ოჯახის არც ერთი წევრი არ მუშაობს და მათი შემოსავალი მხოლოდ სოციალური დახმარება _ 126 ლარია. თუმცა, ოჯახის მთავარ პრობლემას ავარიული სახლი წარმოადგენს, რომელიც, 2003 წლიდან დანგრევის პირასაა _ წყალდიდობის გამო, მიწამ სახლის ქვეშ საგრძნობლად დაიწია და კედლები ინგრევა. ყოველ წვიმიან თუ ქარიან ამინდში ოჯახი თავს მეზობლებს აფარებს.
როგორც “გურია ნიუსთან” საუბარში მარინე ბერიშვილმა აღნიშნა, დახმარებისთვის თითქმის ყოველ კვირაში დადიოდა მუნიციპალიტეტის გამგეობაში, მაგრამ, ჯერჯერობით, შედეგი არ ჩანს _ იგი მხოლოდ ელემენტარულ თავშესაფარს ითხოვს ბავშვებისათვის, რომ ავარიული სახლი თავზე არ დაენგრეთ.
_ 2003 წლის შემდეგ, ჩვენი სახლი ავარიულ მდგომარეობაშია, წყალდიდობის გამო, სახლის ქვეშ მიწამ დაიწია და კედლიან-ფანჯრიანად ჩამოიშალა ყველაფერი. მას შემდეგ, რამდენი გამგებელიც შეიცვალა, ყველას დახმარება ვთხოვე, მაგრამ, ჯერჯერობით, ისევ ამ სახლში ვცხოვრობთ. მე მხოლოდ ელემენტარულ თავშესაფარს ვითხოვ. ქარსა და წვიმაში მეზობელთან გადამყავს შვილები _ მეშინია სახლი თავზე არ დაგვენგრეს. წვიმის დროს სახლშიც ისევე წვიმს როგორც გარეთ. თბილისიდან ჩამოსულმა გეოლოგებმა სახლი შეაფასეს, როგორც საცხოვრებლად საშიში, მაგრამ არავითარი რეაგირება არ მომხდარა ჯერჯერობით. მყავს მეუღლე და სამი შვილი. ჩემი მეუღლე ავადაა. მიწის ნაკვეთი გვაქვს, მაგრამ რადგან არანაირი შემოსავალი არ გაგვაჩნია, გარდა სოციალური დახმარებისა, ნაკვეთის დახვნაც ვერ მოვახერხეთ _ 126 ლარზე ვართ დამოკიდებული ხუთი სული. რამდენიმე ხნის წინ სასწრაფო სამედიცინო დახმარების ბრიგადა მყავდა ამოყვანილი და ექიმს სახლში შემოსვლის შეეშინდა. ჩემი შვილებისთვის თავშესაფარს ვითხოვ მხოლოდ, მეტს არაფერს, _ აღნიშნა ოჯახის დიასახლისმა.
ჭაჭიეთელებს უამრავი პრობლემა აქვთ _ სოფლის ერთ-ერთ უბანში გზა დაზიანებულია და იქაურებს გადაადგილება შემოვლითი გზებით უწევთ. ჩვენთან საუბარში ადგილობრივმა მცხოვრებლებმა აღნიშნეს, რომ დაზიანებული გზის გამო, დაახლოებით 20 კომლი ჩაკეტილია და სახელდახელოდ გაკეთებული საცალფეხო “ხიდით” გადიან უბნიდან. სოფელმა გზის შეკეთება არაერთხელ ითხოვეს, მაგრამ ჯერჯერობით საგზაო სამუშაოები არ დაწყებულა.
_ მე აჭარიდან ჩამოსახლებული კაცი ვარ, 1980 წლიდან აქ ვცხოვრობ. რაც გზა გაფუჭდა, მას შემდეგ არავის მოუხედავს ჩვენთვის, ყურადღებას არავინ გვაქცევს. გვპირდებიან, გაკეთდებაო, მაგრამ აქ არაფერი შეცვლილა. ვეღარ გავიგეთ, ვის უნდა მივმართოთ. ამ უბანში 20 კომლი ჩაკეტილია. ჩვენ ჩვენი სახსრებით ნამდვილად ვერ გავაკეთებთ გზას, დახმარებით კი, რაც ჩვენზე იქნება დამოკიდებული, დავეხმარებით მშენებლებს. როცა სოფელში რამე შემთხვევაა, შემოვლითი გზებით გვიწევს გადაადგილება.
_ ვეღარ გავიგეთ ვის მივმართოთ, მუნიციპალიტეტის გამგებელიც იყო ამოსული და ნახა, რა მდგომარეობაშიც ვართ. აქ ცხოვრება შეუძლებელი ხომ არ უნდა იყოს?! _ ამბობენ “ადგილობრივი მოსახლეობა.
ჭაჭიეთში არსებულ პრობლემებზე ჩვენ ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტის გამგებელს ლელა იმედაშვილს ვესაუბრეთ: _ უბანში არსებულ დაზიანებულ გზასთან დაკავშირებით იმის თქმა შემიძლია მხოლოდ რომ, თუ სოფლის პროგრამის ფარგლებში არის ამ გზის გაკეთება გათვალისწინებული, გაკეთდება. მაგრამ ჯერ არ არის დაწყებული არსად მსგავსი სამუშაოები, რადგან, ხარჯთაღრიცხვები გაგზავნილია ექსპერტიზაზე. რაც შეეხება ქალბატონ მარინე ბერიშვილის სახლის პრობლემას, მსგავსი ტიპის განცხადებებს სწავლობს შესაბამისი კომისია, გაკეთდება ანალიზი და გადაუდებელი საჭიროების შემთხვევაში ჩვენი, ბიუჯეტის ფარგლებში მოხდება დახმარებისთვის საჭირო თანხის გამოყოფა. ასეთი სახის განცხადებები ძალიან ბევრია შემოსული და ყველა განცხადების დაკმაყოფილება, ბუნებრივია, ვერ მოხერხდება. პირველ რიგში, ყველაზე აუცილებელი დახმარება ვისაც სჭირდება, იმას დავეხმარებით. როგორც ვიცით, ეს სახლი ავარიული არის სიძველისგან და ჩვენ პირველ რიგში ვეხმარებით იმათ, ვისი სახლებიც სტიქიისგან არის დაზიანებული, _ გვითხრა იმედაშვილმა, თუმცა, ჩვენ შევახსენებთ გამგებელს, რომ, როგორც მარინე ბერიშვილმა აღნიშნა, სახლი ავარიულ მდგომარეობამდე სწორედ სტიქიამ მიიყვანა _ წყალდიდობის გამო ჩამოშლილმა მიწამ მას საძირკველი შეურყია.
სოფიო კალანდაძე, იანეულის მედიაწიგნიერების ცენტრი
