ფეხბურთი დიდად არ მაინტერესებს, მით უფრო პოლიტიკოსების თამაში, თუმცა წლებია პოლიტიკურ თამაშებს ვუყურებ და გადავწყვიტე მათი საფეხბურთო თამაშიც მენახა. ბათუმში, ბონის კულტურის სახლის უკანა ნაწილში მდებარე მცირე დარბაზში ათეულობით ადამიანი იყო შეკრებილი. მეორე ტაიმის ნახევარ უკვე გასული იყო. ანგარიში ბათუმის მერიის სასარგებლოდ იყო.
დარბაზს გადავხედე. ნაცნობი და უცნობი პოლიტიკური სახეები არც თუ ისე მრავლად იყო. ფეხბურთის საყურებლად ბათუმის საკრებულოს თავმჯდომარის უკანა სკამი შევარჩიე. მაინტერესებდა რა რეაქცია ექნებოდა ბათუმის მერიის ან აჭარის მთავრობის მიერ გატანილ გოლებზე. ხელთ ფაილში ჩადებული დოკუმენტი ეჭირა. ალბათ სამუშაოდან გამოიყოლა ან იქ მიაწოდეს. ფეხბურთს თითქმის ემოციების გარეშე ადევნებდა თვალყურს. არც სახიფათო მომენტებზე შეუხრია წარბი. სამწუხაროდ არ გამიმართლა. ჩემი მისვლის შემდეგ გოლი არ გასულა და ვერც საკრებულოს თავმჯდომარის ემოციები და ქვეცნობიერად თუ ცნობიერად ახალსა და ძველ ხელისუფლებას შორის საფეხბურთო სიმპათიები დავადგინე.
ბათუმის მერი სათადარიგო სკამთან კედელთან იდგა. თამაშს თვალყურს ადევნებდა, მაგრამ თამაშის სურვილი დიდად არ ეტყობოდა. დღევანდელ თამაშზე წაითამაშა და ეყო ალბათ. ხელები უკან ჰქონდა გატანილი და კედელთან ნერვიულად ქანაობდა. სიმბოლურია, ძველი ხელისუფლება (ანუ მერია) ეთამაშება ახალ მთავრობას (მთავრობის აპარატს). მერიას უპირატესობა ჰქონდა და ალბათ მერის სურვილიც ანგარიშის შენარჩუნება იყო.
მერმა ადგილი თამაშის დასრულების შემდეგ დატოვა. მილოცვები მიიღო და კულისებში გავიდა. შემდეგ იქედან საფეხბურთო ფორმაზე “მოცმული” პიჯაკით გამოვიდა და აჭარის ტელევიზიის გადამღებ ჯგუფთან მივიდა. პიჯაკი მერიის კულტურის სამსახურის უფროსს გადასცა და ტელევიზიისთვის კომენტარი გააკეთა.
მოთამაშეთა შორის ორი მძიმე წონიანი ფეხბურთელი იყო. მძიმე მხოლოდ პირდაპირი მნიშვნელობით. მაქსიმალურად ცდილობდნენ თავიანთი გუნდისთვის ქულის მოტანას, მაგრამ მამაპაპური ღიპი გასაქანს დიდად არ აძლევდა.
დარბაზში მყოფებზე მეტად მოთამაშეები ხმაურობდნენ. ნაცნობი ხმები… ადრე ზოგი “მიშა! მიშა!”-ს გაიძახოდა, ზოგიც “მიშა წადი!”-ს. დღეს ყველა საერთო ობიექტის გარშემო დარბოდნენ. ყველას ყურადღება ერთ ნივთზე იყო მიპყრობილი. ბურთი – ბევრი პოლიტიკოსისა არ იყოს ხან ერთი გუნდის კარში შევარდებოდა, ხანაც მოწინააღმდეგისაში.
თამაში ბათუმის მერიის სასარგებლოდ 2:1 დასრულდა. მერიის გუნდის წევრებს და მათ გულშემატკივრებს სახეზე ემოცია _ “ხომ მოგიგეთ!” ეწერათ. სიმბოლურ-ამხანაგურ თამაშში დამარცხებულები კი უსიტყვოდ გადმოსცემდნენ ემოციას _ “სამაგიეროდ, ჩვენ არჩევნებში მოგიგეთ!”.
