“მარტო “იოლკა” მაქვს და ღმერთის იმედი”

ჩვენს სოციალურ გარემოცვაში მრავალნაირ გასაჭირში ჩავარდნილ ადამიანს ნახავთ, ხელგამოწვდილსაც და თვალებით მავედრებელსაც, თუმცა აღიარება _ “მე მათხოვარი ვარ,” სათქმელად მაინც ყველა გაჭირვებულს ეძნელება. სულერთია, სად დგას იგი _ ქუჩაში, ეზოს ჭიშკართან თუ კარდაკარ დადის…
ოზურგეთში, ღვთისმშობლის მიძინების საკათედრო ტაძრის ეზოში ჩამომსხდარ გროშების მავედრებელთაგან, გ. ტ.-ს არ უთაკილია, ხმამაღლა ეთქვა, “ჩვენ მათხოვრები ვართ”… 
_ მე და ჩემს მეუღლეს პენსია კი გვაქვს, მაგრამ შეიძლება ეყოს ეს თანხა ადამიანს, ვისაც 35 ლარი მხოლოდ წამალში სჭირდება? ახალი წელი, შარშან ამ ეკლესიის ეზოში გავითენეთ და წელსაც აქ შევხვდებით დამდეგ 2011-ს!
_ პენსიაც  გვაქვს და დახმარებაც,  მაგრამ ეს ფული რომ წამალს არ ჰყოფნის, რა უნდა ჰქნა? განა, მიხარია აქ რომ ვზივარ და ხელებში შევყურებ გამვლელ-გამომვლელს, მაგრამ ღვთის სახლში ვარ და იმედია, უფალი ლუკმას გამიჩენს, სხვა რა გზა დამრჩენია, უსინათლოსა და უპატრონოს! _ გვითხრა ა. მ.-მ.
_ ქუჩაში რომ ვზივარ სამათხოვროდ, სულ ასე კი არ ვიყავი _ ბაზარშიც ვმუშაობდი და მშენებლობაზეც, მერე ხელი მოვიტეხე და გამიშეშდა, ექიმთან ვერ მივედი უფულობის გამო. მომეცი, თუ გაქვს რაიმე, ღმერთი შენც მოგეხმარება. სახლში მარტო “იოლკა” მაქვს და ღმერთის იმედი. დედაჩემმა მორთო _ ადრე ნაყიდი სათამაშოები მქონდა. ახლა რაიმეს ვიშოვით, ალბათ და საჭმელს ვიყიდით საახალწლოდ. თუ არადა, დავჯდები “იოლკასთან” _ მაინც კარგია “იოლკა”, _  მიამიტი და გულწრფელია ლ. გ.
თ. ა.-საც გასაჭირიდან ერთადერთ გამოსავალ გზად ტაძრის ეზო შეურჩევია: _ მარტოხელა დედა ვარ, 16 წლის ბიჭი მყავს, ამ ახალ წელს მასაც ხომ უნდა უხაროდეს სუფრასთან დაჯდომა, სადაც საახალწლო ტკბილეული მაინც უნდა იდოს? მე მარტო სამათხოვროდ არ ვზივარ აქ _ ბევრჯერ წავსულვარ სამუშაოდ. ახლაც თუ ვინმე დამასაქმებს, ყველაფერს გავაკეთებ _ დავგვი, ფანჯრებს გავწმენდ. რასაც შევძლებ, ყველაფერს გავაკეთებ, ოღონდ კი იყოს რაიმე გასაკეთებელი…
ჩემს შვილს სკოლაში ჩანთა და წიგნები უყიდეს, მაგრამ პურიც ხომ უნდა ჭამოს? ამიტომ ვწვალობ და ეკლესიის ეზოში ველოდები შემწეობას. თუ რაიმეთი ჩემი დახმარება გსურთ, ისიც დაწერეთ, რომ სადმე სამუშაო თუ გამოჩნდება, დამასაქმონ, თუნდაც ერთჯერადად. მეტი მადლი არ გინდათ _ ხელგაწვდილ ფულის თხოვნას, შრომით ნაშოვარი ფული მირჩევნია. მათხოვრობა სიზარმაცის გამო არ დამიწყია _ ცხოვრებამ მეტი საშველი არ მომცა და რა ვქნა? 
ქუჩისა და ეკლესიის  ხიზანთა ასეთი წინასაახალწლო მონოლოგის მოსმენა არც “გურია ნიუსისთვის” და მით უფრო, მისი მკითხველისთვის, საამო როდია, მაგრამ ყველამ ვხედავთ, ქუჩაში ვხვდებით თითოეულ მათგანს _ ისინი არც ისე ცოტანი არიან.
სიყვარულით ულოცავს  “გურია ნიუსი” და მისი მრავალათასიანი მკითხველი დამდეგ შობა-ახალ წელს მათ, ვინც ტაძრის სიმყუდროვეში ელოდება ახალი წლის შემობრძანებას და ჯანმრთელობას, სიხარულს უსურვებს მათ! ისინი  ხომ ცუდს არაფერს სჩადიან, ადამიანური სახე არ დაუკარგავთ, მიუხედავად იმისა, რომ არაფერი აბადიათ და ბედისწერამ მარტოობისთვის და ღია ცის ქვეშ ყოფნისთვის გასწირა!