დახლის ზემოთ, მწკრივებად დალაგებული თვის ბოლოკი, წიწმატი, ქინძი თუ ცერეცო იწონებს თავს. დახლს ქვემოთ კი, ორმოები მიმოფანტულა, შიგ წყალი დგას, ამ წყალში კი, წარმატებული მეურნე შოთა შაქარიშვილი წინ და უკან ტოპავს და მაინც შესაშური ფაციფუცით ემსახურება მყიდველს.
ყველაფერი ეს ოზურგეთის ძველ აგრარულ ბაზარში ხდება, საიდანაც არაეთხელ აყარეს მოვაჭრეები, ახალ ბაზარში გადასვლის მოტივით. შაქარიშვილმა კი ფეხი ერთხელ მოიცვალა იქ წასასვლელად და ისევ უკან წამოვიდა, თან ლამის, ფიციც დადო, თუ იქ ოდესმე გადავიდე, ფეხი მიმატყდესო.
_ არ იკითხავთ, ახალი ბაზრის დირექტორმა სირაძემ, ჩემს თხოვნაზე _ გამოსაჩენ ადგილზე დავჯდები-მეთქი, რა მითხრა? მეო, თამადა არ მჭირდებაო…
მწვანილეულს ვყიდი და თუ დახლთან ხილულ ადგილზე არ დამაყენებდნენ, ჩანთაში ჩაყრილს ხომ არ გავყიდდი ბოსტნეულს? _ გვიამბობს შოთა შაქარიშვილი. იგი პროფესიით ინჟინერ-მექანიკოსია, უმაღლესი განათლებით, ოზურგეთში სოფელ კვირიკეთში ცხოვრობს და, როგორც თვითონ ამბობს, ვიდრე ქვეყანა დაიქცეოდა, რკინიგზაში მუშაობდა, შემდეგ 1000 ლარის იმედად მყოფმა, მოიფიქრა, მცირე ბიზნესი წამოეწყო. ხის ბოძები შეიძინა, 20 მ სიგრძის და 6 მ სიგანის სათბური ააშენა და მთელი ოჯახით საქმეში ჩაერთო. აღსანიშნავია, რომ ოჯახში ყველა უმაღლესი განათლებითაა და შრომის სიყვარულში ათენ-აღამებენ. კარგა ხნის შემდეგ, როცა დაიწყო ხალხის ძველი ბაზრიდან ახალ ბაზარში იძულების წესით გადაყვანა, შაქარიშვილის უკმაყოფილებამ პიკს მიაღწია, პროტესტი გამოხატა და ურჩევნია, წყალში იდგეს და ისე ყიდიდეს საკუთარ მოწეულ ჭირნახულს, ვიდრე უადგილო ადგილზე დასვან დამცირებული და შეურაცხყოფილი, მწვანილს ჰყიდი, მეტს არაფერს და როგორც გეტყვით, ისე მოიქეციო.
შაქარიშვილი ამბობს, რომ ბიზნესის გაფართოებას აპირებს. მეორე სათბურიც ააშენა და შემოსავალს არ ემდურის, მხოლოდ მათ ემდურის, ვინც ოზურგეთის აგრარული ბაზრის დანგრევა და ადგილის შეცვლა მოინდომა.
_ აქაურობას კბილით ვინარჩუნებ, არ წავედი და არც წავალ, რადგან ეს არის უძველესი ბაზარი, ნახევრად ღია ტიპის და ძალიან მოხერხებულია გლეხებისთვის, რათა თავიანთი ნაშრომი აქ გაყიდონ და თავი ირჩინონ. ხელოვნურ პრობლემებს ნუ გვიქმნიან, აქედან მაინც არ მოვიცვლით ფეხს. ისე, თამადობაც მშვენივრად შემიძლია. მემწვანილე კაცი ვარ და ჩემი ნაშრომის გასაყიდად ბაზარში დადგომას ვითხოვ, _ წუხს ბატონი შოთა.
სამართლიანად უკმაყოფილო ჩვენმა რესპოდენტმა, ბოლოს მაინც დაიშაქრა ენა, გვარი ხელს უწყობს, ესეც სათქმელია და განაცხადა, რომ საყვარელ საქმეს მეტი შემართებით გააგრძელებს.
ჩვენ ისღა დაგვრჩენია, წარმატებები ვუსურვოთ ბატონ შოთას!
