სესილია თაყაიშვილი ხალხს ძალიან უყვარდა. ტაქსის მძღოლები ფულს არ ახდევინებდნენ, ბაზარშიც კი ვეღარ შედიოდა, რადგან ხალხი ერთმანეთს ასწრებდა, ვინ რას ჩაუწყობდა ჩანთაში.
ერთხელ, თურმე, ქუჩაში ვიღაც მოხუცმა კაცმა გააჩერა და სესილიამ გონზე მოსვლა ვერ მოასწრო, რომ მოხვია მკლავები და მაგრად ჩაიკრა გულში.
„მერე თვალცრემლიანმა ამიხსნა: თურმე, ცოლი ჰყოლია გარდაცვლილი და „ბებრების“ (სადაც სესილია და სანდრო ჟორჟოლიანი თამაშობენ) ნახვას ისე უმოქმედია, როცა დამინახა, თავი ვერ შეიკავა-ათას მადლობას მიხდიდა, ასე კარგად განსახიერებული და ამაღლებული როლისთვის. ისე კი, მართალი გითხრათ, ცოტა დამაეჭვა, მაშინ უფრო ახალგაზრდა და უკეთესი შესახედავი ვიყავი და ხომ არ წაიეშმაკა იმ დალოცვილმა-მეთქი“, – ჩვეული იუმორით იხსენებდა ამ ეპიზოდს ქალბატონი სესილია.
ყველაფერში, რასაც აკეთებდა, დიდ მონდომებასა და თავდადებას აქსოვდა. სიყალბე მისთვის უცხო გახლდათ. თავიდან ნებისმიერ როლზე უარს აცხადებდა. რეჟისორები მიჩვეულნი იყვნენ ამას, ამიტომ სცენარს მაინც უტოვებდნენ, იქნებ წაგეკითხათ, დეიდა სესილიაო. ისიც ღამღამობით თავის ოთახში ჩუმად იწყებდა ფიქრსა და მუშაობას. დილით. ოთახიდან რომ გამოდიოდა, თუ მოსწონდა როლი, უკვე მასში იყო შესული.
