მგლებთან ერთად გაზრდილი ესპანელი, მარკოს როდრიგეზ პანტოია ადამიანის ცხოვრებით იმედგაცრუებულია. აღნიშნულ ინფორმაციას ELPAIS ავრცელებს.
როგორს ცნობილია, ის ესპანეთში, სიერა მორენას მთებში, ერთ დროს „მაუგლი“ იყო, მაგრამ ახლა სოფელ რანტეს პატარა, ცივ სახლში ცხოვრობს. გასული ზამთარი მისთვის რთული აღმოჩნდა და საუბარს ხველა აწყვეტინებს.
71 წლის როდრიგეზის ბედნიერი მოგონებები მგლებთან ერთად გატარებულ ბავშვობას უკავშირდება. ის მგლის ლეკვებმა ძმასავით მიიღეს, დედობის მნიშვნელობა კი მგელმა ასწავლა, რომელიც კვებავდა.
მას გამოქვაბულში ეძინა ღამურებთან, გველებთან და ირმებთან. მათ ერთად ასწავლეს თავის გადარჩენა. მათგან შეიტყო, რომ კენკრის და სოკოს ჭამა უსაფრთხოა.
ყოფილი მგლის ბიჭი, 19 წლის იყო, როდესაც სამხედროებმა იპოვნეს და ბუნებრივ სახლს იძულებით დააშორეს.
მას შემდეგ რაც დაატყვევეს, როდრიგეზის სამყარო დაიშალა და სრულად აღდგენა ვერ შეძლო. ატყუებდნენ, შეურაცხყოფას აყენებდნენ, სამშენებლო ინდუსტრიებისგან და უფროსებისგან ექსპლუატაციაში იყო და ადამიანის ტომთან რეინტეგრაცია ვერ შეძლო. რანტეში ადამიანი მხოლოდ ერთ-ერთმა მეზობელმა დაუძახა. გარემოს დამცველი ჯგუფი ფულს აგროვებს, რომ როდრიგეზის სახლის იზოლირება და გათბობა მოხდეს, რასაც მისი მწირი პენსია ვერ ჰყოფნის.
ის 1946 წელს ანორაში დაიბადა. დედა 3 წლის ასაკში გარდაეცვალა, მამამისმა კი მეორე ცოლი მოიყვანა. წყვილმა ბავშვი მთებში მწყემსთან დატოვა.
მწყემსმა ბიჭს ცეცხლის გამოყენება და ჭურჭლის დამზადება ასწავლა, თუმცა, 1954 წელს გაუჩინარდა, რის შედეგადაც, 7 წლის ბიჭი მარტო დარჩა. როდესაც ხელისუფლებამ აღმოაჩინა, ის სიტყვებს ღრუტუნებდა და ტიროდა.
„ცხოველებიც ტირიან“,_ამბობს როდრიგეზი.
ის აღიარებს, რომ ტყეში დაბრუნება სცადა და განმარტავს, რომ „ის არ იყო, რასაც მივეჩვიე“.
„ისინი მგლები არიან და თუ დავუძახებ მიპასუხებენ, მაგრამ არ მომიახლოვდებიან. ადამიანის სუნი ამდის და ოდეკოლონი მასხია“,_აბობს ის.
როდრიგესი დამწუხრებულია, რადგან სადაც ადრე მისი ქვაბული იყო, ახლა კოტეჯებია და ელექტრო კარიბჭე.
მისი გამოცდილება საგანი გახდა სხვადასხვა ანთროპოლოგიური კვლევებისთვის, 2010 წელს კი, ხერარდო ოლივარესმა ფილმი გადაიღო „მგლებს შორის“.
როდრიგეზი ამტკიცებს, რომ ცხოვრება ბევრად უფრო რთულია, რადგან ის თანამედროვე სამყაროში დააბრუნეს.
„ვფიქრობ, ადამიანები დამცინიან, რადგან ვერ ვერკვევი პოლიტიკასა და ფეხბურთში“.
გზაზე ბევრი ცუდი ადამიანი შეხვდა, მაგრამ არსებობს ისეთებიც, ვინც სოლიდარობას უცხადებენ.
ერთ-ერთი ასეთი ტყის ოფიცერი, ხოსე სანტოსია, რომელიც ორგანიზებას უკეთებს სკოლაში სესიებს, სადაც როდრიგეზს ცხოველთა სიყვარულზე და გარემოზე ზრუნვის მნიშვნელობაზე შეუძლია ისაუბროს.
„საოცარია, როგორ იზიდავს ბავშვებს მისი ცხოვრებისეული გამოცდილება“,_ამბობს სანტოსი.
ბავშვები არიან ადამიანები, ვისთანაც როდრიგეზი თავს ყველაზე კომფორტულად გრძნობს.
