მათიას ჰუტერს სასამართლოში “საერთაშორისო გამჭვირვალობა – საქართველოს” ქუთაისის კოორდინატორი, იურისტი თამუნა ჭარბაძე წარმოადგენს.
“პარლამენტის მიერ განხორციელებული ცვლილებით, 2014 წლის 31 დეკემბრის ჩათვლით, უცხოელ ფიზიკურ პირებს ასევე, უცხოელის მიერ საქართველოს ან საზღვარგარეთის რომელიმე ქვეყნის კანონმდებლობის მიხედვით რეგისტრირებულ პირს არ ექნება სასოფლო სამეურნეო დანიშნულების მიწის შეძენის შესაძლებლობა.
ჩვენ მივიჩნიეთ, რომ ეს იყო საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლით აღიარებული საკუთრების უფლების გაუმართლებელი შეზღუდვა. ამასთან, ანალოგიურ საქმეზე საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლომ 2012 წლის 26 ივნისს გამოიტანა გადაწყვეტილება და სცნო, რომ მსგავსი შინაარსის ნორმები იყო არაკონსტიტუციური. იმ შემთხვევაში მოსარჩელე იყო დანიის მოქალაქე ჰეიკე ქრონქვისტი და იმის გათვალისწინებით, რომ შესაბამისი პრაქტიკა არსებობს, ჩვენ მოვითხოვეთ არსებითი განხილვის გარეშე განმწესრიგებელ სხდომაზე ამ ნორმების არაკონსტიტუციურად ცნობა. გუშინ ჩატარდა განმწესრიგებელი სხდომა, სასამართოს ჰქონდა შეკითხვები, ჩვენ დავაფიქსირეთ ჰუტერის პოზიცია ამ საკითხთან დაკავშრებით და ველოდებით როგორი იქნება სასამართლოს გადაწყვეტილება,” _ აღნიშნავს “გურია ნიუსთან” საუბრისას ჭარბაძე და იმედს გამოთქვამს, რომ სასამართლო გადაწყვეტილებას მაქსიმალურად მოკლე ვადაში მიიღებს.
“ვვარაუდობ, რომ საკითხის მნიშვნელობიდან გამომდინარე, სასამართლო მაქსიმალურად მოკლე ვადებში მიიღებს გადაწყვეტილებას. საკონსტიტუციო სასამართლოს განსაკუთრებული კომპეტენციიდან გამომდინარე გამიჭირდება ზუსტი ვადის თქმა იმიტომ, რომ ყოფილა შემთხვევა, როცა სამი თვის განმავლობაში მიუღია გადაწყვეტილება და ასევე, ამას წელზე მეტიც დასჭირვებია,” _ აღნიშნავს ჰუტერის ადვოკატი.
მისივე თქმით, “მათიას ჰუტერი საერთაშრისო გამჭვირვალობა საქართველოს თანამშრომელია, მაგრამ ის არის საქართველოში მცხოვრები უცხოელი ფიზიკური პირი, რომელსაც სურს შეიძინოს სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწა, მაგრამ განხორციელებული საკანონმდებლო ცვლილების გამო, მას ეს უფლება წაერთვა 2014 წლის 31 დეკემბრამდე”.
ჰუტერის სარჩელზე მოპასუხე მხარე საქართველოს პარლამენტია.
“არ ვიცი, ვინ არის ეს ავსტრიის მოქალაქე. როგორც წესი ასეთი ადამინების ზურგს უკან სხვები არიან ხოლმე, თუმცა, ამას არსებითი მნიშვნელობა არ აქვს, საკითხი უკვე სამართლებრივ ჭრილშია განსახილველი,” _ აცხადებს აგრარულ საკითხთა კომიტეტის თავმჯდომარე გიგლა აგულაშვილი “გურია ნიუსთან” საუბრისას.
საკონსტიტუციო სასამართლოს მსგავს სარჩელზე გადაწყვეტილება უკვე გამოტანილი აქვს. 2012 წლის 26 ივნისს სასამართლომ დანიის მოქალაქე ჰეიკე ქრონქვისტის სარჩელი უცხოელებისთვის ქართული მიწის ყიდვასთან დაკავშირებით კანონში არსებული ბარიერის შესახებ სამართლიანად ცნო და შესაბამისად, აკრძალვაც მოიხსნა.
საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის წარმომადგენელი გიორგი გოცირიძე ამბობს, რომ თუ ჰუტერის სარჩელიც იმავე ნორმას ეხება, რომელიც საკონსტიტუციო სასამართლომ ჰეიკე ქრონქვისტის სარჩელის შემთხვევაში არაკონსტიტუციურად სცნო, მორატორიუმი მოიხსნება.
“თუკი სასამართლო ამ ეტაპზე დაადგენს, რომ ეს იგივე ნორმაა, რაც ჰეიკე ქრონქვისტის საქმეზე განიხილა, არაკონსტიტუციურად სცნობს მომენტალურად, მაგრამ თუ ასე არ იქნება, მაშინ არსებითად განსახილველად მიიღებს საქმეს ანუ კიდევ იმსჯელებს ამ საკითხზე,” _ უთხრა იურისტმა “გურია ნიუსს”.
გაყიდული მიწები
სიღნაღის მუნიციპალიტეტში 10 000 ჰექტარი მიწა უცხოელებზეა გაყიდული. მსგავსი მდგომარეობაა დედოფლისწყაროში, ახმეტაში, თელავსა და გარდაბნის მუნიციპალიტეტშიც. თუმცა, ოფიციალური სტატისტიკა თუ რამდენი ჰექტარი ქართული მიწაა გაყიდული უცხოელებზე, არ არსებობს.
სხვადასხვა რაიონის სოფლების მოსახლეობამ საძოვარი თუ არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწების დაბრუნების მოთხოვნით არაერთი საპროტესტი აქცია გამართა. აღნიშნული მიწები ხშირ შემთხვევაში უცხო ქვეყნის მოქალაქეებზეა მიყიდული.
კერძოდ, კახეთში, დედოფლისწყაროს სოფელ სამთაწყაროში მოსახლეობამ ერთი და იმავე მოთხოვნით აქცია რამდენჯერმე გამართა. მათი თქმით, 180 ჰა მიწის ფართობი 49-წლიანი იჯარით ჰქონდათ აღებული, მაგრამ 2011 წლის დეკემბერში, აუქციონის წესით მიწები იტალიელებსა და რუსულ ფირმა “ოლივგრინზე” გასხვისდა.
მსგავსი აქციები იმართებოდა სიღნაღისა თუ ახმეტის რაიონებშიც. ასევე, გარდაბანშიც.
ეს ყველაფერი 2012 წლის ივნისის ბოლოს მას შემდეგ დაიწყო, რაც, როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, საკონსტიტუციო სასამართლომ დანიის მოქალაქე ჰეიკე ქრონქვისტის საჩივარი, უცხოელებისთვის ქართული მიწის ყიდვასთან დაკავშირებით კანონში არსებული ბარიერის შესახებ, სამართლიანად ცნო და შესაბამისად, აკრძალვაც მოიხსნა.
კერძოდ, ცვლილება სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ საქართველოს კანონში 2012 წლის 24 ივნისს შევიდა. კანონის მე-4 მუხლში, რომელიც უცხო ქვეყნის მოქალაქეს საქართველოში მიწის საკუთრების უფლებას მხოლოდ მის მემკვიდრეობით მიღების შემთხვევაში აძლევდა, მაგრამ ამავე დროს, ავალდებულებდა, რომ საკუთრებაში მიღებიდან 6 თვეში მიწა აუცილებლად საქართველოს მოქალაქისთვის მიეყიდა, გაუქმდა.
შესაბამისად, უცხო ქვეყნის მოქალაქეებს საქართველოს ტერიტორიაზე მიწის ყიდვასთან დაკავშირებით ბარიერი მოეხსნათ.
როგორ ხდებოდა მიწების გასხვისება?
სიღნაღი, ახმეტა, თელავი:
საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის თელავის ოფისის ხელძღვანელი მარეხი მგალობლიშვილი “გურია ნიუსთან” აცხადებს, რომ სიღნაღის მუნიციპალიტეტის 10 სოფელში, მათ შორის სოფელ ნუკრიანში, ქვემო ბოდბეში, ქვემო მაღაროში, ილია წმინდაში და ა.შ. ყველაზე დიდი პრობლემა საძოვრებისა და სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწების უქონლობაა.
“მიწების გასხვისების და განსაკუთრებით, მათი უცხოეთის მოქალაქეებისთვის მიყიდვის სქემა ასეთი იყო – ძირითად შემთხვევებში, ჯერ სახელმწიფოს მიერ პირდაპირი მიყიდვის წესით მიწები საქართველოს მოქალაქეებზე იყო გადაცემული ან აქ დაარსებულ შპს კომპანიებზე, რომლებიც მერე თავის მხრივ, აღნიშნულ მიწებს უცხოელებზე ყიდდნენ.
სოფელ ილიაწმინდაში, სადაც მოსახლეობა ამ დრომდე სასოფლო-სამეურნეო მიწის გადმოცემაზე იბრძვის, საცდელი სამეცნიერო მეურნეობა იყო, რომელიც საუკეთესო მიწებს ფლობდა და დღეს ეს მიწები სწორედ უცხოელებზეა გასხვისებული. კერძოდ, ეს მიწები ეკონომიკის სამინისტრომ პირდაპირი მიყიდვის წესით ერთ-ერთ შპს-ს გადასცა, რომელმაც 2012 წელს მიწა უცხოეთის მოქალაქეს მიჰყიდა.
დანარჩენ სოფლებშიც უცხოელები უკვე საკმაოდ დიდი რაოდენობის სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ფართს ფლობენ.
ხალხი კი საძოვრების გარეშე დარჩა. რამდენიმე სოფელში, როგორებიცაა ანაზა, ვაქირი, მოსახლეობამ შემოგვტირა – ერთი გოჯა მიწა არ გვაქვს, რომ საქონელი მოვამრავლოთ და ელემენტარული შემოსავალი გვქონდეს, რადგან მიწები სრულადაა გასხვისებულიო,” _ აცხადებს მგალობლიშვილი.
მისივე თქმით, გასხვისება გასულ წლებში მოხდა და ყველაზე მეტად, რასაც მოსახლეობა უჩივის, ისაა, რომ მათ ამის შესახებ ინფორმაცია არც ჰქონდათ.
“ეს აუქციონის ფორმით ან რაიმე სხვა გზით რომ ყოფილიყო, ჩვენ შევისყიდიდით და ჩვენ მივიღებდით აუქციონში მონაწილეობასო. ათობით ჰექტარი მიწა გასხვისებულია არა მარტო უცხოელებზე, არამედ ვიღაც ერთ კონკრეტულ პირზე, რომელიც იქ არ ცხოვრობს, არ იყენებს და არც ხალხს აძლევს ამის საშუალებას.
მაგალითად, ანაზაში, მოსახლეობა ამბობს, რომ როდესაც მიწაზე უკვე ტრაქტორები შემოვიდნენ და დამუშავება დაიწყეს, მაშინ მივხვდით, რომ ჩვენი საძოვრები უკვე ვიღაც სხვის მფლობელობაში იყო გადასულიო.
ბევრი დოკუმენტია მოსაპოვებელი საჯარო რეესტრიდან, ეკონომიკის სამინისტროდან, პრივატიზაციის სამმართველოდან, რომ გაირკვეს რამდენად კანონიერად ხდებოდა სახელმწიფოს მიერ ამ მიწების გასხვისება, თორემ ის, რომ უცხოელმა კერძო პირისგან ან რომელიმე შპს-გან მიწა იყიდა, როგორც ვნახეთ, კანონის ნორმების დაცვით მოხდა,” _ აღნიშნავს მგალობლიშვილი.
იურისტი აცხადებს, რომ იგივე ვითარებაა თელავშიც.
“სანიორეში უცხო ქვეყნის მოქალაქეზე მოხდა მიწების გასხვისება, სადაც უკვე სახლების მშენებლობაც კი დაასრულეს. ხელშეკრულებაში მითითებულია, რომ აგრო-სამრეწველო კომპლექსი უნდა აშენებულიყო ტურისტული ინფრასტრუქტურით, მაგრამ მოსახლეობა ამბობს, რომ ეს კერძო, საცხოვრებელი კოტეჯებია,” _ უთხრა “გურია ნიუსს” საია-ს წარმომადგენელმა.
სიღნაღის მუნიციპალიტეტის გამგებელი ბერდია ასანიშვილი კი აცხადებს, რომ აღნიშნული რაიონიდან მთლიანობაში, უცხოელებზე 10 000 ჰექტარია გასხვისებული.
“ძირითადად არაბებზე, თურქებზე, ირანელებსა და ინდოელებზე, რომელთაც ოფიციალურად აქვთ დარეგისტრირებული საკუთრება. ამ 10 000 ჰექტარიდან 3 000-ზე მეტი ინდოელებზეა გასხვისებული.
ძირითადად, ეს ტენდენცია(უცხოელებისთვის მიწების მიყიდვა) დაიწყო 2012 წლის მაისის შემდეგ და არჩევნებამდე გრძელდებოდა. ამ ეტაპზე შეჩერებულია,” _ აცხადებს ასანიშვილი.
ამასთან, იგი აღნიშნავს, რომ მიწების გაყიდვა ეკონომიკის სამინისტროს “თხოვნითა” და მუნიციპალიტეტის გამგეობის თანხმობით ხდებოდა.
“აქ მიწების გაყიდვა-პრივატიზებაზე ნებართვის გაცემა 2005 წლიდან და კონკრეტულად იჯარით აღებულ საძოვრების შესყიდვაზე 2007 წლიდან დაიწყო. ჩვენ რა საბუთებიც მოვიძიეთ, იმ წლებში მიწები კანონიერადაა გაყიდული ეკონომიკის სამინისტროს მიერ. კერძოდ, სამინისტრო მიმართავდა მუნიციპალიტეტს კონკრეტულ მიწაზე გაყიდვის შესახებ თხოვნით და მუნიციპალიტეტი ან თანხმდებოდა, ან – არა.
ეკონომიკის სამინისტროს უკვე მივმართეთ, სახელმწიფო თავის ღონისძიებებს გაატარებს. ჩვენ ადგილზე რა შეგვიძლია? ცოტა სირთულეების წინაშე ვართ, რადგან კანონმდებლობა ამის საშუალებას არ გვაძლევს – ისეთი გამარტივებული კანონია მიღებული უცხოელებისთვის ქართული მიწების შესყიდვასთან დაკავშირებით, ალბათ, მარტო საქართველოა პრეცენდენტი. ჩვენ უძლურები ვართ,” _ განუცხადა “გურია ნიუსს” სიღნაღის მუნიციპალიტეტის გამგებელმა.
გურჯაანის მაჟორიტარ გიორგი ღვინიაშვილს ტელეფონით დავუკავშირდით. იგი 1-ლი ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნებამდე კახეთის გუბერნატორის პოსტს იკავებდა. დეპუტატმა ჟურნალისტის კითხვის შემდეგ განაცხადა, რომ მოგვიანებით დაგვერეკა. თუმცა, მას ჩვენი სატელეფონო ზარებისთვის აღარ უპასუხია.
გარდაბანი, დუშეთი
გარდაბნის რაიონის მაჟორიტარობის ყოფილი კანდიდატი “ქართული ოცნებიდან”, პოლიტოლოგი და ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე აცხადებს, რომ გასულ წლებში საქართველოში სახელმწიფო მიწების დამალვის ტენდენცია იყო.
“მაგალითად, ინფორმაცია მაქვს, რომ დუშეთის რაიონში სახელმწიფო მიწების 80 პროცენტი დამალული იყო. ეს ნიშნავს, რომ ეს მიწები არც ერთ დოკუმენტში არ იყო შეტანილი და ოფიციალურ რეესტრშიც არ ჩანდა.
როგორ ჩანს, საიდუმლო რეესტრი არსებობდა, რომლის მიხედვითაც ამ მიწების გასხვისება ხდებოდა. დუშეთის რაიონში ასეთი შემთხვევების ყველაზე მაღალი მაჩვენებელია,” _ აღნიშნავს არეშიძე.
მისივე თქმით, გარდაბნის რაიონში დაახლოებით 30 პროცენტი გადამალული მიწები იყო და ჯერჯერობით ისევ ასეა.
“ამ გადამალულ მიწებს შემდეგ ყიდნენ თავისიანებზე და ა.შ.
მაგალითად, დღეს რეესტრიდან ამონაწერი რომ ამოიღოთ, გამოდის, რომ გაყიდული მიწების ძალიან დიდი ნაწილი გიორგი ფეიქრიშვილის(გარდაბნის მაჟორიტარი, საკრებულოს ყოფილი თავმჯდომარე), ვაჟა ლილუაშვილის (კონსტიტუციური უსაფრთხოების დეპარტამენტის უფროსის ყოფილი მოადგილე) და მათი გუნდის წევრების საკუთრებაა.
მთელი გარდაბნის რაიონის მასშტაბით ფეიქრიშვილს 80 ნაკვეთი აქვს საკუთარ თავსა და ოჯახის წევრებზე გაფორმებული. იფორმებდნენ და მერე ყიდდნენ. ხშირ შემთხვევბში მიწებს პროფილს უცვლიდნენ, ვთქვათ არასახნავი-არასამეურნეო გადაჰყავდათ სახნავში ან პირიქით, რაც გამგეობის პრეროგატივა იყო და როგორც უნდოდათ ისე იქცეოდნენ.
ყოფილა შემთხვევა, რომ შუა სეზონზე მოსავლიანი მიწა, ანუ ჯეჯილი გაუყიდიათ მსხვილ მყიდველზე და ხალხი მშიერი დაუტოვებიათ. მაგალითად, ასეთი შემთხვევა გარდაბნის რაიონის სოფელ ქესალოში მოხდა.
ამ რაიონში მიწების გაყიდვაზე სრული განუკითხაობა იყო. მიწები გაყიდულია ინდოელებზე, ირანელებზე, ბურებზე…
წინა ხელისუფლება თავს იმართლებს იმით, რომ ჩვენ ელექტრონულ აუქციონს ვაცხადებდით და არავის არ ყიდულობდაო. რა იცის ამ ხალხმა ელექტრონული აუქციონი?! გარდაბნის რაიონში ინტერნეტის მომხმარებელი მოსახლეობის 3-7 პროცენტია. ანუ ეს ყველაფერი თვალთმაქცობა და ცინიზმი იყო. მოსახლეობას კონსტიტუციით აქვთ უფლება იცოდნენ მათი მიწის გაყიდვის შესახებ,” _ აცხადებს არეშიძე.
მისი შეფასებით, ამ წლების განმავლობაში მიწებთან დაკავშირებული პრობლემატიკის რეზიუმე ასე გამოიყურება:
“კანონის არასრულყოფილება და უგვანობა; ბანდიტთა კლანის არსებობა, რომელიც საუკეთესო მიწებს თავისთვის მალავდა, შემდეგ ყიდულობდა და საკუთარი ოჯახის წევრებზე აფორმებდა და მესამე – ამ დამნაშავეთა ჯგუფის მიერ, რომელსაც ვაჟა ლილუაშვილი ხელმძღვანელობდა, გარდაბნის რაიონში გადამალულია მიწების დაახლოებით 30 პროცენტი, რომელსაც შემდეგ ერთმანეთში ინაწილებდნენ. დღეს გარდაბნის რაიონის საკრებულოში 4-5 კაცია, რომლებიც ამ საქმეში მონაწილეობას იღებდნენ,” _ უთხრა “გურია ნიუსს” მამუკა არეშიძემ.
გარდაბნის მაჟორიტარი დეპუტატი გიორგი ფეიქრიშვილი, რომელიც პარლამენტში “ნაციონალური მოძრაობის” სახელით შევიდა და ამჟამად, უპარტიო დეპუტატია, საპარლამენტო არჩევნებამდე გარდაბნის საკრებულოს თავმჯდომარე იყო.
გამოცემასთან საუბრისას აღნიშნულ რაიონში რამე მიწის საკუთრებას უარყოფს. რაც შეეხება მიწების გასხვისებას, აცხადებს, რომ მიწები მის გარეშე გაიყიდა.
მაჟორიტარი აღნიშნავს, რომ მისი საკრებულოს თავმჯდომარედ მუშაობის პერიოდში ეკონომიკის სამინისტროს კონკრეტული მიწის გასხვისების თხოვნით მისთვის არ მიუმართავს და “მიწები მის გარეშე იყიდებოდა”.
“მიწების გაყიდვის წინააღმდეგი ვიყავი მუდამ, რომ ადგილობრივი მუნიციპალიტეტის გარეშე არ გაეყიდათ. რაც ეკონომიკის სამინისტრომ გაყიდა, თავისივე ბალანსზე იყო და ყიდდნენ. ქონების მართვის სამმართველო აუქციონს გამოაცხადებდა და ყიდიდნენ. თუ მივუსწრებდი, გავაჩერებინებდი აუქციონს და თუ ვერ ვნახავდი, ყიდდნენ,” _ აღნიშნავს ფეიქრიშვილი.
კითხვაზე, გამგეობაში მის გარდა მიწების გაყიდვაზე ნებართვას თუ გასცემდა ვინმე, საკრებულოს ყოფილი თავმჯდომარე პასუხობს, რომ ამის უფლება მხოლოდ მას და გამგებელს ჰქონდა.
“თუმცა, მას გაყიდვებზე ნებართვა თუ აქვს გაცემული, მის ნაცვლად ვერ გიპასუხებთ. მაგრამ მე პირადად ყოველთვის წინააღმდეგი ვიყავი, რომ მიწები გაეყიდათ,” _ აცხადებს ფეიქრიშვილი დასძენს, რომ მიწების გასაყიდად აუქციონის გამართვის შესახებ “არც გამგეობისა და არც მოსახლეობის ინფორმირება არ ხდებოდა”.
რაც შეეხება მიწების საკუთარ ნათესავებზე გადაფორმებას, იგი ამ ინფორმაციას სიცრუეს უწოდებს და ირწმუნება, რომ გარდაბანში “ერთი სანტიმეტრი მიწაც კი არ მოეპოვება”.
“მაგრამ მე სადაც ვცხოვრობ, სოფელ წავკისში, რეფორმის ფონდით მეც მაქვს მიწები მიღებული და ჩემს ნათესავებსაც. რაა, სირცხვილია თუ უსინდისო ადამიანი ვარ, რატომ არ უნდა მიეღოთ მიწები ჩემს ნათესავებს?!” _ განუცხადა “გურია ნიუსს” გარდაბნის მაჟორიტარმა დეპუტატმა.
რა კეთდება პრობლემის მოსაგვარებლად?
პარლამენტის დარგობრივი ეკონომიკისა და ეკონომიკური პოლიტიკის თავმჯდომარე ზურაბ ტყემალაძე აღნიშნავს, რომ პრობლემა სერიოზულია და მისი მოგვარება რამდენიმე თვის წინ უკვე დაიწყო.
“სამწუხაროდ, საქართველოში დღემდე არ იყო ჩატარებული აღწერა-ინვენტარიზაცია – რა მიწები გაგვაჩნია და რა – არა. მიწები არ იყო დახარისხებული თავისი თვისობრივი მაჩვენებლის მიხედვით. ვგულისხმობ – რამდენი საძოვარი, სახნავი, საზღვრისპირა მიწა, ტყის ფონდი თუ მდინარის კალაპოტია გაყიდული.
აღრიცხული არ იყო, რა რაოდენობის მიწაა იჯარით გაცემული და მესაკუთრეებს საკუთრების დამადასტურებელი ცნობა აღებული ჰქონდათ თუ არა. ასეთ ქაოტურ მდგომარეობაში მიწების გაყიდვა ნამდვილად ცუდია.
აქედან გამომდინარე, ჩვენი საკანონმდებლო ინიციატივა(მიწების უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისათვის მიყიდვაზე მორატორიუმის გამოცხადება – ავტ.) ემსახურება იმას, რომ ასეთ ვითარებაში უცხოელებისთვის მიწების მიყიდვით შეუქცევადი და გამოუსწორებელი მდგომარეობა არ დადგეს.
2013 წლის ივლისიდან შევაჩერეთ უცხოელებზე ყოველგვარი მიწების მიყიდვა, გადაყიდვა, რეგისტრაციაში გატარება, რათა სახელმწიფოს ზედმეტი თავისტკივილი არ ჰქონდეს იმ შემთხვევაში, თუ ვიღაცამ რაღაც შეცდმომა დაუშვა. ამ მიმართულებით მორატორიუმი გამოვაცხადეთ და მთავრობას დაევალა, კანონმდებლობა მოაწესრიგოს.
იგულისხმება, რომ აღიწეროს და გაირკვეს ყველაფერი. უნდა შეიქმნას მიწის კოდექსი, რომელიც გააერთიანებს მდინარის კალაპოტებსაც, ტყეებსაც, სახნავ-საძოვარსაც, სარეზერვოსაც, საზღვრისპირა მიწასაც და ა.შ.
შემდეგ აღიწერება მიწა ვის კუთვნილებაშია და იყო მანამდე, სანამ გაიყიდებოდა. ასევე დადგინდება, თუ რა მიდგომა უნდა გვქონდეს უცხოელებისთვის მიწების მიყიდვის საკითხთან,” _ განაცხადა ტყემალაძემ.
მისივე თქმით, კანონმდებლობამ უნდა განსაზღვროს ისიც, უკვე გაყიდული მიწების საკითხი როგორ მოწესრიგდება.
“ამ პროცესში თუ სადმე ვინმეს დანაშაულებრივი და უკანონო ქმედებები გამოიკვეთება, ბუნებრივია, დანარჩენს სამართალდამცავი ორგანოები გაარკვევენ,” _ უთხრა ტყემალაძემ “გურია ნიუსს”.
აგრარულ საკითხთა საპარლამენტო კომიტეტის თავმჯდომარის თქმით, სპეციალური კომისია, რომელიც საქართველოს მიწების აღწერის მიზნითაა შექმნილი, მუშაობას აგრძელებს და პარლამენტმა რამდენიმე საკანონმდებლო აქტში ცვლილებაც შეიტანა. გიგლა აგულაშვილი აცხადებს, რომ ზუსტი მონაცემი იმისა, თუ რა ოდენობის სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწაა გაყიდული უცხოელებზე, ამ დრომდე არ არსებობს:
“ერთიანი კადასტრი და ზუსტი მონაცემები ჯერ არ გვაქვს და სანამ არ დასრულდება აღწერა მთლიანი ქვეყნის მასშტაბით, რასაც დაახლოებით სამი წელი დასჭირდება, არ გვექნება”.
