თბილისში ერთ-ერთი პირველი აფთიაქი ივანე დეპნერმა დააარსა. ის ქართველების სიძე იყო, ცოლად ჰყავდა სალომე თარხნიშვილი. მის აფთიაქთან დაკავშირებულია ერთი შემთხვევა, რომელსაც შემდეგ ანეკდოტური ხასიათი მიეცა. ,,ივერიის” (1886, #152) მიხედვით, მეფისნაცვალი ნეიდგარდი შევიდა დეპნერის აფთიაქში და ნახა, რომ იქ საშინელი ანტისანიტარია სუფევდა. ამან მეფისნაცვალი ძლიერ გააბრაზა.
_ გამიგონე, დოქტორო, პირიდამ სასაქმებელი წამალი გაქვთ?
_ გახლავს, თქვენო უაღმატებულესობავ.
_ სრულებით საჭირო არ არის ეს წამალი: ავადმყოფი შემოიყვანეთ თქვენს აფთიაქში და აქაურობის დანახვა საკმაოა, რომ პირიდამ ზიდილი დააწყებინოს.
მტკვარზე თურმე საგანგებოდ გამოყოფილი მაშველებიც პატრულირებდნენ, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ხშირი იყო უბედური შემთხვეა. გაზეთი ,,Тифлисский листок” 1907, #263) წერდა: ,,გუშინ, დაახლოებით, 8 საათზე, 12-13 წლის მოზარდი, რომელიც მუხრანის ბორნით რიყის მხარეს გადადიოდა, წყალში გადავარდა. ვიდრე ბორანი ნაპირს მიადგებოდა, ბიჭმა ბოღაზისკენ ისკუპა და მტკვარში ჩავარდა. ბორანზე მყოფმა უბედურის ბავშვის დედამ ყვირილი მორთო. გადარჩენის საშუალების ძებნაში პუბლიკა აფორიაქდა, მაგრამ ყველა ცდა უშედეგო აღმოჩნდა: ბიჭი დაიღრჩო”.
კარაპეტ გრიგორიანცი მიხედვით: „სიტყვა „კინტო“ მავნე პირსა ნიშნავს, მაგრამ ისინი მხოლოდ თავიანთის ოფლით სცხოვრობდნენ და ქეიფობდნენ. იცვამდნენ ძალიან სუფთად და კოხტათ. იმათი ლეკური თამაშობა ერთობ გასაოცარი იყო, ისინი ხშირად გაშლილ სუფრაზე ისე თამაშობდნენ, რომ არც ერთ რამეს ფეხს არ ახვედრებდნენ. მთვარიან ღამეში ისინი ხშირად მტკვრის პირზედ ლხინში ათენებდნენ და ერთობოდნენ. ისინი დიდრონ თაბახებით ქუჩა ქუჩა ათასგვარ სუფთა ხილს ატარებდნენ და მოქალაქების ოჯახებში აძლევდნენ.
…ხშირად მდიდარ მოქალაქების სახლებში გაურიგებლივ ხილსა, ყველსა, თევზსა, და სხვა სანოვაგეს დასტოვებდნენ და ფულს შემდეგში ჩაიბარებდნენ.
ამბობენ, ერთხელ ბაზარში მირზოევს (ცნობილი ვაჭარი, მან რამდენიმე დიდი ქარხანა ააშენა XIX საუკუნის 70-იან წლებში) ეძნელებოდა ძვირფასად თევზის ყიდვა. იგივე თევზი თურმე უვაჭრელად ერთმა კინტომ იყიდა. როდესაც მირზოევი შეჰკითხებია სიძვირეზე, კინტოს უპასუხნია, „მინამ ჯიბეში მაქვს, ასე ვიცხოვრებ და როცა გამომელევა, მაშინ შენსავით ვიცხოვრებო“.
თბილისში ხშირად იმართებოდა საქველმოქმედო საღამოები. მაგ. 1826 წლის 16 აპრილს თბილისში ღარიბ-უპოვართა სასარგებლოდ გაიმართა ქართულ-რუსულ-ევროპული მუსიკის პირველი საჯარო კონცერტი. შესრულებულ იქნა ,,უვერტიურა რომბერგის, კომცერტი ვიოლინოზე მაუერის, კონცერტი კლარნეტზე ბლეზის, არია მენუელის… ქართული სიმღერა ,,ახალ აღნაგო”…” წერდა გაზეთი ,,Тифлисские ведомости”.
[sexy_author_bio]
