გაზეთ “გურია ნიუსის” მთავარ რედაქტორს, ბატონ გიორგი სიხარულიძეს!
ბატონო გიორგი, თქვენი გაზეთის მიმდინარე წლის 20 თებერვლის #14-ში გამოქვეყნებულ სტატიაში _ “სად სთავაზობს ხელისუფლება სოციალურად დაუცველ ოჯახებს ცხოვრებას” (სტატიის ავტორი ფიქრია ბეღელაძე) საუბარი იყო მუნიციპალიტეტის სოფელ კოხნარის მცხოვრებ გიორგი ბარაშვილისა და მაია ლორიას საცხოვრებელი მდგომარეობის შესახებ.
სტატიაში ავტორი აღნიშნავს, რომ გიორგი ბარაშვილი ოჯახთან ერთად 20 წელზე მეტი ხანია, კოხნარის სკოლა-ინტერნატის საცხოვრებელში ცხოვრობს. ავტორი წერს, რომ აღნიშნულ საცხოვრებელში გაუსაძლისი პირობებია. ამასთან დაკავშირებით გაცნობებთ, რომ 2008 წელს გიორგი ბარაშვილს ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტის გამგეობამ სოფელ ფარცხმაში შეუძინა სახლი 5 723 ლარის ფარგლებში (ბრძანება #4444.31/30/2008წ). სოფელ ფარცხმაში ბატონ გიორგი ბარაშვილს არ უცხოვრია. მეტიც, ეს სახლი გიორგი ბარაშვილმა 2011 წელს გაყიდა. საცხოვრებელ სახლთან ერთად მას, ზემო ფარცხმის საჯარო სკოლაში შესთავაზეს სამსახური, რაზედაც მან უარი განაცხადა.
რაც შეეხება ამ საცხოვრებლის მეორე ბინადარს, მაია ლორიას _ ქალბატონი მაია უკვე 49 წელია კოხნარის სკოლა-ინტერნატის საერთო საცხოვრებელში ცხოვრობს. ამ საცხოვრებელ სახლში ცხოვრება ქალბატონი მაიას პირადი არჩევანია, რადგან მას სოფელ კოხნარში აქვს საცხოვრებელი სახლი. მაია ლორიას სახელზე საჯარო რეესტრში რეგისტრირდება 6 000 კვმ. მიწის ნაკვეთი. აღნიშნული საცხოვრებელი ჯერ კიდევ 1961 წელს გადასცეს ქალბატონი მაიას დედას, ტატიანა ცინცაძეს.
ბატონო გიორგი, სტატიაში მოყვანილი ფაქტები რეალობასთან შეუსაბამოა და ვფიქრობთ, უპრიანი იქნებოდა, გამოქვეყნებამდე მომხდარიყო საკითხის სრულყოფილი შესწავლა. ადგილობრივი ხელისუფლება კვლავაც გააგრძელებს სოციალურად დაუცველი ოჯახების პრობლემების იდენტიფიცირებას და შესაძლებლობის მიხედვით შეეცდება, გადაწყვიტოს მათი პრობლემები.
ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტის გამგეობის პრესსამსახური
რედაქციისგან: ზემოთ აღნიშნული წერილის თემა არ გახლდათ, აქვს თუ არა ლორიას მიწა ან გაყიდა თუ არა ბარაშვილმა ხელისუფლების მიერ შეძენილი სახლი; ავტორი აღწერს, თუ როგორ საცხოვრებელ ფართს სთავაზობს ხელისუფლება სოციალურად დაუცველ მოსახლეობას. კოხნარის ყოფილ სკოლა-ინტერნატის შენობაში რომ ცხოვრება შეუძლებელია, ამას ჩვენს მიერ გამოქვეყნებული ფოტოებიც მოწმობს. ამდენად, სტატიაში მოტანილი ფაქტი სწორედაც რეალობას ასახავს და იქაურ მძიმე პირობებს ბარაშვილი და ლორიაც ადასტურებენ.
“უპრიანი” კი ის იქნება, ხალხის ხარჯზე ხელგაშლილად დაფინანსებულმა, უსაშველოდ გაბერილი შტატებით დაკომპლექტებულმა ადგილობრივმა ხელისუფლებამ, სოციალურად დაუცველი ოჯახების პრობლემების “იდენტიფიცირება” როგორმე დროულად მოახერხოს; ძვირადღირებულ შადრევნებს, ნახევარმილიონიან სკვერებს, ძვირადღირებულ კაბინეტებს, ავტომანქანებს თანამოქალაქეების სიცოცხლე ამჯობინონ.
და, კიდევ; ხალხი ხელისუფლებას “მცდელობისთვის” კი არა, პრობლემების მოსაგვარებლად ქირაობს; სწორედ პრობლემების წარმატებით გადაჭრის შემთხვევაში ეკუთვნის საჯარო მოხელეს თანამდებობაც, მაღალი ხელფასიც, პრემიაც და არა “შესაძლებლობის მიხედვით მცდელობისას!”
