“ო, ენავ, ჩემო, დედაო ენავ!” _ იაკობი გაგვიცოცხლდება!

დიახ! დიდი იაკობ გოგებაშვილი, რომელიც სააკაშვილმა, “ნაციონალურმა მოძრაობამ” და მათმა განათლების სისტემამ კახა ლომაიამ „მოკლეს“, მისი “დედა ენა” დაადუმეს და დასამარების პირას მიიყვანეს.

საშინელებაა გახსენება იმისა, სასექტემბროდ თუ როგორი “საჩუქარი” უძღვნა გაპრეზიდენტებულმა მიხეილმა პირველკლასელებს _ სასწავლო ზურგჩანთები ჯადოქარი ჰარი პოტერის სურათებით!

მინისტრმა ლომაიამ თავისი წვევითაც გაახარა ოზურგეთელი პედაგოგები, რომლებმაც ჩვეულებრივად მიიღეს სტუმრის სიტყვები, რომ არ არის აუცილებელი სკოლებში „ვეფხისტყაოსნის“ სწავლა, რომ გაიზრდებიან, თუ უნდათ, წაიკითხავენო(?!).

შევეკამათე მინისტრს, მაგრამ პედაგოგთა მხარდაჭერა?!

გულდამძიმებულმა გაზეთში წერილიც კი დავბეჭდე: „კახა ლომაია _ ოზურგეთელ პედაგოგთა ეროვნული გმირი!“

უსმენდა ვინმე მართალ სიტყვას? სისტემას, რომელსაც არ მოსწონდა “ვეფხისტყაოსანი“, იაკობის “დედა ენა“ _ გააგონებდი, შეაგნებინებდი რაიმეს?!

სკოლებში აღარ ისწავლებოდა  ქართველთა სულის და გულის დიდი იაკობის “დედა ენა“.

რატომ გაყუჩდნენ პედაგოგები! ამით ხომ ქართულ სინდისს, სიწმინდეს, სიამაყეს, პატიოსნებას ფეხით ვთელავდით?

დუმილით ღმერთს ვღალატობთ! ასე წმიდა გრიგოლ ღმრთისმეტყველი გვმოძღვრავს.

რატომ შევეფარეთ დუმილს, რატომ არ გავერთიანდით, რატომ მივეცით იაკობის “დედა ენის“ გაპარტახება-დასამარების უფლება და საშუალება სატანებს?! საკუთარი კეთილდღეობა, საკუთარი “მე“ წამოვწიეთ წინ, ოღონდ მე არ შემეხონ, ოღონდ მე ვიყო კარგად…

ასე დავკარგეთ პატივისცემა მშობლიური ენისადმი, არად ჩავაგდეთ საოცარი სტრიქონები: „ოღონდ ქართულად ილაპარაკეთ!“

ასე, პირადული განდიდების სურვილით ავსებულებმა მტვერი მივაყარეთ წინაპართა სახელებს, შევბღალეთ მათი ნათელი ხსოვნა.

თაობებს ღმრთის სიტყვა რომ არ გაეგონათ, სწავლებიდან „საღვთო სჯულიც“ ამოვიღეთ!

არ დავინახეთ ნინოს ჯვარი, ქეთევან წამებული, თავწაკვეთილი პაატა…

რამდენი რამე დავივიწყეთ… ასე გაზრდილი თაობები უპატრონებენ საქართველოს?!

მაგრამ ჩვენ ხომ ღმრთისმშობლის წილხვედრი ქვეყანა ვართ ისევ და ეს მერამდენედ მოგვხედა უფალმა,  აქა-იქ შემორჩენილ ნაღდ ქართველს გონება გაუხსნა და…

მადლობა, უფალო, სკოლებში დიდი იაკობის „დედა ენის“  სწავლება დაბრუნდებაო!

მადლობა ამისთვის დღევანდელ ხელისუფალთ, განათლების სამინისტროს, იმ პირებს, ვინც იაკობი გაგვიცოცხლა, დაგვიბრუნა, მე, ამ დიდი ამბის გაგებით, 79 წლის ქალი ბავშვობაში დამაბრუნა და საოცარი მასწავლებლის მარგალიტა კუნჭულიას ხმა ისევ გამაგონა:

                        “შენ ისე ღრმა ხარ,

                        ქართულო ცაო,

                        შენ ისე ღრმა ხარ…“

საოცარი სიღრმე, სიძლიერე აქვს ქართულ მიწა-წყალს, ზეცას და მთის ფესვებს, ალალად გაზრდილ ქართველ კაცს!

ასე დიდი იაკობის  “დედა ენა“ თაობებს გაზრდის!

მადლობა, უფალო, ყველაფრისთვის!

 ეთერ ქადეიშვილი