც იკარგება სახლს ვერ პოულობს და პოლიციას მოჰყავს სანამ ოჯახი მოძებნის. ჩვენ ყველაფერს ვაკეთებთ მათ დასახმარებლად. ზამთარში შეშა მოგვაქვს, ჯარისკაცები მოდიან და დაჩეხვაში ეხმარებიან. მთელი ზამთარი შეშის ღუმელით თბებიან რადგან ელექტრო გამათბობლის ჩართვა საშიშია. ე.წ. "პალატკა" შეიძლება 15 წამში დაიწვას. განსაკუთრებული სურვილები არ ააქვთ. ყველას უნდა სახლი ჰქონდეს. ამიტომ მათი აქ ყოფნა დროებითია. ", _ უთხრა "გურია ნიუსს" თავშესაფრის ადმინისტრატორმა კახა ლობჟანიძემ.
თავშესაფრის ადმინისტრაციისა და დამხმარე პერსონალის მიმართ მადლიერებას გამოხატავენ ბენეფიციარებიც. თუმცა, ყველა მათგანი საკუთარ სახლში დაბრუნებაზე ოცნებობს.
"ბინა არ მაქვს, ამიტომ წელიწადზე მეტია აქ ვცხოვრობ. ბინა ჩაბარებული მქონდა. შემდეგ ფული მომცეს, რაც გზაში ყაჩაღებმა წამართვეს. პოლიციამ დამნაშავე დააკავა, მაგრამ თანხა არავინ დამიბრუნა. ამიტომ მოვედი და დავრჩი. ადრე ვვაჭრობდი. ახლა 67 წლის ვარ და შესაბამისად პენსია მაქვს. აქ მკვებავენ და ამიტომ პენსიით იმას ვყიდულობ, რაც გულს ძალიან ესიამოვნება და რაც ძალიან მჭირდება. მთელი დღე წინდებს ვქსოვ. ახლა ვაგროვებ იქნებ როგორმე გავყიდო. თან აქაც ვჩუქნი, ვისაც სჭირდება. კარავში ათამდე ვართ; 24 საათის განმავლობაში გვიცავენ. "კათარზისი"-ს გოგოებიც ყველაფერს აკეთებენ ჩვენთვის. იმედი მაქვს, ოდესმე ჩემი სახლი მექნება.შვილი მყავს დაოჯახებული, ცალკე ცხოვრობს და იშვიათად ვნახულობ", _ უთხრა "გურია ნიუსს" მაყვალა გუმისაშვილმა.
საკუთარ სახლში დაბრუნებასა და ლაბორატორიის გახსნაზე ოცნებობს 72 წლის ემილი.
"ფოტოგრაფი ვარ. ადრე ლაბორატორია მქონდა, ახლა ფოტოაპარატიც არ მაქვს. 1993 წელს ყველაფერი გავყიდე და გერმანიაში წავედი, სადაც 4 წელი ვიცხოვრე. მოტოციკლეტებს, მოპედებს რესტავრაციას ვუკეთებდი. ასევე თვითმფინავების სპეციალისტიც ვარ. გული მწყდება, რომ სპეციალისტი ვარ და დრო უქმად მიდის. აქ იმიტომ მოვხვდი რომ ბიძაშვილთან უთანხმოება მაქვს. მამაჩემის ბინები ავლაბარშია და ჩემს წილს ჩემი ბიძაშვილი ეპატრონება. სასამართლოშია საქმე აღძრული, მაგრამ დიდ ხანია პროცესი გაჭიანურდა. მითხრეს, მოსამართლეს ფეხი აქვს მოტეხილიო. ჩემი ახლობელი ადვოკატია და ის მეხმარება იურიდიულ საკითხებში. არ ვიცი ,ჩემმა ბიძაშვილმა იცის თუ არა რომ უკვე 2 წელია რაც აქ ვცხოვრობ. ადრე სოციალურ დახმარებას ვიღებდი, მაგრამ სხვის სახელზე იყო გაფორმებული, შემდეგ ის საზღვარგარეთ წავიდა და მომიხსნეს, დახმარებას ვეღარ ვიღებ. სამგზავრო ბარათიც მაქვს, მაგრამ ვეღარ ვიყენებ არ ვიცი რატომ", _ გვითხრა ემილმა.
როგორც "გურია ნიუსს" თბილისის მერიაში განუცხადეს, თავშესაფრის არცერთი ბენეფიციარი, პენსიის გარდა, სოციალურ დახმარებას არ იღებს.
აღსანიშნავია ისიც, რომ თავშესაფარში არიან ბერეფიციარები, რომელთა ოჯახის წევრებმაც მათი ადგილსამყოფელის შესახებ არ იციან, თუმცა, ვინაობის გამხელისგან ისინი თავს იკავებენ.
"ძმამ ბინა გამიყიდა. ამიტომ ქუჩაში დავრჩი და იძულებული გავხდი აქ მოვსულიყავი. ჩემმა ოჯახმა არ იცის ეს ამბავი. შვილი მყავს და დედოფოლისწყაროში ჩემს მშობლებთან ცხოვრობს", _ გვითხრა შუა ხნის ქალბატონმა.
