აკაკი წერეთელი წერდა: ,,ამას წინათ ერთი ახალგაზრდა, ცქრიალა, ინგლისელი ქალი გამაცვნეს, რომელიც კარგათ ლაპარაკობდა ქართულათ, მხოლოთ გურულად კი უქცევდა კილოს. მე, რასაკვირველია, ის ჩვენში დაბადებული და აქვე გაზდილი მეგონა, მაგრამ გამოდგა, რომ სტუმრათ ყოფილა მოსული ერთ მის ნათესავთან და მას აქეთ, რაც მოსულა, ორი წელიწადის მეტი არ გასულა.
გამიკვირდა და ვკითხე: _ ასე ჩქარა როგორ შეისწავლეთ-მეთქი?
სიცილით მიპასუხა: _ ,,თუ კი მოინდომა, ორი წლის განმავლობაში რომ კაცმა ენა ვერ ისწავლოს, აბდალი უნდა იყოსო”. ეს რომ თქვა, ალბათ იფიქრა ჩემზე, რომ ამ გურულ სიტყვას ,,აბდალს” ვერ გაიგებსო და გადაასწორა” ,,უვარგისიო”.
ირაკლი მახარაძე
