იგი ორი თვეა, რაც ავღანეთში სამშვიდობო მისიით წავიდა და იქ მოვალეობის შესრულების დროს დაიღუპა.
21 ივნისს, გარდაცვლილის ოჯახს მიუსამძიმრეს თავდაცვის სამინისტროს იმერეთის მესამე ქვეითი ბრიგადის მეთაურმა ზაზა ჯანჯალიამ და იმერეთი-რაჭა-ლეჩხუმის სამხედრო პოლიციის სამმართველოს უფროსმა ხვიჩა გომბრონიძემ. ცხედართან გვარდიის დეპარტამენტის დაქვემდებარებაში მყოფი საპატიო ყარაული იდგა. დაკრძალვის ხარჯებს თავდაცვის სამინისტრო გაიღებს. ოზურგეთში, დაკრძალვაზე, თავდაცვის მინისტრს, ბაჩო ახალაიას ელოდებიან. სამძიმარზე მოსულმა სამხედრო პირებმა, გიას დაღუპვის დეტალებთან დაკავშირებით, “გურია ნიუსთან” კომენტარის გაკეთება არ ისურვეს.
საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს მიერ გავრცელებულ ინფორმაციით, რიგითი გოგუაძე IშAF-ის მისიის ფარგლებში, III ქვეითი ბრიგადის შემადგენლობაში, ჰელმანდის პროვინციაში მსახურობდა. იგი თალიბების თავდასხმის დროს დაიჭრა და მოხდა მისი ჰოსპიტალიზაცია, თუმცა, ექიმებმა ჭრილობების სიმძიმის გამო გოგუაძის გადარჩენა ვერ შეძლეს.
რიგითი გოგუაძე საქართველოს შეიარაღებულ ძალებში 2010 წლიდან მსახურობდა. დაღუპული სამხედრო მოსამსახურის ოჯახი საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ სოციალურ პაკეტს მიიღებს.
ლევან გოგუაძე, გია გოგუაძის ძმა: _ ჩემი ძმა 2 თვის განმავლობაში იბრძოდა ავღანეთში. სამხედრო სამსახურში საკონტრაქტო ხელშეკრულებით, ერთი წელია, რაც წავიდა. საკუთარი სურვილით გადადგა ეს ნაბიჯი, კომისარიატსაც არ ჰყავდა გამოძახებული. ჰყავდა საცოლე, რომელიც ახლა უნდა შეერთო. ჩვენთვის ყველაზე უახლესი ინფორმაცია ისაა, რომ თალიბებმა ყუმბართმტყორცნი ესროლეს და “ასკოლკამ” საძილე არტერია დაუზიანა. ვინ არის თვითმხილველი, არ ვიცი. არც ის ვიცით, ვისთან იყო, ვინ იყო მის გვერდით. ეს მისმა ამხანაგებმა იციან და ნოემბერში გავიგებთ, როცა ისინი ჩამოვლენ. მათ იციან, რა მოხდა _ იქ ბევრი ოზურგეთელია წასული.
თამარ ყურაშვილი, სკოლის დირექტორი: _ გია გოგუაძემ ბოხვაურის საჯარო სკოლა დაამთავრა. იგი შეიძლება განზოგადდეს, როგორც მოსწავლის სახე, რომელსაც ახასიათებდა ყველა დადებითი თვისება, ადამიანურობა, ადამიანებთან ურთიერთობისას კომპრომისზე წასვლისა. გარდა ამისა, გამოირჩეოდა მაღალი აკადემიური მოსწრებით. სკოლის დამთავრების შემდეგ, როცა დახასიათება მომთხოვა, მივხვდი, რაღაც სასიკეთო საქმე უნდა ეკეთებინა. თუ აუცილებლად უნდა დაღვრილიყო მისი სისხლი, ჯობდა, ეს სისხლი საქართველოსთვის გაღებულიყო. გიას დანაკლისს ვერაფერი შეავსებს.
ლამარა დევაძე, მეგობრის დედა: _ უშიშარი ბიჭი იყო. ვეკითხებოდი, არ გეშინია,-მეთქი? არ მეშინიაო, _ ამბობდა და მის თვალებში ვხედავდი, რომ მართლაც არაფრის ეშინოდა. იგი ნამდვილად იყო სამშობლოს დამცველი, ღირსეული პატარა ბიჭი, დიდი ვაჟკაცი, გამოუცდელი, მაგრამ გულადი და მამაცი.
“გურია ნიუსი” დიდი გულისტკივილით თანაუგრძნობს ყველას გია გოგუაძის დაღუპვის გამო.
