საქართველო ითვლება კულტურული ვაზის წარმოშობის ერთ–ერთ პირველ ცენტრად, ღვინო კი საქართველოს ერთ-ერთ სიმდიდრეს წარმოადგენს.
გამორჩეული მაღალხარისხოვანი ქართული საღვინე ვაზის ჯიშებია; რქაწითელი, მწვანე, ხიხვი, ქისი, ჩინური, გორული მწვანე, ცოლიკოური, ციცქა, კრახუნა, საფერავი, თავკვერი, შავკაპიტო, ალექსანდროული, მუჯურეთული, ძველშავი, უსახელოური, ოცხანური საფერე, ოჯალეში, ჩხავერი, ალადასტური და სხვა. თუმცა, თუ მიწა და ვაზი ძლიერი არ იქნება და მევენახემ ვაზის მოვლას რამე დააკლო, ყურძენი კარგავს იმ ხარისხს და არომატს, რაც უნდა ჰქონდეს.
ბოლო დროს, გარემოს მზარდი დაბინძურებისა და ამისგან გამოწვეული დაავადებების გავრცელების საპასუხოდ, სულ უფრო მოთხოვნადი ხდება არაგენმოდიფიცირებული და ხელოვნური სასუქებითა და პესტიციდებით ნაკლებად მოწამლული პროდუქცია.
ღვინოს შეიძლება ეწოდოს ბიოღვინო, თუ ის მოყვანილია ორგანული მეურნეობით. ანუ არ არის გამოყენებული ქიმიური სასუქები და სხვა შხამ–ქიმიკატები. ასევე, კონტროლდება ღვინის დაყენების პროცესი. ღვინოს არ უნდა ჰქონდეს არანაირი ქიმიური დანამატი. ანუ, ღვინო უნდა იყოს სრულიად ნატურალური.
ცნობილია, რომ შხამ–ქიმიკატები მოსავლიანობას ზრდის, ამიტომ ბევრი უარს ამბობს ორგანულ მეთოდზე, თუმცა, ამას შემდეგ ნიადაგის გამოფიტვა და ნაყოფში მავნე ნივთიერებების დაგროვება მოჰყვება.
რა უნდა გაითვალისწინონ მევენახეებმა, როდესაც ბიოვენახის გაშენებას ან ვენახის ბიოწესებით მოვლას გადაწყვეტენ და რა პრობლემებია დარგის განვითარებაში _ ამის შესახებ „გურია ნიუსთან“ „რუისპირის ბიოდინამიური მევენახეობის“ დამფუძნებელი და ხელმძღვანელი გიორგი ალადაშვილი საუბრობს.
ალადაშვილის განმარტებით, ბიომევენახეობა ვენახის მოვლის არჩევის ისეთი გზაა, როდესაც მიწაში არ ხვდება არცერთი ისეთი ნივთიერება, რაც მიკრობიოლოგიურ სიცოცხლეს სპობს.
„ვენახი იწამლება მინიმალური სპილენძის დოზებით და დანარჩენი არის დამატებული ბალახის ნაყენები, რომელიც გამოიყენება მათ სამკურნალოდ. არ გამოიყენება ისეთი ნივთიერებები, არც გადაჭარბებული და არც მინიმალური დოზებით, რაც ნიადაგში მიკრობიოლოგიურ სიცოცხლეს სპობს. ეგ არის ბიო მიდგომა, ეს იქნება მევენახეობაში, მეფრინველეობაში თუ მებოსტნეობაში“,_ ამბობს ალადაშვილი.
„რუისპირის ბიოდინამიური მევენახეობის“ ხელმძღვანლის თქმით, საზოგადოების ნაწილს უნდა იცოდეს, თუ რამდენად ჯანსაღ პროდუქციას მიირთმევს, შესაბამისად, ბიო ორგანული ბაზრობები მოდურია და საქართველოშიც კულტურა იცვლება.
„არის ხალხი, რომელსაც აქვს პრეტენზია იმაზე, თუ რას შეჭამენ და როგორი პირობებით არის მოყვანილი ესა თუ ის პროდუქტი. ეს იმას ნიშნავს, რომ ძალიან მოდურია ბიოორგანული იქნება ის თუ ბიოდინამიური, ბაზრობები. ჩვენ უკვე ევროპული კულტურა გვიყალიბდება. აქამდე გვქონდა რუსეთის და ა.შ. თუმცა ავღნიშნავ, რომ რუსეთში და მის წამყვან ქალაქებში ძალიან პოპულარულია ბიოორგანიკა, ბიოდინამიკა და უფრო და უფრო მეტი მოთხოვნები თუ არ წამოვიდა ამ მიდგომით, არ შემცირდება“,_ ამბობს ალადაშვილი.
ბატონი გიორგი ჩვენთან საუბრობს დარგის განვითარების ირგვლივ არსებული პრობლემების შესახებაც.
მისი თქმით, ქვეყანაში სოფლის მეურნეობის დარგში ცნობადობა ნაკლებია.
როგორც გიორგი ალადაშვილი აღნიშნავს, ვაზის გაშენებამდე და ვენახის მოსავლელად ამა თუ იმ გზის არჩევამდე სასურველია, ადამიანებმა ჯერ ისწავლონ თუ რა პირობები სჭირდება ვაზს.
„ზოგადად ვხედავ ცნობადობას და სწავლა-განათლების არ ქონას ჩვენს ქვეყანაში სოფლის მეურნეობის დარგში. ჯერ ის უნდა ისწავლონ და იცოდნენ მევენახეებმა თუ როგორი პირობები სჭირდება ვაზს და შემდეგ უკვე აირჩიონ ბიოდინამიური იქნება ის თუ ჩვეულებრივი მეთოდი. ამიტომ მნიშვნელოვანია ცნობადობა, სწავლა, რომ კარგად ვიცოდეთ, რა არის მევენახეობა“, _ ამბობს ალადაშვილი.
კითხვაზე _ რას უნდა მიაქციონ ყურადღება მევენახეებმა, როდესაც ბიოვენახის გაშენებას ან ვენახის ბიოწესებით მოვლას გადაწყვეტენ? _ „რუისპირის ბიოდინამიური მევენახეობის“ ხელმძღვანელი გვპასუხობს, რომ მევენახეობის დაწყებამდე სასურველია ცოდნის და პრაქტიკის მიღება. თუ სასწავლებელში ვერ ვერ შეძლეს მისი მიღება, მაშინ რომელიმე ცნობილ მევენახესთან უნდა გაიარონ პრაქტიკა.
„ადამიანები, რომლებიც ახალბედები არიან მევენახეობაში, მინიმუმ ორ-სამ წლიანი პრაქტიკა მაინც უნდა ჰქონდეთ ვენახებში მუშაობის, რომ მათ აიღონ თავიანთ თავზე ვენახის გაშენების პასუხისმგებლობა. ჩემი რჩევა იქნებოდა, რომ სტაჟირებაზე იყვნენ გამოცდილ მევენახეებთან, ხოლო თუ ბიოვენახხზეა საუბარი, ამ შემთხვევაში _ გამოცდილ ბიომევენახეებთან“, _ გვეუბნება ალადაშვილი.
ვენახის გაშენებამდე კი, ალადაშვილის თქმით, აუცილებელია იმის გათვალისწინება, სად და როგორ პირობებში ვრგავთ ვაზს.
როგორც „რუისპირის ბიოდინამიური მევენახეობის“ ხელმძღვანელი აღნიშნავს, თუ ბიოვენახის გაშენებას და მევენახეობით ბიზნესის დაწყებას აპირებს ადამიანი, მაშინ ისიც უნდა გაითვალისწინოს, რომ სავენახედ სწორი ადგილი შეარჩიოს, სადაც ტექნიკა ადვილად შეძლებს შესვლას. ამის მიზეზად კი იმას ასახელებს, რომ მუშა ხელის მიერ გაკეთებული საქმე ძვირი ჯდება და არ იძლევა ისეთ ხარისხს, როგორც ტექნიკის დახმარებით ვაზის შეწამვლა.
„ვაზს ნებისმიერ ადგილას შეიძლება ისეთი პირობა შევუქმნათ, რომ გაიხაროს. პიროვნება თვითონ უნდა იყოს ჩამოყალიბებული, თუ რისთვის აშენებს ვენახს. თუ წმინდა ბიზნესის მიზნით აშენებს, მაშინ უნდა იცოდეს, რომ უნდა შეარჩიოს სწორი ადგილი, სადაც მაქსიმალურად შევა ტექნიკა. იმიტომ, რომ ბიომევენახეობაში თუ ჩვენ არ გვაქვს საშუალება რომ ტექნიკა გამოვიყენოთ, ხელით გაკეთებული საქმე არ გამოდის. ფინანსურად ძალიან ძვირია და მეორე კიდევ, ვერ მიაღწევს იმ შედეგს, რა შედეგიც შეიძლება დაიდოს იმ პერიოდში, როცა ძალიან უჭირს ვაზს. მოვლის თვალსაზრისით, თუ ახალბედაა და ფიქრობს, რომ ბიოვენახი უნდა გააშენოს, აუცილებლად უნდა აირჩიოს ისეთი ადგილი, სადაც ტექნიკა ადილად შევა“, _ ამბობს ალადაშვილი.
