_ ილიკო, ილარიონა, ჩქარა მეირბინეთ. უნდა გითხრათ: ეს რა დღეი გამითენდა!
_ რა იყო, ოლღა, ასე რამ გაგახარა?
_ რამ და… ფოსტალიონმა პენსია მომიტანა.
_ რავა, პენსიის ყველა თვეში არ გიზიდავს?
_ ახლა 180 კი არა, 200 ლარი მომიტანა. რომ ვუთხარი, შეგეშალა-მეთქი, _ რას ჩივიო, თურმე 20 ლარი დუუმატებიათ. გამიხარდა, მარა რა გამიხარდა. ნაცები, რომ იძახიენ, არ ზრუნავენ ხალხზეო, აბა, ამას რა ქვია?! ამ წლის 14 იანვარს რა დამავიწყებს. იმფერი გამიხარდა, რომ ლექსიც კი დავწერე.
_ მიდი, დაცხე, ოლღა, ჩვენც გაგვახარე.
_ ვენაცვალე ამ მთავრობას,
მომიმატა ოცი ლარი,
უკუღმა რომ ქროდა ადრე,
ახლა წაღმა დაქრის ქარი.
_ ყოჩაღ, ოლღა, ამდენი ხანია საქართველოში ქარიც უკუღმა ქროდა და შენც ლექსში წაღმა რომ დააქროლე.
_ ვენაცვალე ამფერ მთავრობას, მე და ჩემფერები ასე რომ გაგვახარა.
_ მთავრობას კი არა, მადლობა ივანიშვილს უნდა უთხრა.
_ აკი ბახტაძეა პრემიერ-მინისტრიო?
_ კი, სახელად იგია, მარა, მთავარი ბიძინაა. იგია მთავრობაც, პრეზიდენტიც, პარლამენტიც…
_ კაი, დამეთხუეთ ახლა. შემარგეთ აი სიხარული და ერთი თხოვნაც შემისრულეთ. აი წუღები ხომ გახსოვთ? კოლმეურნეობის კრებაზე მაჩუქეს, რაფერც მოწინავე მეჩაიეს. იმის მერე ფეხებიდან არ მომიშორებია. პაწაზეც რომ დააფჩენს პირს მაშინვე ზაბოშნიკ ვანოიასთან მიმქონდა. დამეხა, მარა უფულობის გამო, ვერ მივუტანე. აი ოცი ლარი იმფერ დროს მომცეს, რომ არ ველოდი _ წუუღეთ ზაბოშნიკს და უთხარით, კარგათ შეარემონტოს.
_ წევიდეთ, ილარიონა. ოტკაც წევიღოთ და ოლღას ლექსიც წევიღიღინოთ.
_ ხო, სამღერად კი გვაქ საქმე,
უკუღმა რომ ქროდა ადრე,
ახლა წაღმა დაქრის ქარი.
_ ხოდა, სანამ მაგრად დაგვიქრის, მანამ გევიქცეთ!
საუბარი ჩაიწერა ყოფილმა ჟურნალისტმა ეთერ ქადეიშვილმა
