ლანჩხუთის, ფაქტობრივად, ერთფეროვანი ქუჩებისთვის კოლორიტადაა ქცეული ერთი მაღალი, გამხდარი, მუდამ ღიმილიანი, აბგაგადაკიდებული ბიჭი _ იგი 18 წლის ვეფხიაა, სიყვარულით _ ვეფხო.
ვეფხო კვირაში სამჯერ აბგით ადგილობრივ პრესას ატარებს. ცდილობს, ასე გადადგას პირველი ნაბიჯები დამოუკიდებელი ცხოვრებისკენ და საკუთარი შემოსავალი ჰქონდეს. ზოგადად, დაუზარელი ბიჭია, თავისუფალ დროს კი ძალიან უყვარს მეგობრებთან ერთად ყოფნა. მეგობრები მართლაც ბევრი ჰყავს _ მთელი ლანჩხუთია მისი მეგობარი…
არავინ იწყენს ამ მხიარულ ბიჭთან, რომელსაც თვალები განუზომელი სევდით აქვს სავსე.
ვეფხიას ცხოვრების ისტორია 18 წლის წინ, კახეთიდან დაიწყო. დედამ იგი სამშობიაროში დაბადებისთანავე მიატოვა _ დღესაც არ იცის ვეფხიამ, როგორია მისი დედა, ახლა კი ძალიან უნდა გაიცნოს და ნახოს ვინაა და როგორია იგი.
მერე პატარას გაზრდა ბებომ და მამიდამ აიღეს საკუთარ თავზე, სითბო აგრძნობინეს, მაგრამ ოჯახური პრობლემების გამო, ყველაფერი შეიცვალა _ იყო სხვადასხვა ბავშვთა სახლი, სადაც მხოლოდ ბებო აკითხავდა და მისთვის საჩუქრებიც მიჰქონდა.
მერე ვეფხოს საყვარელი ბებო გარდაიცვალა, რომელმაც ანდერძით სახლიც დაუტოვა, მაგრამ, როგორც ვეფხია ამბობს, ეს სახლი გაუყიდეს.
აუცილებლად გავალ ბებოს საფლავზეო, პირობას დებს ვეფხია და ვინც მას იცნობს, ეჭვი არ ეპარება, რომ ამ პირობას იგი აუცილებლად შეასრულებს. ის ხომ, უბრალოდ, კარგი ბიჭია, ძალიან ალალი და მართალი, რომელშიც ბოროტების ნასახსაც ვერ იპოვის დადარაჯებული კაცი.
დიღმის, კოჯრისა და ასპინძის შემდეგ ვეფხია ლანჩხუთში მოხვდა.
მიაჩნია, რომ აქ ძალიან გაუმართლა და ისეთ “მაგარ ხალხთან” მოხვდა, რომელთაგან ნამდვილი ოჯახური სითბო იგრძნო. ახლა არც ოჯახს ეთმობა ვეფხია და არც ვეფხიას _ ოჯახი. არც ლანჩხუთი ეთმობა ვეფხიას…
ლანჩხუთი მისთვის ის ადგილია, სადაც ყველას უყვარს, რადგან თავად მას უყვარს აქ ყველა. ჰოდა, იმ პატარ-პატარა ოცნებებიდან, რომელიც ამ ბიჭს აქვს, ერთ-ერთი სწორედ ამ პატარა ქალაქს უკავშირდება. ძალიან უნდა აქ საცხოვრებლად სამუდამოდ დარჩეს და საკუთარი სახლი ჰქონდეს, თუნდაც, ძალიან პატარა. ვეფხოსა და მის მეგობრებსაც სჯერათ, რომ გამოჩნდება ვინმე მადლიანი, აუცილებლად გაუწვდის ხელს და დაეხმარება ბიჭს ამ ოცნების ახდენაში. სხვანაირად არც შეიძლება იყოს, რადგან ძნელია, წარმოიდგინო ლანჩხუთის ქუჩები გურიასა და გურულებზე შეყვარებული კახელი ბიჭის გარეშე _ გაზეთებით სავსე აბგაგადაკიდებული ეს ხმელი და მაღალი ბიჭი ხომ ერთფეროვნებაში ჩაფლული პატარა ქალაქის სახედ იქცა და ის რომ წავიდეს ამ ქალაქიდან, ყველას გული ეტკინება.
