ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის სოფელ ჭანიეთში მცხოვრებ ომარ შავიშვილს საოჯახო მეურნეობა ბავშვობიდან უყვარდა და არაერთი ხელობის, მათ შორის, ბუხრის ამგებ შესანიშნავ ოსტატადაც იცნობენ. თუმცა, ამჯერად მასზე, როგორც მეხილეობის დარგის უსაზღვროდ მოყვარულ კაცზე უნდა ვისაუბროთ.
რაც თავი ახსოვს, რგავს, ამყნობს, ცდის სხვადასხვა სახის კულტურულ, მოსავლიან მცენარეებს და შედეგიც კარგი აქვს: _ ყოველწლიურად 2 ტონა თხილს, 1 ტონამდე ატამს, 2 ტონა თეთრ ვაშლს და ტონანახევარ კივს იწევს. ამ მოსავლის მიღებას იგი სულ ჰექტარნახევარ მიწის ფართობზე ახერხებს.
განსაკუთრებული ინტერესი კივის კულტურისადმი აქვს, რაც 6 წლის წინ გაუჩნდა და საკუთარი უნარისა და ფანტაზიის წყალობით, ამ ხნის მანძილზე მცენარის საოცარი ტალავერი გააშენა. თითქოს კივმაც იგრძნო მზრუნველი ხელი _ ნარგავები, შეთქმულივით, რიტმულად განვითარდა.
ორ სართულად აგებულ ტალავერზე, დაბლა “მშობლებია”, ანუ გამერქნებული ქვედა ტანი, მაღლა კი “შვილები” _ ყველა მიმართულებით გადახლართული ლიანები.
ომარ შავიშვილის პლანტაციის სანახავად მოსულ არა ერთ დაინტერესებულ ადამიანს უთქვამს, რომ მსგავსი არაფერი უნახავს და საქართველოში შეიძლება არც ჰქონდეს ვინმეს ასეთი სტილით გაშენებული პლანტაცია, რომელსაც სამერმისოდ მართლაც “კაი პირი” უჩანს. ბევრს სურს გაიგოს, ხომ არ არსებობს კივის მოვლის რაიმე საიდუმლო, რამაც ასეთი შედეგი განაპირობა.
თუმცა, ბატონი ომარი ამბობს, რომ განსაკუთრებული არაფერი გაუკეთებია: თავდადებული შრომა და ისევ შრომა _ აი, ის რაც შედეგს იძლევა. კივს წყალი უყვარს, მიწაც არ უნდა იყოს ურიგო, ნაკელი სულ შეაქვს ფართობში და, ბუნებრივია, კივსაც კვებავს: _ გასხვლაც საკუთარი მოხერხებით “დავამუღამე”, _ ამბობს იგი, _ ვიცოდი “ადესას” გასხვლა და დაახლოებით, ამ პრინციპით ვიმოქმედე.
ტალავერქვეშ მიუღებლად მიაჩნია რაიმე ბოსტნეულის დათესვა ან დარგვა _ აქ მხოლოდ კივის სამფლობელოა.
ომარ შავიშვილს კივის პლანტაცია ორ სხვადასხვა, ერთმანეთთან ახლოსმდებარე ნაკვეთებზე აქვს გაშენებული. ოცნება აისრულა და საარაკო პლანტაცია გააშენა, ახლა კი უახლოეს 3 წელიწადში 8 ტონა მოსავლის მიღებას გეგმავს! არანაირი სესხით არასდროს უსარგებლია. სურს კი, არსებობდეს რაღაც შეღავათიანი დაფინანსება, რაც სამეურნეო საქმიანობაში საგრძნობლად დაეხმარება:
_ შეიძლებოდა პროექტი დამეგეგმა, მაგრამ ვიდრე სხვადასხვა ინსტანციებში ვირბენ და ვინმე ყურადღებას მომაქცევს, ჩემს ნარგავებსა და ბაღებს “უჩემობა შეშლის”. ამიტომ ასე ვარჩიე შრომა. ჯერ გლეხკაცისთვის ვინმეს სცალია საქართველოში? _ გვკითხა და ჩვენგან პასუხიც ვერ მიიღო _ რა უნდა გვეთქვა?
ომარ შავიშვილს საკუთარი ტრაქტორიც აქვს და ათასი სხვადასხვა ინსტრუმენტიც; მეუღლე და შვილებიც გვერდით უდგანან და შეძლების მაქსიმუმს აკეთებენ, თუმცა, მართლაც რომ საცოდაობაა, ასეთი სულისკვეთების მქონე მეურნე კაცი კადრს მიღმა ფუსფუსებდეს _ დაფინანსების შემთხვევაში ხომ ადვილი შესაძლებელია, მან მძლავრი მეურნეობა შექმნას და არაერთი ადამიანი დაასაქმოს?
