ლალო ქართველიშვილს ეს სახელი ბებიას საპატივცემულოდ დაარქვეს. ჩვენი რესპონდენტის თქმით, ბებიასთან თავს ყველაზე დაცულად და თბილად გრძნობს.
ლალო “მთავარი არხის“ მუსიკალური პროექტის “მხოლოდ ქართულის“ 2019 წლის მონაწილე იყო. როდესაც, მის შესახებ ვიდეო მოამზადეს ის ოზურგეთში ცხოვრობდა. ახლა კი სტუდენტია, უმაღლეს განათლებას თბილისში იღებს.
“ვინ ელოდება გურიიდან ყველაზე მეტად თქვენს შედეგს?“ – ამ კითხვით მას ჟიურის ერთ-ერთმა წევრმა, სოფო ნიჟარაძემ მიმართა. პასუხი უცნაური აღმოჩნდა ჟიურის წევრებისთვის: “მარტოდ ვცხოვრობ… კატასთან და ძაღლთან ერთად,“ – თქვა ლალომ.
დედა და მამა საბერძნეთში წავიდნენ. სახლში ბებია და შვილიშვილი დარჩა.
“ფინანსურად არც ისე კარგად ვიყავით და ისიც წავიდა საზღვაგარეთ სამუშაოდ. ბებიაჩემი არის ჩემთვის ყველაზე უძვირფასესი ადამიანი და მინდა ვუთხრა მას, ყველა იმედს გავუმართლებ,“_ თქვა პრომო ვიდეოში 18 წლის მომღერალმა.
“მხოლოდ ქართულის“ შესარჩევ ტურში მან ვაჟა აზარაშვილის “გზები“ შეასრულა.
“გურია ნიუსი“ გთავაზობთ ინტერვიუს ლალო ქართველიშვილთან.
_ ლალო, როდის დაიწყე სიმღერა?
_ ბებოს თქმით, სამი წლიდან ვმღერი.
_ ეს პირველი მცდელობა იყო კუნკურსში მონაწილეობის?
_ არა…რამდენჯერმე ვიყავი “იქს-ფაქტორში“ და “ნიჭიერში“, თუმცა, უშედეგოდ.
_ თქვენი აზრით, რა არის ამის მიზეზი?
_ალბათ, ისევ მე და ჩემი ნაკლებად აქტიურობა.
_ კიდევ აპირებ მუსიკალურ კონკურსში მონაწილეობას? ან რამე შემოთავაზება ხომ არ იყო თქვენი გამოსვლის შემდეგ?
_ რა თქმა უნდა ვაპირებ! ზედმეტად მიზანდასახული ვარ იმისთვის, რომ ამ ნაბიჯის შემდეგ გავჩერდე. რაც შეეხება შემოთავაზებას, არა, არ ყოფილა.
_ რამდენად სამართლიანად მოიქცა ჟიური, რომ ათეულში ვერ მოხვდი?
_ ჟიური სამართლიანად მოიქცა. ჩემი ფსიქოლოგიური მომენტების გამო, არც კი წავსულვარ ათეულის შერჩევაზე.
_ ლალო, მოგვიყევი თქვენს შესახებ, რომ უფრო გაგიცნოთ საზოგადოებამ.
_ ოზურგეთის ერთ პატარა უბანში ,,ზვანში”ვცხოვრობდი. დავამთავრე #3 საჯარო სკოლა. ძირითადად დაკავებული ვიყავი სიმღერით და ზოგადად მუსიკით, როგორც ახლა.
_ლალო, რამდენი წელი ცხოვრობდი მარტო და როგორი იყო შენი ყოველდიურობა? არ, არის მარტო ცხოვრება სიძნელებთან დაკავშირებული?
_ ვსწავლობ სეუში, ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე. წელიწადნახევარი ვცხოვრობდი მარტო. რა თქმა უნდა რთულია, თუმც, ჩემთვის ნაკლებად, ბავშვობიდანვე დამოუკიდებლობას მიმაჩვია ბებომ.
_ ბებია და შვილიშვილის ურთიერთობაზე რას გვეტყოდით?
_ ვფიქრობ, ბებიაჩემი ყველასგან გამორჩეული იდივიდია. ჩვენი ურთიერთობა,სიყვარული ყველაზე დიდი და ღრმაა. ჩვენ თითქოს ერთმანეთს ვავსებთ. შეუძლებელია, ამ ყველაფრის ენით ან სხვა საშუალებით აღწერა.
_ როგორ მოხდა თქვენი დროებით დაშორება?
_ ჩემმა აბიტურიენტობამ განაპირობა ბებოს საზღვარგარეთ წასვლა…
_ როგორც ვიდეოში ამბობთ ძაღლთან და კატასთან მოგიწია ცხოვრება?
_ მათთან ერთად ცხოვრება დიდი ბედნიერებაა.
_ ახლა, ვისთან დატოვე შენი საყვარელი ძაღლი და კატა?
_ ჩემი ძაღლი ჩემს ბიძაშვილ ნინის დავუტოვე. ბინაში, რომ არ შემეზღუდა, რაც შეეხება ზოის აქ მყავს ჩემთან, თავის 3 კნუტთან ერთად.
_ ლალო, რას გეგმავ მომავალში?
_ ვგეგმავ სწავლის თეატრალურში გაგრძელებას. სხვაგან ვერ წარმომიდგენია თავი. მინდა ვიყო შემდგარი მუსკომედიის მსახიობი. ჰოლივუდიც კი შედის ჩემს დიდ ოცნებებში რაც არ უნდა ამბიციური ნათქვამი იყოს. ვფიქრობ, მთავარი მიზანდასახულობაა. ვინატრებდი იმას, რომ ბებო სამუდამოდ ჩემთან იყოს.
_ ჟურნალისტობაზე არ ოცნებობ?
_ არა, მომწონს ეს პროფესია, მაგრამ ჩემი არაა. შემთხვევით მოვხვდი სეუში. თეატრალურის ტურზე, ვერ მოვახერხე ჩამოსვლა მაშინ თბილისში.
_ ლალო, როგორია სტუდენტების ცხოვრება?
_ სტუდენტების ცხოვრება საკმაოდ დამღლელია, მაგრამ ამავდროულად საინტერესო.
_ და ბოლოს, დედ-მამასთან გაქვს კონტაქტი?
_ კი, როგორ არა და ძალიან მწყინს ცუდ რაღაცებს რომ წერენ მათზე…კი ყოველთვის მაკლდა ერთიც და მეორეც, თუმცა მაინც ვერ ვიტყვი იმას, რომ ისინი ცუდები არიან.
_ და ვინ გწერთ ან გეუბნება ამას?
_ იმ, ხალხის, რაღაც ნაწილი, რომელმაც ჩემი გამოსვლა ნახა.
_შენ, რას ფიქრობ მათ ასეთ რეაქციაზე?
_ ნუ დიდად არ მიკვირს. ქართველებს სხვისი კრიტიკა ყველაზე კარგად გამოგვდის სამწუხაროდ, რასაც სათავეში გაუნათლებლობა უდგას.
_ ლალო, შეგეხმიანეს მშობლები შენი გამოსვლის შემდეგ?
_ რა თქმა უნდა. ძალიან გახარებულები არიან.
“გურია ნიუსი“ წარმატებებს უსურვებს ლალო ქართველიშვილს.
