ოლეანდრი – იმდენად შინაურია, მის მშვენიერებას ვეღარც ვამჩნევთ. ის მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე შხამიანი მცენარეა. მისი ფოთლები, ყვავილები და ნაყოფი შეიცავს გულის ამაჩქარებელ გლიკოზიდებს, რომლებსაც სამკურნალოდ უდიდესი სიფრთხილით იყენებენ – რადგან თუკი მისი შხამი ორგანიზმში დიდი რაოდენობით მოხვდება, გულს წამში აჩერებს.
დიონია მუსციპულა – საკვირველად სწრაფია! საკმარისია მსხვერპლი ზედიზედ მის ორ წვრილ გამონაზარდს ერთდროულად შეეხოს, რომ ხახაში იქცევს, რომელსაც ნახევარ წამში ხურავს, რათა მშვიდად გამოწუწნოს. ბოტანიკოსები დღემდე იტეხენ თავს ამ მოქმედების მექანიზმის ამოსახსნელად.
ეპენტესი – ეს მცენარე ფილიპინების ისეთ მიუვალ ადგილებში ხარობს, თუ არა ტურისტები, შესაძლოა მკვლელ მცენარეთა სიაში სულაც არ მოხვედრილიყო – ადგილობრივები მისი ეგზოტიკურობით თავს სწორედ ტურისტებთან იწონებენ. ამ კოკისებრ მცენარეს, რომლის ყვავილის დიამეტრი 30 სმ-ია, ფრიად უყვარს ხორცი! მართალია, მღრღნელების მეტს ვერაფერს მოინადირებს, მაგრამ მათ უდიდესი სიამოვნებით აკოკლოზინებს. ამისათვის კი იმ ნივთიერებას იშველიებს, რომელსაც მსხვერპლის შეხებისთანავე გამოყოფს. წებოვანი ნივთიერებების სურნელოვანი მორევი მსხვერპლს ისე ითრევს და ალპობს, რომ საბრალო თავს ვეღარასოდეს დაიხსნის.
კირკირი – ოვიდიუსი მედეას მიაწერდა კირკირის საწამლავად გამოყენების ტექნიკას – მას თურმე კირკირით თეზევსის მოწამვლა სურდა. პლუტარქე კი წერდა, – მარკუს ავრელიუსის მეომრები ისრების წვერს კირკირის შხამში ავლებდნენო. შემდგომში მედიცინამ შეძლო კირკირი სამკურნალოდ გამოეყენებინა.
თეთრი გველისძირა – ამბობენ, ამ მცენარემ ამერიკის ერთ-ერთი უჭკვიანესი პრეზიდენტის, აბრაამ ლინკოლნის დედა, ნენსი ჰენქსი მოკლა. თეთრი გველისძირას შხამმა ოჯახში პირუტყვის მეშვეობით შეაღწია – მცენარე ლინკოლნების ძროხამ მოძოვა, რომელსაც მცირე რაოდენობის შხამი ვერ მოერია, თუმცა, მომაკვდინებელი აღმოჩნდა დიასახლისისთვის, რომელიც რძით მოწამვლისთანავე გარდაიცვალა.
აბუსალათინი – ეს “შინაური მკვლელი” კეკლუცად იწონებს თავს ჩვენს ბაღებში. მისი თესლის შეძენაც ყველგან შეგვიძლია, თუმცა აზრადაც არ მოგვდის, რომ სწორედ ეს თესლი შეიცავს იმ მომაკვდინებელ შხამს, რომელსაც ბიოლოგიური იარაღის დასამზადებლად იყენებენ.
წყლის კონიო – ჩრდილოეთ ამერიკაში ის ყველაზე შხამიან მცენარედ მიიჩნევა. მისი შხამი თიშავს მთელ ცენტრალურ ნერვულ სისტემას. წყლის კონიოს არც ხმელეთის შხამიანი კონიო ჩამორჩება, რომლის გამანადგურებელი თვისებები ჯერ კიდევ სოკრატემ აღწერა. ეს უკანასკნელი ადამიანს სასუნთქი სისტემის პარალიზებით კლავს. კონიო სტაფილოსებრთა ოჯახის წარმომადგენელია.
ავტორი
