ეს საგზაო განლაგება და გადაადგილების სტრუქტურა ათეულობით წლის წინ არის მოწყობილი, რა დროსაც ასეთი მახასიათებლების მქონე მანქანები არ არსებობდა, პირველ რიგში სისწრაფესა და აჩქარებას ვგულისხმობ. აბა, დაფიქრდით, რა მანქანები დადიოდა თბილისში 30-40 წლის წინ“?! – აღნიშნავს საავტომობილო ფედერაციის ვიცე-პრეზიდენტი, მევლუდ მელაძე „ბიზნესპრესნიუსთან“.
„მსგავსი ფაქტების გახშირება ცოტ-ცოტა ბევრ რამეზე მიანიშნებს, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ ძალიან მოძველებული საგზაო სისტემა გვაქვს. ეს საგზაო განლაგება და გადაადგილების სტრუქტურა ათეულობით წლის წინ არის მოწყობილი, რა დროსაც ასეთი მახასიათებლების მქონე მანქანები არ არსებობდა, პირველ რიგში სისწრაფესა და აჩქარებას ვგულისხმობ. აბა, დაფიქრდით, რა მანქანები დადიოდა თბილისში 30-40 წლის წინ?! ეს სტრუქტურა მაშინ მოეწყო და წლების გასვლასთან ერთად დიდად არ შეცვლილა, შესაბამისად, თანამედროვე მახასიათებლების მანქანებს ეს სივრცე დიდი ხანია აღარ შეესაბამება, რაც პრობლემების დიდი ნაწილის განმაპირობებელია.
გარდა ამისა, სანაპიროზე განიერი საგზაო ზოლებია და სადაც ასეთი გაშლილი სივრცეა, იქ აჩქარებულად მოძრაობის ალბათობაც მაღალია, შესაბამისად, იმატებს საფრთხის ალბათობაც. ასეთ ადგილებში აუცილებელია დამცავი ბარიერი – ე.წ. „ბეტონის ბარიერების“ მსგავსი, რომ ტროტუარზე შევარდნა და, მით უმეტეს, მდინარეში გადავარდნა პრაქტიკულად გამოირიცხოს.
წელს უკვე, თუ არ ვცდები, მე-4 ასეთი შემთხვევაა – წლებია მსგავსი ფაქტი არ ყოფილა, თუმცა, ახლა, ბედის ირონიით, ამდენი შემთხვევა ერთმანეთს მიეწყო. როცა ასეთი რამ ხდება, შესწავლა და ანალიზი სჭირდება, რომ მიზეზი გაირკვეს და საპრევენციო ზომებისთვის მეტი ინფორმაცია გვქონდეს. ჩვენთან ეს არ ხდება, თანაც, იმ ფონზე, რომ ასეთ მოკლე პერიოდში ამდენი ანალოგიური შემთხვევა მოხდა“…
მელაძე აჟღერებს მოსაზრებას, რომლის მიხედვით, სანაპიროზე მოგვარდება როგორც ავტომობილების აჩქარებულად მოძრაობის, ასევე ქვეითთა შეფერხებულად გადაადგილების პრობლემაც.
„რადგან მოძველებული ინფრასტრუქტურა და აჩქარებული მოძრაობისთვის ხელსაყრელი პირობებია, ასევე, ქვეითთათვის პრაქტიკულად გადაადგილების საშუალება არ არსებობს და, კონკრეტულ წერტილამდე მისასვლელად გზის გვარიანად დაგრძელება უწევთ. ორივე ამ პრობლემის მოსაგვარებლად, ასეთ რამეს გავაკეთებდი: გზის საფარს გარკვეული მანძილების დაშორებით, რამდენიმე მეტრით ზემოთ ავწევდი ანუ საგზაო ესტაკადას გავაკეთებდი, მის ქვეშ კი ქვეითთა გადაადგილების სივრცეს მოვაწყობდი – ავტომობილთა გადაადგილების სიჩქარეც შემცირდებოდა და ქვეითებიც მოქნილად გადაადგილდებოდნენ.
შესაბამისად, ვითარება მასშტაბურ შესწავლასა და შემდეგ ინფრასტრუქტურის მოწესრიგებას მოითხოვს. კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, სანაპიროზე ჩვენ გვაქვს კომუნისტების პერიოდში მოწყობილი საგზაო სივრცეები და მათი სპეციფიკაციები სრულიად შეუსაბამოა იმასთან, თუ რა მახასიათებლების და რამდენი მანქანა გადაადგილდება იქ“, – აღნიშნავს მევლუდ მელაძე.
წყარო: ბიზნესპრესნიუსი
