საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელმსახური გიორგი სტეფნაძე სოციალურ ქსელში მრევლს მიმართავს.
მის ფეისბუქსტატუსს “გურია ნიუსი“ უცვლელად გთავაზობთ.
“ალბათ ბევრი თქვენგანი მელოდებით თუ რას გეტყვით…… არაერთჯელ მითქვამს, არაერთჯელ მიქადაგია, ხშირად შემიხსენებია თქვენთვის, რომ ქრისტეს გზა სასუფევლისაკენ, ეს არაა “ეგოისტური გზა”, მხოლოდ საკუთარ სულზე, საკუთარ ცხონებაზე ზრუნვის გზა….. ამიტომ, მოდი შევთანხმდეთ და მოვრჩეთ საუბარს შემდეგი კონტექსტით: “მე რომ არ ვეზიარო მოვკვდები, მე რომ ტაძარში არ მივიდე …. მე…. მე… მე…. “, გავცდეთ საკუთარ სიამოვნებაზე ფიქრსა და საუბარს, ყოველგვარ მსგავს კონტექსტს და ამის იქეთ დავიწყოთ მსჯელობა, ანალიზი, საუბარი ….. რათქმაუნდა ძალიან-ძალიან სამწუხაროა და მტკივნეული ყოველი ჩვენთაგანისათვის, რომ აღდგომის ყველაზე ბედნიერ დღეს, ვერ იქნება ჩვენი ზეიმი სრულყოფილი, ამ მოცემულ სიტუაციაში ამ ყოველივეს მოკლებით…. მაგრამ…. მაგრამ…. გაგახსენებთ პირველ საუკუნეებს, ქრისტიანთა მოწამეობის პერიოდი მუდამ ამ ტკივილებით იყო აღსავსე (არც ტაძრები, ფარული მსახურება, ვიღაც ამ დღეს საპყრობილეში ყავდათ ჩაგდებული რწმენის გამო და ზიარების გარეშე რჩებოდა და ა.შ), თუმცა ნეტავ მათ რომ ქონდათ სულში აღდგომის ზეიმი და ქრისტესთან ერთობა, ჩვენ ოდესმე განგვეცადოს ეს….. ისინი არ წუწუნებდნენ, არც თავი ეცოდებოდათ, არც აგრესიიით პასუხობდნენ არავის….. ლოცულობნდენ მოძულეებზე….. თუ ეს ვერ ვისწავლეთ, აბა რისთვის მიხვედი გუშინ მსახურებაზე და რისთვის მოისმინე მაცხოვრის სიტყვები : “პერტე ჩააგე მახვილი ქარქაშში”…. ეს არაა ჩვენი გზა……. მესმის ქრისტიანთა ტკივილი, რომ გვიწევს ტაძრის, ღვთისმსახურებათა გარეშე დროებით დარჩენა…. მიხარია რომ ეს გვტკივა, მეტად ვაფასებთ ამ განძს….. მაგრამ გაუგებარია, როდესაც არ გვტკივა ადამიანები, რომლებიც ავადდებიან ჩვენ გარშემო, არ ვფიქრობთ, არ ვწუხვართ, არ გამოვთქვავთ ამას…. წარმოგიდგენიათ მათი და მათი ოჯახების მდგომარეობა?? მათი ტკივილი? შვილები მშობლის გარეშე, რომელთაც გაურკვეველი დროით დაავადებამ მოწყვიტა და მათ გარეშე დარჩნენ სახლში და ა,შ….. და ამაზე რატომ არ ვმსაუბრობთ??? რატომ არ ვფიქრობთ და გვტკივა??? აბა იმ მსახურებაზე და ზიარებისას რაღას ვაკეთებთ??? რაღას ვსწავლობთ?? რაში ვიზრდებით??? ჯვარცმის დღეა…. ქრისტე კვდება ჯვარზე ყოველი ჩვენგანისათივს, ადამიანისათვის…. იქნევ ჩვენც ვისწავლოთ ადამიანებისათვის ჯვარზე ასვლა, ტკივილის, დისკომფორტის მიღება, თავის გაწირვა??? იქნებ დღეს ესაა ჩვენი ჯვარი, რომელზეც მის მსგავსად ჩვენი ნებით, სიყვარულით უნდა ავიდეთ??? მოცემული სიტუაციიდან გამომდინარე, ფიზიკურად უმეტესობა ვერ შეძლებთ მოსვლას ტაძრამდე…. სააღდგომო ლიტურგია გადმოიცემა ლივე-ში….. და მოგიწევთ მოისმინოთ ესე …… ყოველი დღე ბრწყინვალე შვიდეულისა ( შემდეგი 7 დღე), არის იგივე აღდგომის დღე…. ასე რომ ვისაც სურვილი გექნებათ არ დარჩებით უზიარებელი…. შემეხმიანეთ და გაზიარებთ სახლში ……. ებარებოდეთ მაცხოვარს… აღდგომის სიხარული არ მოგვშლოდეს… ილოცეთ მშვიდობისათვის….. თითოეული ადამიანისათვის…..“
