ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის სოფელ თხინვალში, გასულ შაბათს, ცენტრში ხუთ-ექვს ბავშვს მოეყარა თავი. როგორც გავარკვიეთ, ბავშვები შაბათ-კვირას ცეკვის შესწავლით არიან დაკავებულები, თავისუფალ დროს კი ფეხბურთს თამაშობენ.
_ 7 წელზე მეტია, სოფელში ცეკვის სტუდია "აისია" გახსნილი. ძალიან გვიყვარს ცეკვა. თხინვალში, ასევე, არის ჭიდაობის წრე, ზოგი ჭიდაობაზე დადის, ზოგი _ ცეკვაზე და კმაყოფილები ვართ. თავისუფალ დროს ფეხბურთს ვუთმობთ, გოგოები კი გულშემატკივრობენ, _ გვითხრეს ბავშვებმა.
სოფლის ცენტრში 73 წლის თამაზ დონაძე დაგვხვდა, რომელმაც ამ სოფლის სატკივარი გაგვაცნო:
_ სოფელში პრობლემას რა გამოლევს?! რომ ვთქვა, არაფერი კეთდება,-მეთქი, არ ვიქნები მართალი. გზის მშენებლობა ძალიან მალე დასრულდება და ეს მართლაც მნიშვნელოვანია ჩვენი სოფლისთვის. ახლა შეჩერებულია, მაგრამ გვითხრეს, დეკემბერში დამთავრდებაო. როგორც იქნა, გზის გაკეთება გვეღირსა!
მოსახლეობას ეკონომიკურად უჭირს, უმუშევრობაა… ახლა იმაზე გვაქვს მთელი აქცენტი გადატანილი, რომ ციტრუსის რეალიზაცია მოვახდინოთ უფრო მეტად, რადგან წინა წლებში, ყველამ კარგად იცით, რაც ხდებოდა. ეს ერთი შემოსავალია სოფელში და იმედი გვაქვს, რომ მოგვექცევა სათანადო ყურადღება, _ გვითხრა თამაზ დონაძემ.
სოფლის მცხოვრებლების თქმით, თითქმის ყველა გაწვიმებისას საყანე ფართობები იტბორება. თხინვალელები, ასევე, მიგრაციის შესახებაც გვიყვებიან.
_ ზოგი თბილისშია წასული სამუშაოდ და ზოგი _ თურქეთში. ჩვენი ახლობლების და ნათესავების გამოგზავნილი ფულით ვირჩენთ თავს, _ ამბობენ თხინვალში.
_ ყველაზე დიდი პრობლემა უწყლობაა, _ ამბობს გულნაზ ბოლქვაძე, _ წყალს საიდან აღარ ვეზიდებით! ამ პრობლემის მოგვარებას ვერ გვპირდებიან, დაგვპირდნენ მხოლოდ გაზის შემოყვანას და, ჯერჯერობით, არც ეს ჩანს. ფიზიკურად ვშრომობთ და ამით ვირჩენთ თავს; თხილის და ციტრუსის იმედი გვაქვს. წელს ციტრუსის კარგი მოსავალია და იმედი გვაქვს, რომ რეალიზაციას მოვახდენთ. უმუშევრობის პრობლემა ისევ დგას _ გზის მშენებლობაზე დასაქმდა რამდენიმე თანასოფლელი _ ეს არის და ეს! _ გვითხრა გულნაზ ბოლქვაძემ.
წყლის პრობლემაზე კიდევ ერთი თხინვალელი კობა ცერცვაძე საუბრობს: _ სოფელში არიან ოჯახები, რომლებიც წყალს 8 კილომეტრიდან ეზიდებიან. წყალი არც სკოლაშია და არც სოფლის ცენტრში. არის მხოლოდ ერთი ჭა, რაც არ არის საკმარისი. მე, როგორც ვიცი, მოსწავლეებს სკოლაში წყალი სახლიდან დააქვთ, _ ამბობს ცერცვაძე.
ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის გამგებლის მერაბ ჭანუყვაძის თქმით, "სოფლებში უპირველეს პრობლემად რჩება უწყლობა. მათ შორის, თხინვალში. ეს არის ისეთი პრობლემა, რომელიც არ შეიძლება, ერთ ან სამ თვეში მოგვარდეს. ძალიან დიდ ხარჯებთან არის დაკავშირებული, თუმცა, წყლის რეაბილიტაცია ეტაპობრივად გახორციელდება. ასევე, მიმდინარეობს მუშაობა იმაზე, რომ 2015 წელს გაზის გაყვანის სამუშაოები დაიწყოს სოფელ თხინვალში."
სოფლის კოლორიტი თხინვალის შესახებ
83 წლის გური ზოიძეს სახლში ვესტუმრეთ. სოფლის კოლორიტი კარგი მოსაუბრე აღმოჩნდა და საინტერესო ამბებიც მოგვიყვა.
_ თხინვალი ადრე ყველაზე პატარა სოფელი, მაგრამ ყველაზე მდიდარი იყო. ერთ სულ მოსახლეზე რაიონში ბადალი არ გვყავდა, მაშინ შრომა- ნატანებს არ ჩამორჩებოდა. ყველა მტკაველი მიწა გამოყენებული იყო. ძირითადი შემოსავალი ციტრუსი და ჩაი გახლდათ, ასევე, ტუნგოც, რომლის ასე გადაშენება დანაშაულია _ საქართველო მსოფლიოში ერთ-ერთი პირველი იყო ტუნგოს ზეთის წარმოების საქმეში.
სოფელში ახლა დიდებული საქმე კეთდება _ ეკლესია შენდება იქ, სადაც ძველი ეკლესია იყო, რომელიც 1938 წელს დაანგრიეს.
ყველაზე მთავარი და უპირველესი კულტურა ჩვენი სოფლისთვის ციტრუსია, რომელიც შარშან მთლიანად იზარალა მოსახლეობამ. გასაკვირია, კახეთში ქარიშხლის მოვარდნის დროს ერთი ყურძენი თუ ჩამოვარდა, იმას მისდევენ და ჩვენთან, რაც გლეხის მარჩენალია, იმას სათანადოდ ყურადღება არ ექცევა, _ გვეუბნება გური ზოიძე.
გური ზოიძე ორი მოწვევის რაიონული საბჭოს დეპუტატი და სახალხო მსაჯული იყო: _ მე რომ მეათე კლასში ვიყავი, პარალელურად, გაკვეთილების შემდეგ ჩაის პლანტაციაში ვმუშაობდი; ჩემი ცხენი, ხარი და ურემი მყავდა. კომუნისტების დროს, ორი მოწვევის რაიონული საბჭოს დეპუტატი და სახალხო მსაჯული ვიყავი. მაშინ შეგვეძლო, რაიონს მიგვეღო კანონები. ერთხელ მთავრობამ დასვა პრობლემური საკითხი (ახლაც შეიძლება მაგ საკითხის დასმა) _ შემოიტანეს კანონპროექტი, რომ ვისაც ცოლი არ ჰყავდა და ვინც არ იყო გათხოვილი, სამსახურში არ უნდა მიგვეღო. მე და ერთი ჩემი მეგობარი წავედით ამის წინააღმდეგი, მაგრამ არ დაგვიჯერეს. გავიდა ერთი წელი და დადგა მომენტი, რომ ეს კანონი უნდა მიეღოთ. იყო ერთი "ვაჟკაცი" ქალი, გვარად დოლიძე, ახლაც ცოცხალია… არ იყო გათხოვილი და ასე მიმართა ხელისუფლებას: მე რას მერჩით, მთხოვეთ ხელი რომელიმემ და უარი გითხარითო? ამოიღეს კანონიდან ქალები და მამაკაცებზე კი დარჩა ძალაში ის კანონი, _ იხსენებს ზოიძე.
როგორ მოხვდა სამი უკრაინელი და თხინვალში
მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ უკრაინელი ნინა ზელენიუკი თხინვალში გათხოვდა. შემდეგ იმავე სოფელში გათხოვდნენ მისი დები _ ანა და ზინა.
ზინა ზელენიუკ-დოლიძე, 77 წლის:_ ერთი და _ ანა გარდაიცვალა. მე და ნინა კი მეზობლები ვართ. ამ სოფელში ნინას გათხოვების შემდეგ მოვხვდი _ მასთან დედაჩემმა ჩამომიყვანა და დამტოვა. მაშინ 12 წლის ვიყავი. სკოლა არ დამიმთავრებია და დავრჩი ასე განათლების გარეშე. ჩემი და მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ მოხვდა თხინვალში. მანამდე, ჩემი ძმა მუშაობდა ბათუმში, საზღვაო პორტში, მაგრამ ის 1942 წელს ომში წავიდა, ცოლ-შვილი ბათუმში დატოვა. ჩემი 18 წლის და მარტო დარჩა, ერთმა მადლიანმა ადამიანმა წამოიყვანა სოფელ შრომაში, სადაც გაიცნო ჩემი მომავალი სიძე. შეუყვარდათ ერთმანეთი და შეუღლდნენ. შემდეგ ჩემმა დამ და სიძემ გარიგებით გამათხოვეს _ ცოლად კარლო დოლიძეს გავყევი. ხუთი შვილი მყავდა, აქედან სამი გარდამეცვალა, _ გვითხრა ზინა დოლიძემ.
ქალბატონი ზინა ამბობს, რომ საქართველო მისი სამშობლოა, ხოლო უკრაინა ის ქვეყანა, სადაც დაიბადა, გაიზარდა და ძალიან ენატრება.
