ახლა დევიწყო უნდა და დუნიას მოვუყვე ჩემი ამბები, რა მჭირს, რა მტკივა, რა მიხარია ( თუმცა ამ ბოლოს ცოტაა გასახარებელი).
მთელი ბაღნობა იმაზე ვოცნებობდი რომე, დუნიაზე გამეთქვა სახელი და რავარც ცხონებული ბებიაჩემი, ბაბინე, იტყოდა, სახელიანი კაცი გამოვსულიყავი.
იმიზა, რომე, სახელიან კაცს ბევრი ფული და ყოლისფერი კაი ქონდა, სახლი, მანქანა, საჭმელი, ლამაზი ცოლი და რა ვიცი, ყოლისფერი. მოკლედ, მთელი ბაღნობა სახელიან კაცობაზე ვოცნებობდი, ისე, ბაღნობაც არ მქონდა ცუდი, მარა სხვისი ადამიანს ყოველთვის უკეთესი რომ გონია, მაი მაშინ კი არ ვიცოდი.
მოკლედ, მთელი 11 წელი, სკოლის მოსწავლეობის პერიოდი, ვიმტრიე თავი, რაზე უნდა ჩამებარებია, რომ ამეხდინა ჩემი ოცნება და ვერაფერი ვერ მევიფიქრე. დავამთავრე სკოლა და წევედი თბილისში საბუთების შესატანად სამედიცინო ინსტიტუტში, ოლღა ბებიას არ იყოს, დედაჩემმა დოხტური უნდა გამოხვიდეო.
პირველ წელს არ ვიყაი თლათ მომზადებული და დავრჩი გარეთ,მეორე წელს ზუსტად გამოცდამდე 2 დღით ადრე მოგვივიდა ავტოავარია და ისევ დავრჩი ინსტიტუტს მიღმა.
მაგრამ ავარიასთან ერთად მომივიდა იდეაც, ეტყობა თავი მივარტყი კარგად და გადაბრუნდა რაცხა შარიკი.
ხომ მინდოდა დუნია გამეკვირვებია, გამეოცებინა, გაფართოებული, აღტაცებული თუ შეშინებული თვალებით ეყურებია ყველას ჩემთვის, ჩემს დანახვაზე დამჯდარ კაცს გული ატოკებოდა და ფეხზე მდგომი სასწრაფოდ დამჯდარიყო, ხომ მინდოდა ასე?!
ხოდა გადავწყვიტე გამოვსულიყავი სტომატოლოგი.
ჩავაბარე სამედიცინო ინსტიტუტის სტომატოლოგიურ ფაკულტეტზე, დავამთავრე, ჩევიცვი თეთრი ხალათი და ოი საოცრებავ: მართლა პირდაღებული და შეშინებული არ მიყურებს ყველა უსიტყვოდ გასუსული?
აი ერთი ოცნება ქი ევიხდინე ახლა, ყველა პირდაბჩენილი მიყურებს, გასუსული, მეორეც ქი ევიხდინე ნელ-ნელა— სახელიც მაქ კაი გვარიანი, მარა რაცხა ბევრი ფული მინდოდა კიდომ და ამის ახდენასაც ველოდები უკვე კაი ხანია
არა მგონია, ასე სხვის პირში ძრომით ბევრი ფული ვიშოვნო მე, ეტყობა მაგას სხვის ჯიბეში ძრომიალი ჯობია და რაც უფრო დიდია ჯიბე, მით უკეთესი.
მარა, მაი რომ შეიძლო, თავიდანვე სხვა ოცნება უნდა გქონდეს ეტყობა—დიდ ფულს პაწე სახელი ურჩევნია, ასე მგონია მე, რომ ნაკლებად შეაწუხონ!!!
