ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის სოფელ ვაკიჯვარში, უკვე წლებია, საკალმახე მეურნეობა შპს “აგია” არსებობს. აქაური შესანიშნავი წყალი და ეკოლოგიურად სუფთა გარემო კალმახის მოშენებისა და გამოზრდისთვის იდეალურ პირობებს ქმნის.
_ ჩვენი კალმახი ყოველთვის იკვებება მაღალი ხარისხის საკვებით. ეს ორი უმნიშვნელოვანესი ფაქტორი განაპირობებს მის დახვეწილ გემოს და უმაღლეს ხარისხს. მეურნეობის პროდუქცია ყოველთვიურად მოწმდება კომპანია “ნიკორას” ლაბორატორიაში და პასუხობს ყველა იმ მოთხოვნებს, რომელსაც აწესებს სურსათის ეროვნული სააგენტო, _ გვითხრა ოთარ ჩხარტიშვილმა, რომელიც ამ მეურნეობას ხუთი წლის წინ ჩაუდგა სათავეში.
_ დავიბადე 1965 წელს, დავამთავრე ოზურგეთის #1 საჯარო სკოლა, რის შემდეგ უმაღლესი განათლება მივიღე სამხატვრო აკადემიაში. ვმუშაობდი ტელეკომპანია “გურიაში” ჩემი პროფესიით. შემდეგ დავინიშნე ლაითურის ჩაის ფაბრიკის დირექტორად, სადაც ცხრა წელი ვიმუშავე. ოზურგეთის #1 ჩაის ფაბრიკის დირექტორი ვიყავი ხუთი წლის განმავლობაში, ბოლო ხუთი წელია ვმუშაობ ვაკიჯვარში.
_ როგორ გახდით საკალმახეს დირექტორი?
_ ეს საკალმახე იყო ვაკიჯვარელების, რომლებსაც “ნიკორასთან” ჰქონდათ ურთიერთობა, “ნიკორაში” კი ჩემი ახლობლები არიან. რაღაც ვერ აეწყო საქმე კარგად და მთხოვეს, რომ მე დამეწყო მუშაობა. ვიფიქრე, ავაწყობ წარმოებას და შემდეგ წამოვალ,-მეთქი, იმდენად საინტერესო სამუშაო აღმოჩნდა, ვეღარ წამოვედი _ ახლა იქ აღმასრულებელი დირექტორი ვარ.
_ რამდენად გაცნობიერებული იყავით ამ სფეროში?
_ არანაირ ინფორმაციას არ ვფლობდი სათევზე მეურნეობის შესახებ. მე საორგანიზაციო საქმეებისთვის უნდა მიმექცია ყურადღება და საქმე ამეწყო. დღეს კი უკვე ბევრი რამ ვიცი. ყველაზე ცუდი ისაა, რომ დღეს არ არსებობს თევზის იხტიოლოგი; არ არსებობს ლაბორატორია, რომ დაავადებული თევზი შეამოწმო და უმკურნალო.
_ თქვენ როგორ უმკლავდებით ამ ყველაფერს?
_ ადგილზე დამხვდნენ ძველი მუშები, რომლებმაც იცოდნენ, რა უნდა გაეკეთებინათ, ინტერნეტში ვეძებდი ინფორმაციებს. სომხეთში არიან სპეციალისტები, რამდენჯერმე ვიყავით ჩასულები და ისინიც ჩამოვიდნენ საქართველოში, გვაქვს მათთან სატელეფონო კავშირი. სომხეთში თევზების სამკურნალოდ რუსულ მედიკამენტებს იყენებენ, რუსული წამალი კი ჩვენთან არ შემოდის. თურქეთშიც ვიყავი ამ საქმესთან დაკავშირებით.
_ ეს ბიზნესი რამდენად განვითარებულია გურიაში?
_ საქართველოში ეს ბიზნესი საკმაოდ განვითარებულია _ აჭარაში არის დიდი წარმოება, არის გორშიც. გურიაში, როგორც ვიცი, საკალმახე ჩვენ გვაქვს და ლიხაურშიც არის პატარა საწარმო. ჩვენი მეურნეობა დიდია _ შარშან 85 ტონა კალმახი გავყიდეთ, მომავალი წლისთვის 150 ტონა კალმახის გაყიდვას ვაპირებთ.
_ რეალიზაციას მხოლოდ საქართველოში ახდენთ?
_ რეალიზაცია უფრო მეტად თბილისში ხდება _ ყოველთვიურად თითქმის 10 ტონა თევზი მიდის თბილისში. თან ცოცხლად ვაგზავნით სპეციალური მანქანით, შემდეგ კი აუზებში გადაჰყავთ.
_ იოლი საქმე ნამდვილად არ იქნება.
_ ძალიან ძნელი, ჯოჯოხეთური საქმეა. საქმე გაქვს ცოცხალ არსებასთან, რომელიც შეიძლება გახდეს ავად, მოიწამლოს, მოკვდეს, წყალი ადიდდეს, აიმღვრეს და რაიმე დაავადება შემოიტანოს.
_ რომელი თევზის ჯიშია ყველაზე პოპულარული?
_ კალმახის ორი ჯიში _ ცისარტყელა და ალბინოსი, მოწითალო ფერის. არის წითელწიწკლებიანიც, მაგრამ ჩვენ არ გვყავს, რადგან მისი ზრდის პერიოდი უფრო ხანგრძლივია _ ორი წელიწადი სჭირდება, რომ გაიზარდოს. ძვირი კი არის _ 25 ლარია ერთი კილოგრამის ფასი. სხვა ჯიშებიდან ზუთხი მოვსინჯეთ, რომელიც სომხეთშია გავრცელებული. მაგრამ აქ ზუთხის მოშენებისთვის შესაფერისი პირობები არ არის _ ჩვენთან წყალი ცივია, სომხეთში კი წყალი მიწიდან ამოდის, თბილია და ზამთარ-ზაფხულ ერთი ტემპერატურა აქვს, თანაც წყალი არ იმღვრევა. ესეც ერთ-ერთი პლიუსია. ჩვენთან ზამთარში წყლის ტემპერატურა 2 გრადუსამდე ჩამოდის, თევზის გაზრდისთვის კი ოპტიმალური ტემპერატურა 18-19 გრადუსია. სიცივეში თევზი უფრო ცოტას ჭამს, ამიტომ ნელა იზრდება, რაც მეურნეობისთვის წამგებიანია.
_ საზღვარგარეთიდან თუ არის მოთხოვნა?
_ ადგილობრივ ბაზარსაც კი ვერ ვუთავდებით. შარშან დეკემბერში თევზი არ გვყავდა და მაისიდან დავიწყეთ გაყიდვა, მოთხოვნა კი იყო.
_ რამდენი ადამიანია მეურნეობაში დასაქმებული?
_ დაახლოებით 30-მდე.
_ სამხატვრო აკადემია დამთავრების შემდეგ, რატომ არ გაჰყევით თქვენს პროფესიას?
_ იმ პერიოდში, როდესაც ინსტიტუტი დავამთავრე, არავის არ აინტერესებდა ჩემი სპეციალობა. ეს იყო 1989 წელი. ორი წელი ვიმუშავე ტელევიზიაში, მთავარი მხატვარი ვიყავი, ზამთრის ბაღი ჩემი გაკეთებულია. შემდეგ დაიწყო არეულობა და ხატვა ვიღას სჭირდებოდა?
