ცოტნე ქევხიშვილი ოზურგეთის მეორე საჯარო სკოლის მე-11 კლასის მოსწავლეა.
იგი სოფელ ბახვში ცხოვრობს და ოზურგეთის მეორე საჯარო სკოლაში აქედან დადის.
_ უბრალოებით გაგაკვირვებს და ნიჭიერებით სახტად დაგტოვებს. დავიწყებ იქედან, რომ ნაკლებად ნახავ ასე პროგრესულად მოაზროვნე ახალგაზრდას. ბრწყინვალე დეკლამატორია. თუ არ მოუსმინე, როგორ კითხულობს ლექსებს, როგორ წერს, როგორ აზროვნებს, როგორ ცეკვავს, სიტყვის როგორი განსაკუთრებული მგრძნობელობა აქვს, ნათქვამით ადვილად ვერ წარმოიდგენ, _ ამბობს ოზურგეთის მეორე საჯარო სკოლის ქართული ენისა და ლიტერატურის პედაგოგი მაია ღლონტი, რომელიც ცოტნე ქევხიშვილის მასწავლებელია და მისი თქმით, ამ მოსწავლესთან შეხვედრა და ყოფნა ნებისმიერი მოსწავლისა და მასწავლებლისთვის ზეიმია.
_ კი ვიცით, რომ განსაკუთრებული შემოქმედებითი მონაცემები აქვს, გამორჩეული ინტელექტუალია, თუმცა სახტად დავრჩით, როცა აღმოვაჩინეთ, რომ მის მიერ შესრულებულ ტომ ოდელის სიმღერას იუთუბიზე ათეულათასობით მნახველი ჰყავს, _ ამბობენ მასზე როგორც თანატოლები, ისე მასწავლებლები.
_სიმღერა ჩემი გატაცებაა, ისე კი, მე ექიმობაზე ვოცნებობ. დაზუსტებით კი არ ვიცი, რა იქნება მომავალში. მთავარი ყურადღება სწავლაზე მაქვს მიპყრობილი. მიყვარს ცეკვა, კლასიკური და პოპ მუსიკა, დეკლამაცია. ყველაზე ძალიან კი დედა, მეგობრები, სკოლა, სადაც ვსწავლობ, ჩემი ძალიან კარგი მასწავლებლები, _ ამბობს ცოტნე ქევხიშვილი „გურია ნიუსთან“ და მადლობას გვიხდის ყურადღების დათმობისთვის.
სიტყვის გამორჩეული მგრძნობელობა რომ განსაკუთრებით ახასიათებს მის კალამს, კარგადაა გამოხატული დედისადმი მის მონოლოგში:
„დე, არ ვიცი საიდან დავიწყო, არ ვიცი რა დავწერო…
გონებაში იმდენი ტკბილი წამი მაქვს, იმდენი მოგონება,
მიჭირს გამორჩევა, რთულია, ნამდვილად რთულია.
დე, შენ ჩემი მზე ხარ, ჩემი შემოქმედი, ჩემი წარსული და მომავალი. მომავალი, რომელიც იმედს მაძლევს, იმედს იმისა, რომ მარტო არ ვარ ამ უფსკრულებით აღსავსე სამყაროში.
დე, შენ მუდამ ჩემთან ხარ, მაბედნიერებ, მახარებ… შენ ის ადამიანი ხარ, წამით თვალს რომ მივეფარები და ჩემ ძებნას იწყებს, შეშინებული თვალებით მეკითხება ,,დედა, სად ხარ?”
დე, მე აქ ვარ, მუდამ შენს გვერდით ვიქნები, გაგათბობ… რთულია სიტყვებით აღწერო სიყვარული, რომელიც დედა-შვილს აკავშირებს, ეს გრძნობა ყველა არსებულ ძალაზე ძლიერია, რწმენაზე ძლიერი, სევდაზე ძლიერი. მინდა მუდამ ვუყურებდე შენს ლამაზ თვალებს, თვალებს რომლებიც ერთი შეხედვით ყველაფერს მეუბნებიან. მინდა ვუსმინო შენს გულის ცემას, რომელიც ჩემი სახელის გაგონებისას გამალებით დაიწყებს ძგერას. მუდამ მესმოდეს შენი ხმა, ხმა რომელსაც ახლა მივყვები, ვენდობი, რომელიც გზას მინათებს, სიმფონიასავით ჩამესმის ყურში.
დე, დღეს ჩვენი მოვლინების დღეა. დიახ, ჩვენი! მეც ხომ შენი ნაწილი ვარ?
კი, ასეა!
მინდა ჩაგეხუტო…
დე, მე შენ მიყვარხარ“…
