UNFPA Georgia–ს ფეისბუქგვერდზე ლანჩხუთის “ლანჩხუთის“ ფეხბურთელზე ხატია ჭყონიაზე წერენ, რომელსაც “გურია ნიუსი“ უცვლელად გთავაზობთ.
“8 მარტი ქალთა საერთაშორისო დღეა. რა სურთ ქალებს სარვამარტოდ და ყოველთვის?
#IWD2021
ხატია ჭყონია, საფეხბურთო კლუბ „ლანჩხუთის“ ფეხბურთელი: შვიდი დედმამიშვილი ვართ. ჩემი დები თოჯინებით რომ თამაშობდნენ, მე ბურთთან ერთად მეძინა, ისე მიყვარდა ფეხბურთი. ყოველთვის ვიცოდი, რომ ფეხბურთელი ვიქნებოდი. მიუხედავად იმისა, რომ მაშინ არც ქალთა გუნდები იყო და არც პირობები, ყველაფერს ვაკეთებდი, რომ მევარჯიშა. თამაში სკოლის ასაკში დავიწყე. სკოლებს შორის იყო ჩემპიონატი. ქობულეთში გოგოების გუნდი რომ შეიქმნა, მეც აქ დავწყე თამაში, შემდეგ ბათუმში გადავედი. მოგვიანებით ნაკრებისთვის შემარჩიეს და წავედი ნაკრებში, მერე – თურქეთში. იქ ათი წელი ვთამაშობდი.
მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოში ქალთა გუნდები არსებობდა, ოფიციალური ჩემპიონატი არ ტარდებოდა. სწორედ ამის გამო მოგვიხდა რამდენიმე გოგოს საზღვარგარეთ წასვლა სათამაშოდ. იქ უფრო განვითარებული იყო ქალთა ფეხბურთი. ხუთი წელია, რაც ქალთა ჩემპიონატი საქართველოშიც არსებობს და ორი წელია, მეც დავბრუნდი. ახლა ჩვენთან ყველაფერი გაუმჯობესდა – დაფინანსებაც და ვარჯიშების ხარისხიც.
„ლანჩხუთის“ წარმატებამ საშუალება მისცა გოგოებს, ისეთ ჩემპიონატზე ეთამაშათ, რისი გამოცდილებაც მანამდე არ ჰქონიათ. მე შედარებით დიდი გამოცდილება მაქვს და უფრო მეტად, სხვების გამო მიხაროდა. განსაკუთრებით გამიხარდა ის, რომ ხალხს გავუჩინეთ შეგრძნება, რომ ქალებსაც შეგვიძლია ფეხბურთის თამაში.
დედაჩემს დიდად არ უნდოდა, რომ მეთამაშა, მაგრამ სადმე რომ მაგზავნიდა, მე ვარჯიშზე ვიპარებოდი. ვფიქრობ, საქართველოში მშობლების მიდგომებიც შეიცვალა და იციან, რომ გოგოებიც შეიძლება თამაშობდნენ ფეხბურთს. გოგოებს, რომლებსაც უყვართ ფეხბურთი და უნდათ თამაში, ვეტყოდი, რომ უკვე ბევრი გუნდია მზად მათ მისაღებად. შრომა, შრომა და შრომა – სხვანაირად ვერაფერს ვერ მიაღწევენ.
რა სურთ ქალებს? ალბათ, ბედნიერება და გამარჯვება.
ფოტო: დინა ოგანოვა / UNFPA Georgia
