ყველა კვირის და დღის საერთო/ზოგადი თავისებურებები: ვარ პედაგოგი, "გაერთიანებული დემოკრატიული მოძრაობას" ოზურგეთის რაიონული ორგანიზაციის ხელმძღვანელი, საკრებულოს წევრი, მყავს დიდი სანათესაო და ასევე მყავს ბევრი მეგობარი. ყველაფერი ეს ჩემი ცხოვრების ზოგად ფონს ქმნის, რომელიც ამ კვირაშიც ისეთივე გახლდათ, როგორიც წინა კვირაში იყო. მოკლედ რომ გითხრათ, ჩემი ყველა დღის საერთო რეჟიმი ასეთი გახლავთ:
მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან მიჭირს, ვდგები ძალიან ადრე, მაგრამ ამაზე არასდროს წუწუნის საშულებას არ მაძლევდა სხვა უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემები.
სახლიდან გასვლა ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი მომენტია, რადგანაც ყოველთვის მეჩქარება და თანაც ამ სიჩქარეში თავი უნდა მოვიწესრიგო. თავის მოწესრიგებამდე კი ყოველთვის ვცდილობ მივიღო ინფორმაცია სოციალური ქსელით და პრესის საშულებით ქვეყანაში და ჩვენს მხარეში მიმდინარე მოვლენებზე.
სკოლა, საკრებულო და პარტიის ოფისი _ ამ ადგილზე გრძელდება და მთავრდება ჩემი სამუშაო დღე
კვირის მნიშვნელოვანი მომენტები:
ორშაბათი: საკრებულოს სხდომაზე ვიყავი, სხდომა განსაკუთრებული იმით იყო, რომ საკრებულომ ერთხმად დაუჭირა მხარი ფეხბურთის განვითარებაზე გამოყოფილი თანხის დანიშნულების შეცვლას და ამ თანხით ჯორჯიაშვილის ქუჩის რეაბილიტაციას. ალბათ იმიტომ, რომ ოზურგეთში ფეხბურთს და მის განვითარებას საკმაოდ ბუნდოვანი მომავალი აქვს. ამ საკითხისადმი არასერიოზული დამოკიდებულებიდან გამომდინარე, სწორედ ამის გამო, ოზურგეთელებისათვის ბურთი მრგვალი დიდი ხანია აღარ არის, თორემ შესაძლებელი იყო ხანდახან მოწინააღმდეგის კარებშიც შეგორებულიყო.
ამის შემდეგ მთელი დარჩენილი დღე პარტიის ოფისში გავატარე, სადაც წინასაარჩევნო მზადებაში ვართ; ოფისში ახალგაზრდების განსაკუთრებული სიმრავლე იყო და ამ ხალხთან ურთიერთობა ყოველთვის სასიამოვნოა, რადგანაც ეს ახალგაზრდები თავისი ცნობიერებით არ გვანან ჩვენთან გავრცელებულ ე. წ. პარტიულ ტიპაჟებს, რომელთა ძირითადი ნაწილი სამწუხაროდ, ყოველთვის ცდილობს სარფიანად მიეყიდოს რომელიმე შენს კონკურენტს. ამიტომაც, სწორია ჩვენი პარტიული მშენებლობის კურსი და ახალგაზრდების ჩართვა პოლიტიკაში.
სამშაბათი: დილიდან პარტიის ოფისში ვიყავი. ვხვდებოდი პარტიის აქტივისტებს და მხარდამჭერებს, ძალიან ბევრი ახალი ადამიანი მოვიდა, იმაზე მეტი, ვიდრე ველოდი. შევხვდით დაბა ლაითურის მოსახლეობას, რომელთა პრობლემები წლების განმავლობაში მხოლოდ ღრმავდება და ვერცერთმა ხელისუფლებამ ვერ გაამართლა მათი იმედები.
ამ დღეს სოციალურ ქსელებში ე.წ. "ტროლების შემოსევა" გვქონდა; აქედან ერთი დარწმუნებული ვარ მაღალი პოლიტიკური თანამდების პირი მამაკაცია, რომელიც მეტი კონსპირაციულობისათვის, ასე ვთქვათ, ტროლი ქალბატონი ბრძანდება. კარგია, რომ აქაც ყალბად, მაგრამ მაინც, გენდერული ბალანსის დაცვას ცდილობენ. მოკლედ, ტროლების მადლი შეეწიოს და მათი იმედი ნუ მოუშალოს ხელისუფლებას; ამაზე მეტი რა ვუსურვო არ ვიცი დანარჩენი – ხელფასი, პრემია, კაბინეტი, რბილი სკამი და მლიქვნელთა მთელი არმიის პატივისცემა უკვე აქვთ.
ოთხშაბათი: ამ დღეს ყველაზე განსაკუთრებული ის იყო, რომ ერთი ადამიანი შემიჩნდა, რომელიც მისი და მისი მეზობლების ხმის მოყიდვას ცდილობდა ჩემთვის; გამიკვირდა, დიდი ხანია ოპოზიციაში ვარ და ასეთ შემთხვევას ვერ ვიხსენებ, მაგრამ შემდეგ გამახსენდა, რომ საარჩევნო მაფიას და ხელისუფლებას ჯერ "აქტიური მუშაობა ამომრჩეველთან" დაწყებული არ ჰქონდა, ხოლო ამ კაცს ფული ძალიან ეჩქარებოდა; ასე ვთქვათ, დროის ამბავი იყო და სხვა არაფერი. ძალიან გაკვირვებული წავიდა, რადგანაც, მისი აზრით, ძალიან სარფიან გარიგებაზე ვთქვი უარი… რას იზამ, ყველა ვერ გაგიგებს.
დღის მეორე ნახევარში ორ სოფელში ვიყავი და ადამიანებს შევხვდი. გარდა იმისა, რომ ჩვენს მოსახლეობას ძალიან უჭირს, რაც ართულებს მათთან მუშაობას, ამასთანავე აშკარად შევატყვე, რომ მათი უმეტესობა აღარავის ენდობა; თუმცა უნდა ვთქვა, რომ რამდენიმე ძალიან კარგი აქტივისტი დავიმატეთ.
ხუთშაბათი: ეს დღეც მთლიანად პარტიის ოფისში გავატარე და პარტიული მუშაობა დასაწერად არც თუ ისე იოლია და კიდევ უფრო ძნელად იკითხება; ამიტომ, ამ დღის პირველი ნახევრის ამბების მოყოლით თავს არ შეგაწყენთ.
დღის მეორე ნახევარი საინტერესო იყო _ ჩემს მეგობრებთან ვიყავი; ძალიან საინტერესო მეგობრები მყავს _ ასეთებს ჩვენს არემარეში ვერ იპოვით. ბევრი ვისაუბრეთ და ბევრი ყავაც დავლიეთ. კარგია, როცა ადამიანები მოსაწყენი არასდროს არ ხდებიან და ყოველდღე შეგიძლია ახალი გაიგო იმ ადამიანზე, რომელსაც დიდი ხანია იცნობ.
პარასკევი, შაბათი, კვირა: დილიდან შემძრა საფრანგეთში მომხდარი ტერაქტის კადრებმა, ძალიან განვიცადე და განვიცდი დღესაც… ტრაგედია, რომელიც მოხდა, ძალიან ბევრი ფიქრისა და განსჯის საგანი უნდა გახდეს. ამას შემდეგში მეორე დღეს მოყვა თურქეთის ამბოხი და დატყვევებულ მეამბოხეთა მიმართ დაუშვებელი სისასტიკე.
მოკლედ, ჩემი ცხოვრების ერთი კვირა არის ზუსტად ისეთი, როგორიც შეიძლება იყოს ერთი ჩვეულებრივი ოზურგეთელი ოპოზიციონერის ცხოვრების შვიდდღიანი მონაკვეთი.
მომდევნო კვირის "ბლოგ-პოსტს" კი ჩემს ოზურგეთელ კოლეგას, ქალბატონ ნათია შარაშენიძეს გადავაბარებ.