ოზურგეთელი, პროფესიით ფარმაცევტი და ხელოვანი ქალბატონი, ლალი თავართქილაძე, რომელსაც საზოგადოებასთან წარდგენა არ სჭირდება, სულით, გულით, ჩაცმულობით, ხელოვნებით ფერადი ქალბატონია, რომლის მოზაიკური “ნაწარმოებები”, კარგა ხანია, არა თუ ჩვენს რეგიონში, მთელ ქვეყანაში და მის ფარგლებს გარეთაც გავიდა და თავისი ადგილი დაიმკვიდრა.
ლალი თავართქილაძე დარწმუნებულია, რომ საკუთარ ლიტერატურულ სალონს, რომელსაც მალე გახსნის და რომელიც, მისივე გადაწყვეტილებით, პოეტ გიზო ნიშნიანიძის სახელობის იქნება, მუდამ უამრავი სტუმარი ეყოლება.
ძნელია, ყველა ნამუშევარზე და იმ საქმეზე ერთად ისაუბრო, რაც დღემდე ქალბატონმა ლალიმ მოზაიკის ხელოვნების ენით თქვა. ახლა მხოლოდ ერთი კონკრეტული მიმართულებით ვწერთ მასზე, მის მიერ შექმნილ სულისა და ხელოვნების თანაზიარ სახლზე, რომელიც ხელოვნების ტრფიალთა საფიხვნოდ უნდა იქცეს.
ჩვენც სწორედ აქ გადავწყვიტეთ მასთან შეხვედრა. პროფესიით ფარმაცევტს, ხელოვნებისადმი მიდრეკილება, თავადაც არ იცის, როდის გაუჩნდა.
_ ეს უნებლიედ მოხდა _ მე არ ვარ მხატვარი, არც ესკიზებს ვქმნი, როცა მუშაობას ვიწყებ, კონკრეტული ჩანაფიქრი არ მაქვს და ყოველთვის მუშაობის პროცესში იბადება სიახლე, რომელიც მეც და მნახველსაც ერთნაირად გვანიჭებს სულიერ სიმშვიდეს და ნეტარებას, _ გვეუბნება ის.
მუშაობს მოზაიკაზე, შერეული ტექნიკით. სულ რამდენიმე მარტივი სამუშაო იარაღი გააჩნია: დანა, ქაფჩა, წებო-ცემენტი და მშობლებისგან შემორჩენილი მოზაიკის მასალა… ზღვის ნიჟარებს, ბუნებაში მოძიებულ იდუმალებით სავსე ნარჩენებს თავად ეძებს და პოულობს. ზუსტად ისეთს არჩევს, რომლის სულის ჩადგმა მხოლოდ მას შეუძლია!
ბუნებრივი ქვის, შუშის, კერამიკის თუ სხვადასხვა ნაირფერი მასალებისგან ნაკეთები მისი ნამუშევრები, რომლებიც, ძირითადად, კედლის მოხატულობის მონუმენტურ სახეს ქმნის და ამართლებს იმ პრინციპს, რომ მოზაიკა, მონუმენტური ხელოვნების ერთ-ერთი მიმართულება, ძირითადად, მაინც ადამიანების სიყვარულითაა ნაკარნახევი და მათდამია მიძღვნილი.
ერთი დეტალი, რაც ქალბატონი ლალის ყოველ მოძრაობაშია _ უსაზღვრო პოზიტივი, ფერების სიუხვე, ჰარმონია საკუთარი ნამუშევრების სამყაროსთან, რასაც ყოველ მოძრაობაზე ცრემლი ახლავს და ხშირად იმეორებს:
_ მინდა, მოვასწრო, რაც შეიძლება მეტად მოვრთო მოზაიკით ჩვენი სინამდვილე და ყველა ეკლესიაში დავტოვო ნიშა ჩემი ხელოვნების დასტურად…
თუმცა, ამოუცნობი მისტიკური ნიჭის წყალობით, ახერხებს იმასაც, რომ ეს ცრემლი წამებში აქციოს ფერად სამყაროდ და დაგანახოს, რომ მხოლოდ კედლებს მოაპკურა მეტი და მეტი სიკაშკაშისთვის!
სამწევრისის და ურბნისის დედათა მონასტრების სატრაპეზოების მოზაიკის ხელოვნებით დამშვენება, მხოლოდ მცირედია მის მიერ გაკეთებულ სამუშაოთა შორის, თუმცა, მათ უდიდეს მნიშვნელობას ანიჭებს.
ახლა მის ლიტერატურულ სალონში, მის მიერვე მოზაიკით დამშვენებულ კედლებზე, მეგობარი ხელოვანი ადამიანებიც პოულობენ ადგილს, რომ საკუთარი კალმისა და ყალმის კვალი დატოვონ. განსაკუთრებით დავით ბაძაღუას “ირმები” უყვარს _ ბუნების ლაღი და თავნება შვილები!
ჩვენი სინამდვილის მოზაიკით მორთვის ტრიუმფატორის, ლალი თავართქილაძის ცრემლით დანამული ხელოვნება, მხოლოდ ერთჯერადად შექმნილი მოყვარულის გამოფენა არ არის _ მან უკვე საერთაშორისო პროექტები მოიგო, ასევე, არა ერთ ქვეყანაშია მიწვეული, თუმცა, მალე ის მშობლიურ გურიაში გამორჩეულ სასიკეთო და სამომავლო საქმეს ჩაუდგება სათავეში. მანამდე კი ის ღია სივრცეში, ყინვასა და სიცივეში, არა ერთგან აპირკეთებს პანოებს _ სად არ ნახავთ მას _ აღმოსავლეთსა თუ დასავლეთ საქართველოში, მთასა თუ ბარში, სოფელსა თუ ქალაქში, უმეტესად კი ხარაჩოებზე!
_ კოსმოსში რომ მოვაპირკეთებ დედამიწის პანოს, ამასაც ექსკლუზივად გეტყვით, _ ხუმრობს და ჯერ არგასამხელ “რაღაცეებს” გვპირდება!
უთვალავ წარმატებებს ვუსურვებთ ჩვენს ირგვლივ არსებული სამყაროს უთვალავი ფერებით მომჩითავ ქალბატონს, ლალი თავართქილაძეს.
