შემოგთავაზეთ “გურიას” უკრაინელი ფორვარდის, ვიქტორ ხლუსის ინტერვიუ, სადაც იგი ამბობს, რომ “გურიას” ფეხბურთელებს წაგებას აიძულებდნენ. ცნობილი ფაქტია, რომ “გურიის” გავარდნაში თბილისის “დინამოს” ხელი ერია. თუ როგორ განვითარდა მოვლენები გადამწყვეტი თამაშის დროს, ამის შესახებ გთავაზობთ ერთ თავს გამოუქვეყნებელი წიგნიდან.
ქალაქის ნავთობბაზის ეზოდან ბენზინით დატვირთული სპეცმანქანა გადმოვიდა. უკვე გვიანი საღამოა, საათის ისრები სადაცაა 12-ს მიუკაკუნებს. ირგვლივ დიდი არეულობაა. თუმცა, ბენზომანქანა ახერხებს გასვლას ქალაქიდან, სადაც საგანგებო მდგომარეობაა გამოცხადებული. ბენზინით დატვირთულ ავტომობილს კუდში რამდენიმე მსუბუქი მანქანა მიჰყვება. ისინი გეზს ზღვისპირა სოფლისკენ იღებენ… გადაწყვეტილება მიღებულია _ გუნდის საწვრთნელი ბაზა უნდა დაიწვას. თუმცა, ინფორმაციამ მანქანის ჩასვლამდე ჩააღწია, მეზობელი ქალაქიდან სპეცდანიშნულების გაძლიერებული რაზმებია გამოძახებული. საწვრთნელი ბაზა სამხედროების ალყაშია.
… ყველაფერი ზუსტად ერთი წლის წინ დაიწყო, როცა სოფლის გუნდმა დიდი იმპერია შეაზანზარა და გიგანტი ქალაქების გვერდით დადგომა ისურვა. მართალია, “ამ სოფელს” ქალაქს უწოდებენ, თუმცა, ახლომდებარე დიდი ქალაქების აეროპორტებში ჩამოსულ სტუმრებს, როცა ამ პატარა ქალაქის სტადიონზე მიიყვანენ, უკვირთ _ სტადიონი ქალაქიდან ძალიან შორს არისო. ანუ ქალაქად მას არავინ თვლის. ეს მას სულაც არ უშლის ხელს, ჰქონდეს დიდი ამბიცია, თუნდაც, სპორტში. ფეხბურთის სიყვარული აქ ძვალსა და რბილში აქვთ გამჯდარი. მათ საქომაგო კლუბს რეგიონის სახელი ჰქვია. პატარა ქალაქი პირთამდე ავსებს მასზე 2,5 ჯერ დიდი ტევადობის სტადიონს.
ამ ქალაქში მატარებლის გაჩერებაც ფეხბურთს უკავშირდება. ეს ადრე იყო, 20-25 წლის წინათ, როცა სტუმარი გუნდის მისაღებად სადგურში სამგზავრო მატარებლის გაჩერება გახდა საჭირო. მაშინ ქალაქი არ იყო მონიშნული დიდი იმპერიის რუკაზეც. ამიტომაც, იქ, “ზემოთ”, ცენტრში გადაწყვიტეს, იმპერიის რუკაზე ორ უახლოეს ქალაქს შორის მუქი წერტილი დაესვათ, ტუშით გაემუქებინათ და ეთქვათ, რომ ეს სწორედ “ის ქალაქია”. ქალაქი, რომელიც ჩაის პლანტაციებით იყო განთქმული, ჩაი კი ხალხსაც არჩენდა და ფეხბურთის კლუბსაც. თუმცა, ამ უკანასკნელს სხვა პატრონიც არაერთი ჰყავდა. ქალაქის საწარმოებს თამაშები და ფეხბურთელები გადანაწილებულები ჰყავდათ.
იმ დღეს, ქალაქს, იმპერიაში შემავალი მეგობარი ქვეყნის გუნდი სტუმრობდა. წინასწარ ითქვა, რომ მასპინძელს უნდა წაეგო, რადგან იმავე იმპერიაში შემავალ საკუთარ დედაქალაქს ასე გადაეწყვიტა. მთავარ ქალაქსაც გასჭირვებოდა და ელიტ-ლიგის დატოვების საფრთხე ჰქონდა. სტუმარი შემდეგ დედაქალაქში ჩადიოდა, “სოფლიდან” წაღებული 2 ქულა იქ უნდა დაეტოვებინა, ანუ მთავარი ქალაქი პატარა ქალაქის ხარჯზე გეგმავდა ფონს გასვლას. პოლიტიკურ-სპორტული განაჩენი უკვე გამოტანილი იყო _ სოფლის გუნდს ჩაგრავდნენ. ამის გაგონება არ სურდა პატარა ქალაქს. ხმებმა მათ ქომაგებამდეც მიაღწია და სიტუაცია უკიდურესად დაიძაბა.
ქალაქის მმართველობაში “სოფლის გუნდის” ქომაგები დილიდანვე მიიჭრნენ. ისინი ქალაქისა და გუნდის თავკაცებთან შეხვედრას ითხოვდნენ. “პირველი” უკვე ინფორმირებულია, რადგან ზემოდან დავალება უკვე მიღებული აქვს. მას შეუძლია, უკანა გასასვლელით ასცდეს აგრესიულად განწყობილ ადამიანებს, თუმცა, მათთან შეხვედრას თანხმდება. “არ გაბედოთ თამაშის წაგება!” _ სტუმრები აგრესიულები არიან. ქალაქის მმართველზე ასეთი შეტევა იმპერიის კანონებით დასჯადია, მაგრამ “პირველი” სტუმრებს ამშვიდებს _ არ ინერვიულოთ, თამაშის დათმობას არ ვაპირებთო. მან იცის, რომ ცრუობს, რა თქმა უნდა, არც წაგება სურს, მაგრამ სხვა გზა არ აქვს.
“პირველი” სპეცტელეფონს მიუჯდება. ცენტრს აცნობებს, რომ ქალაქში ვითარება შესაძლოა უკონტროლო გახდეს, თუმცა. ვერაფერს ცვლის. “ასი მილიციელითა და ამდენივე სამხედროთი 25 ათას ადამიანს ვინ შეაკავებს, იქნებ გადაიფიქროთ, თორემ თქვენ თავზე აიღეთ პასუხისმგებლობა. დაფიქრდით, ჯობს” _ ქალაქის მმართველი ცენტრს აგრესიულად ელაპარაკება. მას უხსნიან, რომ ეს პრობლემა არ არის და დამატებით ძალებს გამოუგზავნიან. “რაც მოხდება, თქვენს თავს დააბრალეთ!” _ ბოლოს იგი ყვირის და ყურმილს აგდებს. “პირველი” სავარძელში ჩაეშვება და თავისთან გუნდის ხელმძღვანელს იბარებს, პარალელურად მოადგილეებს, პარტიის აქტივს, უშიშროებისა და მილიციის ხელმძღვანელებს.
ქალაქის თავი თავისებური კაცია. მისი საუბარი “ცენტრს” აშინებს. ამიტომაც სასწრაფოდ “დამატებით ძალას” გზავნიან. ის ცნობილი ფეხბურთელია, იმ დროს კი დედაქალაქის გუნდის ერთ-ერთი მმართველი. მთავარი გუნდი მილიციის საკუთრებაა, ამიტომაც აშკარაა, რომ “პირველს” აქედან შეუტევენ. სხვა გზა აღარ რჩება, იგი დანებდა. თუმცა ხვდება, რომ საღამოს რაღაც ცუდი მოხდება. მას ქომაგებისთვის მიცემული სიტყვაც აშფოთებს და ისიც, რომ “ცენტრი” თამაშს დაათმობინებს და შემდეგ ქალაქში არეულობას ხელში შეატოვებს. ცოტათი ის ამშვიდებს, რომ შესაძლოა, საფრთხე “ცენტრმაც” იგრძნოს და უკვე გაშიფრული სცენარი გადაიფიქრონ.
საღამოს სტადიონზე მიმავალ ქომაგებს სამხედროების სიჭარბე თვალში ხვდებათ. ისინი ხვდებიან, რომ მოატყუეს და სპეცზარმი მათ საწინააღმდეგოდ გააძლიერეს. მილიციის გაძლიერებული ჯგუფებიც ჩამოვიდნენ. არეულობისთვის ქომაგებიც მზად არიან _ სტადიონზე უკვე მიტანილია ქვები, რომელიც შემდგომში აშკარად გამოადგებათ. თამაში, მოლოდინისამებრ, “სოფლის გუნდის” დამარცხებით დასრულდა. მატჩის მიწურულს სტადიონზე ვითარება აშკარად დაძაბულია. ტრიბუნები სადაცაა იფეთქებენ. “პირველი” სამთავრობო ლოჟაშია, “საპატიო სტუმარიც” იქ არის. იგი გახარებულია, რასაც ვერ ვიტყვით “პირველზე” _ მას დანა პირს არ უხსნის.
მატჩის დასრულება და ტრიბუნების აალება ერთი იყო. თვეების წინ გაკეთებულ არენას განრისხებულმა ქომაგებმა ცეცხლი წაუკიდეს. სტადიონის დიქტორი ამაოდ ცდილობს მათ დამშვიდებას. მის მოწოდებას ხალხი ყურს არ უგდებს. ქომაგთა ჯგუფი “საპატიო სტუმრისკენ” მიიჩქარის. თუმცა, ის სადღაც გაუჩინარდა. სტადიონიდან მიმავალი ყველა მანქანა კონტროლდება. “სტუმარი” სამშვიდობოს მანქანის საბარგულით გაჰყავთ. სამთავრობო ლოჟა ცარიელია, მხოლოდ დიქტორი შემორჩა, მას ყურს ისევ არ უგდებენ. ქომაგები შერიფსაც არ ინდობენ, თუმცა ის და მისი ბიჭები მათ საწინააღმდეგოს არც არაფერს აკეთებენ. შერიფი საავადმყოფოში გადაჰყავთ… ვითარება უკიდურესად დაძაბულია.
ქომაგები გასახდელს მიაწყდნენ, რომელიც საგულდაგულოდაა ჩაკეტილი. შენობას მინები უკვე ჩალეწილი აქვს. ფეხბურთელები ერთ ოთახში არიან შეყუჟულები. აღშფოთებული ხალხის დასაწყნარებლად საქმეში სამხედროები ერთვებიან. ეს უპატრონო ბიჭებისაგან დაკომპლექტებული დაუნდობელი ჯგუფია. ჯერ მხოლოდ შიშველი ხელებით გამოდიან განრისხებული ქომაგების წინაშე. პირველი რაუნდი აშკარად ამ უკანასკნელების გამარჯვებით სრულდება. სპეცრაზმის წევრები ფარებითა და რეზინის ხელკეტებით იარაღდებიან, მაგრამ ამბოხებული ქომაგების მოხერხებულობის გამო ვერაფერს ხდებიან _ წინასწარ მომარაგებული ქვები მათთვის მშვენიერი იარაღია.
სასწრაფო-სასწრაფოზე მიდის სტადიონთან. ექიმებს საავადმყოფოში უმეტესად სამხედროები გადაჰყავთ. ორსაათიანი ბრძოლების შემდეგ, სპეცრაზმი დამატებით ძალებს იღებს. მაგრამ ამბოხებული ქომაგების შეჩერება შეუძლებელია. სამხედროები არ ინდობენ მათ, თუმცა ქომაგების ერთიანობამ ჯარისკაცებს ძალა გამოაცალა. ამ უკანასკნელებს თავიდანვე არ დახმარებიან მილიციელები _ ისინი შინაგანად თავიანთ თანაქალაქელებს უჭერენ მხარს. ბევრმა სამსახურის კოსტუმი გაიხადა, გადაატრიალა და ხალხის მხარეს დადგა, მათი ქუდები კი უკვე თამაშის დასრულებისთანავე ჰაერში ფრიალებდა.
…
დამატებით ძალებს ქომაგებიც იღებენ. ქალაქიდან მოშორებულ სოფელში გუნდის ბაზის დასაწვავად წასულები უკან გაბრუნდნენ, იმპერიის საჯარისო ფორმირების წინააღმდეგ ისეთებიც გამოდიან, რომლებიც თამაშზე საერთოდ არ ყოფილან. სტადიონთან ახლოს საკონსერვო ქარხანაა, სადაც ბევრი ქილა ინახება. ქომაგები მუშა ცოცხალ ჯაჭვს შეკრავენ და ეს ქილები მათთვის უკვე დაცლილი ქვების როლს ასრულებს სამხედროების წინააღმდეგ. უკვე გვიანი ღამეა, მაგრამ ქომაგები დანებებას არ აპირებენ. უკან არც სამხედროები იხევენ. ისინი გასროლის ბრძანებას ელოდებიან, თუმცა, სისხლისღვრას ზემდგომები ერიდებიან. ქომაგებს გათენებამდე დროის გაწელვა სურთ, რადგან ქალაქი გაიღვიძებს…
უკვე დილის 5 საათია. სადაცაა გათენდება. რვა საათია, რაც ქომაგებსა და სამხედროებს შორის შეტაკება მიმდინარეობს. ამ დროს კი ქომაგებისთვის ცნობილი ხდება, რომ სამხედროებმა იარაღის გამოყენების ბრძანება მიიღეს. მათმა თავკაცებმა კარგად იციან, რომ თუ ქალაქმა გაიღვიძა, მერე იარაღის გამოყენებაც კი აზრს დაკარგავს, ან მინიმუმ გაართულებს შექმნილ ვითარებას. ბოლო გაბრძოლებაც, ქომაგებმა სტადიონის მიმდებარე ტერიტორია დატოვეს და ქალაქის ცენტრისკენ აიღეს გეზი. იქ უკვე დგანან სამხედროები.
გაღვიძებულ ქალაქს კი ყველა სახელმწიფო მნიშვნელობის სამსახურთან ხელებ და თავშეხვეული სამხედროები ხვდებიან. ეს წინა ღამეს მომხდარის შედეგია. ქალაქს სამხედროები აკონტროლებენ.
