„პოლიტიკური დებიუტი“

ვალერი გელაშვილი დიდ პოლიტიკაში გადადგმულ პირველ ნაბიჯებს შემდეგნაირად იხსენებდა.

„ჩემი პოლიტიკაში მოხვედრა ყოფილი უშიშროების მინისტრის – ვახტანგ ქუთათელაძის „დამსახურებაა“. პოლიტიკოსობაც იმიტომ მომინდა, რომ მისნაირი ჩინოვნიკებისთვის საკადრისი პასუხი გამეცა.

საქართველოში ბიზნესის წამოწყება გადავწყვიტე. პირველი, რაც გავაკეთე, სამეგობროსთან ერთად სურამში ეკლესია ავაგე. მაშინ ერთმა ხუმრობით მითხრა:

– ვალერი, ერთ წელიწადში არჩევნებია და იქნებ კენჭი გეყარა.

– რა პრობლემაა? – დამიჯდა ჭკუაში.

სხვები მიხვდნენ, სერიოზულად რომ დავინტერესდი და გამაფრთხილეს:

– თუ არჩევნებში მონაწილეობას მართლა აპირებ, ჯერ ხმამაღლა ნუ იტყვი, საქართველო ლიტვა არ გეგონოს.

განვაცხადე თუ არა საჯაროდ – პარლამენტარობას ვაპირებ – მეთქი, დიდი ზეწოლა წამოვიდა ზემოდან! ჩემი ფინანსური განადგურება გადაწყვიტეს, მაგრამ ვინ დარჩა მოგებული, კარგად გამოჩნდა. ვახტანგ ქუთათელაძემ პირდაპირ სისხლი გამიშრო. ლიტვის უშიშროების მინისტრი ყოფილი მასწავლებელია. ესეც ხომ უშიშროების მინისტრია და ერთ-ერთ ინტერვიუში განვაცხადე:

– ქუთათელაძე საიდანაც მოვიდა, ისევ იქ წავა და სკოლის მასწავლებლობას დაუბრუნდება.

ორ დღეში დამიკავშირდა და მისაყვედურა:

– ამხელა ტყუილი რამ გათქმევინა, მე არასოდეს ვყოფილვარ სკოლის მასწავლებელი.

– აუჰ, ეს როგორ შემეშალა, – დავდარდიანდი, – არ ინერვიულო, ხვალვე მივცემ სხვა ინტერვიუს და შეცდომას გამოვასწორებ.

– მართლა? – დაუტკბა ხმა, – მაინც რას იტყვი?

– რას და – ქუთათელაძე ისევ იქ წავა, საიდანაც მოვიდა, რადგან დაცვიდან მოვიდა, წავა და ერთ-ერთ რესტორნის კართან დადგება – მეთქი.

ყურმილი გაუვარდა ხელიდან!…“