,,ალენი იყო? არა?” _ რატომ ვერ გაიმეორა ალენმა კინოში შესრულებული როლი

„ალენი იყო? არა? აუცილებლად უნდა მისულიყო!!!“ – ვიტყოდით ქართველები გუშინ, ბელმონდოს გაცილების კადრების ნახვისას. ჟაკ დერეს 1970-ების ფილმის დასასრულს („ბორსალინო“, 30-იანები, მარსელი) ალენ დელონის და ჟან პოლ ბელმონდოს გმირებს შორის ასეთი დიალოგია: „უნდა წავიდე“- ბელმონდოს გმირი ეუბნება მეგობარს (ის მომენტია, როცა ორმა მეგობარმა ყველა სხვა მაფიოზი მოიშორა და პატარა მეფეებივით არიან 30-იანების მარსელში). „რატომ უნდა წახვიდე?“ – ეკითხება უსაზღვროდ დასევდიანებული ალენის გმირი. „იმიტომ, რომ აქ ორნი ვართ…ერთ დღესაც ჩვენ ორიდან მხოლოდ ერთი დარჩება… უმჯობესია, მე წავიდე“. „დიდი ხნით მიდიხარ?“ „ალბათ.“ „შენს ნაცვლად მე რომ წავსულიყავი?“ „წახვიდოდი?“ „ახლავე.“ „კენჭი ვყაროთ – თუ წააგებ, შენ წახვალ. თანახმა ხარ“? „თანახმა ვარ.“ ბელმონდოს გმირი, როგორც მანამდე ამ ფილმში რამდენჯერმე, ხურდას იღებს ჯიბიდან და მაღლა აგდებს. დახედავს და: „ამჯერად შენ მოიგე, როკ“. გამოართმევს ალენ დელონის გმირი ხურდას: არაფერიც არ მოიგო. „ყველა ჯიბეში ხურდა გიდევს. ადრე ამაზე მეცინებოდა. ახლა – აღარ!“ „კარგად როკ. შანსი არ არსებობს“- ეუბნება ბელმონდო-ფრანსუა, მიდის და გასვლისთანავე კლავენ – მეგობრის მკლავებში კვდება.

როცა ეპოქის ატრისტები მიდიან, მაყურებელი ითხოვს მათ მიერ კინოში შესრულებული როლების გამეორებას: რა თქმა უნდა, მაყურებელს გუშინ უნდოდა პარიზში, ინვალიდების სასახლის სცენაზე ბოლო როლში ისევ ერთად ენახა ალენ დელონი და ჟან პოლ ბელმონდო.

86 წლის ალენ დელონი იქ არ იყო. ბელმონდოს გარდაცვალების დღეს ოდნავ „ჩაასწორა“ იმ კინოს ფინალიდან თავისი ტექსტი და ჟურნალისტებს უთხრა: „განადგურებული ვარ… ცუდი არ იქნებოდა, რომ ორივე ერთად წავსულიყავით“.